Μπάουχαους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Βασικές αρχές και αντίκτυπος ==

Βασικά χαρακτηριστικά του Μπαουχάους ήταν η απλότητα, η λειτουργικότητα και η χρηστικότητα, με ιδιαίτερη έμφαση σε γεωμετρικές φόρμες και στο χρώμα. Η σχολή Μπαουχάους απέρριπτε κάθε περιττό διακοσμητικό στοιχείο, θεωρώντας πως η ίδια η πρώτη ύλη περιέχει ένα είδος ''φυσικής'' και εγγενούς διακοσμητικής ικανότητας. Στόχος της σχολής Μπαουχάους ήταν η αναβάθμιση των προϊόντων μαζικής παραγωγής, όπως τα έπιπλα, αλλά και ολόκληρης της έννοιας της κατοικίας, αν και τάχθηκε αντίθετηαπέναντι στην τάση πλήρους εμπορευματοποίησης, κρατώντας τους καθηγητές που δίδασκαν έξω από τα στενά πλαίσια της παραγωγής, προτρέποντάς τους να θεωρούν το έργο τους ως έκφραση δημιουργικότητας και τέχνης. Η βαθύτερη θεωρία πάνω στην οποία στηρίχθηκε και η εκπαιδευτική δομή της σχολής Μπάουχαους ήταν πως ο τελικός στόχος είναι ένα ολοκληρωμένο και ενιαίο κτίσμα. Με αυτό τον τρόπο, το κίνημα του Μπαουχάους προσπάθησε να ενοποιήσει την έννοια της [[τέχνη]]ς με τη διαδικασία της παραγωγής, υποτάσσοντας, παράλληλα, τα τεχνικά μηχανικά μέσα στην ανθρώπινη δημιουργικότητα. Η σχολή αξιοποίησε την ανθρώπινη ατομική προσπάθεια στα πλαίσια μιας βιομηχανικής παραγωγής, που στο παρελθόν ήταν απόλυτα τυποποιημένη.

Το Μπαουχάους άσκησε σημαντική επίδραση στις τάσεις της τέχνης και της αρχιτεκτονικής στη δυτική [[Ευρώπη]] αλλά και στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] όταν πολλοί από τους καλλιτέχνες που αναμίχθηκαν σε αυτό εξορίστηκαν από το ναζιστικό καθεστώς και αναζήτησαν την τύχη τους εκεί. Οι μέθοδοι διδασκαλίας και οι ιδέες που προώθησε η σχολή, μεταδόθηκαν μέσα από τους σπουδαστές και άλλους φορείς. Οι [[Βάλτερ Γκρόπιους]], [[Μαρσέλ Μπρόιερ]] και Μόχοϊ-Νάγκυ εργάστηκαν μαζί στα μέσα της δεκαετίας του '30 στην [[Αγγλία]], για την εταιρεία ''Isokon'', μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου. Στα τέλη της δεκαετίας του '30, ο βαν ντερ Ρόε εγκαταστάθηκε στο [[Σικάγο]], όπου συνέχισε με επιτυχία το αρχιτεκτονικό του έργο, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του τμήματος αρχιτεκτονικής του Ινστιτούτουινστιτούτου Τεχνολογίαςτεχνολογίας τού Ιλινόις (''Armour Institute''). Ο Μόχοϊ-Νάγκυ ίδρυσε το 1937, στο Σικάγο, το «Νέο Μπαουχάους» (''New Bauhaus'', μετέπειτα ''Institute of Design''), χάρη στη χορηγία του βιομηχάνου Walter Paepcke. Ο [[Χέρμπερτ Μπάγερ]], με την υποστήριξη του Paepcke, συμμετείχε σε αρκετά προγράμματα για το [[Άσπεν]] των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]], συμμετέχοντας και στη δημιουργία του Ινστιτούτου Άσπεν. Τόσο ο Γκρόπιους, όσο και ο Μπρόιερ δίδαξαν στη σχολή σχεδίου του [[Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ|Χάρβαρντ]] (''Harvard Graduate School of Design''), ενώ, συνεργάστηκαν και επαγγελματικά μέχρι το [[1941]]. Το τμήμα του [[Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ|Χάρβαρντ]] είχε μεγάλη επιρροή στα τέλη της δεκαετίας του '40 και στιςτις αρχές της δεκαετίας του '50, με αποφοίτους, όπως, οι Philip Johnson, [[Ι.Μ. Πέι]], Lawrence Halprin και Paul Rudolph.

Την περίοδο 1953-1968, λειτούργησε στη Δυτική Γερμανία η ''Hochschule für Gestaltung'', γνωστή ως [[Σχολή του Ουλμ]], αποτελώντας σε ένα βαθμό διάδοχο του Μπαουχάους. Το 1960 ιδρύθηκε το Αρχείο Μπαουχάους (''Bauhausarchiv'') στο [[Ντάρμστατ|Ντάρμσταντ]], από τον Hans Maria Wingler, με σκοπό την έρευνα και την προβολή της ιστορίας και της επίδρασης τήςτης σχολής. Το 1971 μεταφέρθηκε στο δυτικό [[Βερολίνο]] και στεγάστηκε σε κτίριο που σχεδίασε ο [[Βάλτερ Γκρόπιους]], ενώ εξελίχθηκε, παράλληλα, σε μουσείο για τοτον βιομηχανικό σχεδιασμό. Το [[1994]], ιδρύθηκε το δημόσιο Ίδρυμαίδρυμα Bauhaus-Dessau, χάρη στο οποίο το κολέγιο Bauhaus-Dessau άρχισε, από το [[1999]], να προσφέρει μεταπτυχιακά προγράμματα με συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο.

Σήμερα, η σχολή του Μπαουχάους είναι ένα σύμβολο του [[μοντερνισμός|μοντερνισμού]], με μεγάλη επίδραση στην εξέλιξη του [[Λειτουργισμός (σχεδιασμός)|λειτουργισμού]] (''φονξιοναλισμός''). Η σημαντικότερη συμβολή του βρίσκεται στον τομέα τηςτου σχεδίασηςσχεδιασμού βιομηχανικών προϊόντων και ειδικότερα τουταυτού σχεδιασμούτων επίπλων. Πολλά χαρακτηριστικά προϊόντα Μπαουχάους κυκλοφορούν απαράλλακτα ως σήμερα, όπως, οι ταπετσαρίες, τα υφάσματα, τα φωτιστικά και οι διάσημες μεταλλικές πολυθρόνες.