Υπερκαινοφανής αστέρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Keplers_supernova.jpg|thumb|300px310px|right|Υπολείμματα από τη [[Υπερκαινοφανής αστέρας 1604|Σουπερνόβα Kepler, SN 1604]].]]

Υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι για αυτή την κατάληξη: είτε όταν ένας αστέρας μεγάλης μάζας παύει να παράγει [[ενέργεια]] στον πυρήνα του, οπότε και καταρρέει κάτω από τη δύναμη της ίδιας του της βαρύτητας[[βαρύτητα]]ς (περίπτωση υπερκαινοφανούς '''Τύπου Ib''' και '''Τύπου II'''), είτε όταν ένας [[λευκός νάνος]], ήδη συρρικνωμένος και παγωμένος αστέρας, που απορροφά το υλικό (τη μάζα) από ένα συνοδό αστέρα όταν φτάσει στο κρίσιμο όριο απορρόφησης μάζας, το λεγόμενο [[Όριο Τσαντρασεκάρ]] (Chandrasekhar), οπότε και θα υποστεί ομοίως θερμοπυρηνική έκρηξη καταρρέοντας κάτω από τη δύναμη της βαρύτητας (περίπτωση υπερκαινοφανούς '''Τύπου Ia'''). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η θερμοπυρηνική έκρηξη εκτινάσσει μεγάλο μέρος του αστρικού υλικού με μεγάλη δύναμη και ταχύτητα που υπερβαίνει τα 3.000 χλμ/δευτερόλεπτο (ή τα 10,8 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα), προς όλες τις κατευθύνσεις. Θεωρείται μάλιστα ότι η λάμψη τέτοιων εκρήξεων είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή ολόκληρου του [[Γαλαξίες|γαλαξία]].