Φωτογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Γραμμή 16:
Τα πρώτα πειράματα πάνω σε φωτοευαίσθητα υλικά χρονολογούνται περίπου στις αρχές του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]] και ανήκουν στον Γιόχαν Χάινριχ Σούλτσε (Johann Heinrich Schulze), ο οποίος είχε πετύχει την αποτύπωση του φωτός πάνω σε ένα φωτοευαισθητοποιημένο από άλατα [[άργυρος|αργύρου]] χαρτί, αλλά στάθηκε αδύνατη η στερέωση της εικόνας.
 
Αργότερα, ο [[Γάλλοι|Γάλλος]] ερευνητής [[Νικηφόρος Νιέπς]] (Nicéphore Niépce) επανέλαβε (ανεξάρτητα) την αποτύπωση μιας αρνητικής εικόνας, με την ίδια όμως δυσκολία στερέωσηςστερέωσής της στο χαρτί. Το [[1826]] ωστόσο, κατάφερε να αποτυπώσει απευθείας σε "θετικό" την πρώτη φωτογραφία της ιστορίας, χάρη στη χρήση ενός παραγώγου του [[πετρέλαιο|πετρελαίου]]. Για την αποτύπωση της φωτογραφίας αυτής απαιτήθηκε έκθεση στο φως για διάστημα οκτώ ωρών και το θέμα της ήταν οι στέγες των παραθύρων του χωριού ''Chalon-sur-Saone'' της Γαλλίας. Ο ίδιος ο Νιέπς ονόμασε την τεχνική του '''ηλιογραφία''' και προσπάθησε -χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία- να τη διαδώσει.
 
Παράλληλα με τον Niépce, ο αυτοαποκαλούμενος ζωγράφος [[Λουί Ζακ Μαντ Νταγκέρ]] (Louis Jacques Mande Daguerre) και εφευρέτης του προδρόμου του [[κινηματογράφος|κινηματογράφου]] (''Diorama''), πειραματιζόταν επίσης με την τεχνική της φωτογραφίας και ήταν ο ίδιος που πρότεινε στον Νιέπς να συνεργαστούν εμπορικά. Αν και ο Νταγκέρ δεν είχε ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις, μετά το θάνατο του Νιέπς, το [[1833]], επιδόθηκε στην τελειοποίηση της μεθόδου του και τελικά τα κατάφερε, επινοώντας τη μέθοδο της ''[[νταγκεροτυπία]]ς'', την οποία ανακοίνωσε και επίσημα το [[1839]] στην Ακαδημία Επιστημών και στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Η μέθοδος αυτή βασίστηκε στη δημιουργία μιας θετικής φωτογραφίας και ως τεχνική ήταν παραπλήσια αυτής που χρησιμοποιούν οι σύγχρονες μηχανές τύπου ''Πολαρόιντ''. Με τη βοήθεια του επιστήμονα και πολιτικού Φρανσουά Αραγκό (Francois Arago), o Νταγκέρ πέτυχε να πουλήσει μάλιστα τα [[πνευματικά δικαιώματα|δικαιώματα]] της νταγκεροτυπίας στο Γαλλικό δημόσιο.
 
Νωρίτερα ωστόσο από τον Νταγκέρ, ο [[Αγγλία|Άγγλος]] λόγιος και επιστήμονας Ουίλιαμ Φοξ Τάλμποτ (William Fox Talbot) είχε ανακαλύψει μια άλλη αντίστοιχη μέθοδο, την οποία είχε κρατήσει μυστική. Μετά τη γνωστοποίηση της νταγκεροτυπίας, έσπευσε να την ανακοινώσει, ερχόμενος και σε ρήξη με τον Νταγκέρ σχετικά με την πατρότητα της φωτογραφίας. Ο Τάλμποτ ονόμασε αρχικά την τεχνική του ''καλοτυπία'', αλλά αργότερα μετονομάστηκε σε ''ταλμποτυπία''. Επρόκειτο ουσιαστικά για την δημιουργία μιας ενδιάμεσης αρνητικής εικόνας, που αργότερα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αναπαραγωγή της ''θετικής'', πραγματικής εικόνας. Η καλοτυπία υστερούσε σε ποιότητα έναντι της νταγκεροτυπίας,· ωστόσο αυτό ήταν λογικό, καθώς χρησιμοποιούσε χαρτί σαν βάση για το αρνητικό, με αποτέλεσμα η υφή του να διακρίνεται πάνω στη φωτογραφία.
 
Από πολλούς ο Talbot θεωρείται πατέρας της σύγχρονης φωτογραφίας, κυρίως διότι συνέλαβε τη σχέση ανάμεσα στην ''αρνητική'' και ''θετική'' φωτογραφία. Οι όροι ''αρνητικό'' και ''θετικό'' χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τον Τζον Χέρσελ (John Herschel), φίλο του Τάλμποτ. Επιπλέον ο Τάλμποτ ήταν ο πρώτος που δημοσίευσε βιβλίο με συλλογή φωτογραφιών, ενώ λειτούργησε την πρώτη επιχείρηση μαζικής αναπαραγωγής και πώλησης φωτογραφιών στο Ρίντινγκ, κοντά στην πόλη του [[Λονδίνο]]υ. .