Βόλφγκανγκ του Τσβάιμπρυκεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{Infobox Royalty |όνομα = Βόλφγκανγκ |χρώμα = |εικόνα = File:File:Wolfgang von Zweibrücken-Neuburg.jpg|250px...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 29:
Ήταν γιος του [[Λουδοβίκος Β΄ του Τσβάιμπρυκεν|Λουδοβίκου Β΄]] παλατινού κόμη του Τσβάιμπρυκεν και της Ελισάβετ, κόρης του [[Γουλιέλμος Α΄ της Έσσης|Γουλιέλμου Α΄]] μαρκήσιου (λαντγκράβου) της Έσσης.
 
Όταν το 1532 απεβίωσε ο πατέρας του, ο Βόλφγκανγκ ήταν 6 ετών. ΑνέλαβεΈτσι ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο θείος του [[Ρούπερτ του Βελντέντς|Ρούπερτ]] ως την ενηλικίωση του Βόλφγκανγκ. Το 1557 και σύμφωνα με τη συνθήκη της Χαϊδελβέργης, ο Βόλφγκανγκ έλαβε το Νόιμπουργκ από το Παλατινάτο. Το 1548 ο [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολος Ε΄ των Αψβούργων]] κατέλαβε τις προτεσταντικές περιοχές του και επανεισήγαγε καθολικές πρακτικές· η επιβολή αυτή έληξε το 1552. Η θρησκευτική διαμάχη έληξε το 1555 με τη συνθήκη του Άουγκσμπουργκ και δύο έτη μετά μερικές εκκλησιαστικές πολιτείες εκκοσμικεύθηκαν: μερικές αποκτήθηκαν από τον Βόλφγκανγκ.
 
Το 1566 υπηρέτησε ως αξιωματικός του ιππικού στους πολέμους εναντίον των Οθωμανών. Το 1569 ήλθε με 14.000 μισθοφόρους προς βοήθεια των Ουγενότων της Γαλλίας. Η παρέμβασή του αυτή είχε χρηματοδοτηθεί από την [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]]. Ήταν η περίοδος των θρησκευτικών πολέμων στη Γαλλία. Έτσι εισέβαλλε στη Βουργουνδία, αλλά σε μία σύγκρουση σκοτώθηκε. Ετάφη στο Μάισενχαϊμ. Η επικράτειά του μοιράστηκε στους γιους του: ο Ιωάννης έλαβε το Τσβάιμπρυκεν, ο Φίλιππος-Λουδοβίκος το Νόιμπουργκ και ο Κάρολος το Σπόνχαϊμ με πρωτεύουσα το Μπίρκενφελντ. Οι άλλοι δύο γιοί του Όθων-Ερρίκος και Φρειδερίκος δεν είχαν απογόνους.
 
==Οικογένεια==
Το 1545 νυμφε΄΄υτηκενυμφεύτηκε την Άννα, κόρη του [[Φίλιππος Α΄ της Έσσης|Φιλίππου Α΄]] μαρκήσιου (λαντγκράβου) της Έσσης και είχε τέκνα:
* Χριστίνα 1546-1619.
* [[Φίλιππος Λουδοβίκος του Νόιμπουργκ|Φίλιππος-Λουδοβίκος]] 1547-1614, κόμης του Νόιμπουργκ. Οι απόγονοι του κύριου κλάδου του θα κληρονομήσουν το 1685 το Παλατινάτο, ενώ οι απόγονοι του κλάδου του Ζούλτσμπαχ θα κληρονομήσουν το 1777 το Παλατινάτο και τη Βαυαρία.