Φρειδερίκος Α΄ της Αυστρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Δούκας της Αυστρίας''' Στις εκλογές για το Γερμανό βασιλιά, διάδοχο του πατέρα του, δεν εκλέχθηκε, διότι έξι από τους επτά εκλέκτορες προτίμησαν τον [[Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου|Ερρίκο Ζ΄]]. Το 1310 απεβίωσε ο [[Στέφανος Α΄ της Βαυαρίας]] και την εκπαίδευση των δύο γιων του, 5 και 3 ετών, ανέθεσαν οι ευγενείς της Κάτω Βαυαρίας στον Φρειδερίκο (ήταν με αυτά 2ος εξάδελφος). Τότε ο Φρειδερίκος το θεώρησε ευκαιρία να επεκτείνει τις κτήσεις του και κατέλαβε την Κάτω Βαυαρία. Όμως ο εξάδελφος του Στεφάνου Α΄, [[Λουδοβίκος Δ΄ της Βαυαρίας]] τον νίκησε το 1313 στη μάχη του Γκάμελσντορφ.

'''Οι διπλές εκλογές του 1314''' Ο Ερρίκος Ζ΄ απεβίωσε το 1313 και το επόμενο έτος έγιναν εκλογές για τον διάδοχό του. Υποψήφιοι ήταν ο Φρειδερίκος και ο [[Ιωάννης της Βοημίας]]. Στη θέση του εκλέκτορα της Βοημίας θα ψήφιζε ο προηγούμενος βασιλιάς της [[Ερρίκος της Βοημίας]]. Ο Ιωάννης αποσύρθηκε υπέρ του νέου υποψήφιου Λουδοβίκου Ζ΄. Στις εκλογές, τέσσερις από τους επτά εκλέκτορες προτίμησαν τον Φρειδερίκο, που έγινε βασιλιάς της Γερμανίας ως Φρειδερίκος Γ΄. Όμως ο Ερρίκος δεν έπρεπε να ψηφίσει, έτσι την άλλη ημέρα έγιναν πάλι εκλογές, με εκλέκτορα της Βοημίας τον Ιωάννη. Εν τω μεταξύ ο Λουδοβίκος Δ΄ πρότεινε στον [[Ιωάννης Β΄ του Σάξεν-Λάουενμπουργκ|Ιωάννη Β΄ του Σάξεν-Λάουενμπουργκ]] να ψηφίσει αντί του εξαδέλφου του [[Ροδόλφος Α΄ του Σάξεν-Βίτενμεργκ|Ροδόλφου Α΄ του Σάξεν-Βίτενμπεργκ]]. Το αποτέλεσμα ήταν πέντε εκλέκτορες υπέρ του Λουδοβίκου Δ΄, ο οποίος έσπευσε να στεφθεί στο Άαχεν από τον εκλέκτορα του Μάιντς, που προκάλεσε την 2η εκλογή. Ο Λουδοβίκος Δ΄ είχε εκμεταλλευτεί τη φιλοδοξία του Ιωάννη Β΄, διότι ο νόμιμος εκλέκτορας της Σαξονίας ήταν ο Ροδόλφος Α΄, πράγμα που οριστικοποιήθηκε το 1338 και το 1356. Έτσι ο Φρειδερίκος αμφισβήτησε τη 2η εκλογή και στέφθηκε στη Βόννη από τον εκλέκτορα της Κολωνίας. Αιματηρός πόλεμος ξέσπασε και στο τέλος ο Φρειδερίκος ηττήθηκε το 1322 στη μάχη του Μύλντορφ του Άμπφινγκ Χετ, όπου αιχμαλωτίστηκαν 1.300 ευγενείς και ο αρχιεπίσκοπος του Ζάλτσμπουργκ.

'''Η συμφιλίωση''' Ο Λουδοβίκος Δ΄ κράτησε τον Φρειδερίκο στο κάστρο Τράουζνιτς του Άνω Παλατινάτου, αλλά η συνέχιση του πολέμου από τον αδελφό του Φρειδερίκου [[Λεοπόλδος Α΄ της Αυστρίας|Λεοπόλδο Α΄]], η αποχώρηση του Ιωάννη της Βοημίας από τη συμμαχία και η απαγόρευση του [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄|Πάπα Ιωάννη ΚΒ΄]] έφεραν, έπειτα από τρία έτη, την ελευθέρωση του Φρειδερίκου. Στη συνθήκη του Τράουζνιτς το 1325 ο Φρειδερίκος αναγνώρισε τον Λουδοβίκο Δ΄ ως βασιλιά και ορκίστηκε να πείσει και τα αδέλφια του σε αυτό, αλλιώς να επιστρέψει στην αιχμαλωσία. Ο Λεοπόλδος Α΄ όμως επέμενε στον ένοπλο αγώνα, αλλά ο Φρειδερίκος, αν και ο πάπας τον απάλλαξε από τον όρκο, προτίμησε να γυρίσει στο Τράουζνιτς. Ο Λουδοβίκος Δ΄ ήταν εξάδελφος του Φρειδερίκου και είχε ανατραφεί στην Αυλή της Βιέννης, όπου είχαν γίνει φίλοι. Τώρα εντυπωσιάστηκε με την ευγενική κίνηση του Φρειδερίκου και ανανέωσε τη νεανική φιλία τους. Του πρότεινε να κυβερνήσουν από κοινού. Ο Λουδοβίκος Δ΄ στέφθηκε στη Ρώμη και ο Φρειδερίκος, όταν το 1326 απεβίωσε ο Λεοπόλδος Α΄, αποσύρθηκε στην Αυστρία.

Η ευγένεια της επιστροφής στην αιχμαλωσία ενέπνευσε το ποίημα ''Γερμανική΄πίστηΓερμανική πίστη (υπακοή)'' του [[Φρίντριχ Σίλερ|Σίλερ]] και την τραγωδία ''Λουδοβίκος της Βαυαρίας'' του [[Λουδοβίκος Ούλαντ|Ούλαντ]].