Λορέντσο Βάλλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 9:
Μαχητικός εις το έπακρον, ξάφνιασε τους συγχρόνους του με τις απόψεις του επί φιλολογικών, φιλοσοφικών, κοινωνικών και θρησκευτικών ζητημάτων.
Καθηγητής του [[Πανεπιστήμιο της Παβία|Πανεπιστημίου]] της [[Παβία]]ς εκδήλωσε την προτίμησή του προς την [[φιλοσοφία]] του [[Επίκουρος|Επίκουρου]] με τον διάλογό του
Το [[1433]] προκάλεσε σκάνδαλο με την σφοδρή επίθεσή του κατά των νομομαθών του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] και ειδικά του Μπάρτολο (Bartolo da Sassoferrato) για τα «βάρβαρα» λατινικά του. Έγιναν συγκρούσεις μεταξύ των φοιτητών και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το Πανεπιστήμιο της Παβίας. <br />
Ύστερα από μια νέα περιπλάνηση σε [[Μιλάνο]] και [[Γένοβα]], κι έχοντας αποτύχει να προσληφθεί στην παπική γραμματεία, ο Βάλλα μπήκε το 1435 στην υπηρεσία του Αλφόνσου του Μεγαλόψυχου, βασιλιά της Αραγώνας, ως γραμματέας και ιστορικός.
Ο Αλφόνσος διεκδικούσε και τον θρόνο της Νεάπολης την οποία όμως ο πάπας Ευγένιος Δ΄ θεωρούσε παπικό τιμάριο. Ο Βάλλα αποδείχθηκε φοβερό όπλο κατά του πάπα. Το 1440 έγραψε το πλέον διάσημο από τα έργα του "Περί της κακώς θεωρουμένης και ψευδούς δωρεάς του Κωνσταντίνου", όπου απεδείκνυε την πλαστότητα του ''Constitutum Constantini'', της ''Κωνσταντίνειας Δωρεάς'', σύμφωνα με την οποία ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας είχε μεταβιβάσει στον πάπα Σίλβεστρο Α΄(314-335) την πλήρη κοσμική κυριαρχία σε όλη την δυτική Ευρώπη. Είχαν προηγηθεί και άλλες αμφισβητήσεις του εγγράφου αλλά η ιστορική και κυρίως γλωσσολογική κριτική του Βάλλα έθεσε τέρμα στο ζήτημα.
Με τα συγγράμματά του περί
Ο Βάλλα αντιδικούσε με ζωντανούς και νεκρούς : τόλμησε να επικρίνει το ύφος του [[Κικέρωνας|Κικέρωνα]] εκφράζοντας την προτίμησή του για τον [[Κοϊντιλιανός|Κοϊντιλιανό]], και βρισκόταν σε συνεχείς διαμάχες με άλλους λογίους της Αυλής του Αλφόνσου, τις οποίες ο βασιλιάς αυτός (μέγας προστάτης των γραμμάτων) παρακολουθούσε με εξαιρετική ευχαρίστηση.
Γραμμή 22:
Ο Βάλλα συνέχισε τις «αιρέσεις» του. Αρνήθηκε να δεχτεί ότι το «Πιστεύω» των Αποστόλων συντάχθηκε όντως από τους μαθητές του Χριστού. Αντιπροσωπεία της Ιεράς Εξέτασης τον ανέκρινε (ο ίδιος δήλωσε ότι ήταν απόλυτα ορθόδοξος) και τον βρήκε αιρετικό σε οκτώ σημεία, αλλά παρενέβη ο Αλφόνσος και το ζήτημα έληξε.
Ύστερα ο Βάλλα απέδειξε ότι τα αποδιδόμενα στον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη έργα δεν ήταν γνήσια και ότι η επιστολή του Αβγάρου προς τον Χριστό ήταν
Τελικά ο Βάλλα συμφιλιώθηκε με την Αγία Έδρα επί του νέου πάπα Νικολάου Ε΄ (1448), δοθέντος ότι είχαν εξομαλυνθεί και οι σχέσεις Αλφόνσου-Ρώμης και δεν ήταν φρόνιμο να επιμείνει. Ζήτησε συγγνώμην για τα αμαρτήματά του, του απονεμήθηκε ο τίτλος του "αποστολικού συγγραφέα" και αργότερα επί [[Πάπας Κάλλιστος Γ΄|Πάπα Καλλίστου του Γ΄]] ανέλαβε καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ρώμης και μετέφρασε τον [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]] και τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]]. Έγραψε επίσης τις
Γενικά ο Βάλλα αγωνίσθηκε με θάρρος εναντίον της μεσαιωνικής φιλοσοφίας και ειδικότερα επί των παρερμηνειών του Αριστοτέλη καθώς και επί της διαστροφής των κλασικών τύπων της γραμματικής που τότε είχαν σημειωθεί.
Τα έργα του Βάλλα, και ειδικά η απόρριψη της
==Έργα==
| |||