Γουλιέλμος Θ΄ της Ακουιτανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 49:
Όπως ο πατέρας του και πολλοί άρχοντες της εποχής, ο Γουλιέλμος είχε ακανθώδεις σχέσεις με την Εκκλησία. Αφορίστηκε για πρώτη φορά το 1114 για καταπάτηση των φορολογικών προνομίων του κλήρου. Όταν ο επίσκοπος του Πουατιέ Πέτρος διάβαζε το ανάθεμα, ο Γουλιέλμος έβγαλε το σπαθί του και απείλησε να τον σκοτώσει αν δεν ανακαλούσε τον αφορισμό. Ο επίσκοπος τελείωσε την ανάγνωση και δήλωσε ότι ήταν στην διάθεση του δούκα. Αυτός δίστασε προς στιγμήν και ύστερα έβαλε το σπαθί στην θήκη λέγοντας : "Δεν σας αγαπώ τόσο πολύ ώστε να σας στείλω στον Παράδεισο".
Αφορίστηκε για δεύτερη φορά μετά την απαγωγή της
Όταν η Φιλίππη επέστρεψε από την Τουλούζη στο Πουατιέ, εξοργίστηκε με την αντίζηλο που είχε μέσα στο παλάτι. Διαμαρτυρήθηκε έντονα στους ευγενείς και την εκκλησία αλλά οι μεν δεν τολμούσαν να δυσαρεστήσουν τον επικυρίαρχό τους, ο δε παπικός απεσταλμένος Ζιρώ που προσπάθησε να συνετίσει τον Γουλιέλμο, πήρε την εξής απάντηση : "Πρώτα θα βγάλεις μπούκλες στην κεφάλα σου (ο Ζιρώ ήταν τελείως φαλακρός) και μετά θα αποχωριστώ την υποκόμισσα". Η Φιλίππη αποσύρθηκε ταπεινωμένη στο αββαείο του Φοντεβρώ, που στην ίδρυσή του είχε πρωτοστατήσει, και πέθανε εκεί το 1118.
Γραμμή 64 ⟶ 63 :
==Ο ποιητής==
Ο Γουλιέλμος Θ΄ έμεινε στην ιστορία περισσότερο ως μαικήνας και κυρίως ως ποιητής, παρά για τις στρατιωτικές του ικανότητες. Η αυλή του ήταν από τις πιο εκλεπτυσμένες της Δύσης κι ο ίδιος περίφημος τροβαδούρος, ποιητής δηλαδή που συνέθετε στην λατινικής προελεύσεως Προβηγκιανή ή [[Οξιτανική γλώσσα]]. Σώθηκαν ένδεκα από τα ποιήματά του, τα πρωιμότερα δείγματα έργου τροβαδούρων, τα οποία έγραφε με τον τίτλο του κόμητος του Πουατού. Τα θέματά του ήταν οι γυναίκες βέβαια, ο έρωτας αγνός ή βέβηλος, λίγο πολιτική και τα προσωπικά του ερωτικά και λογοτεχνικά κατορθώματα. Ένας Προβηγκιανός βιογράφος του τον περιγράφει έτσι :
: ''Ο κόμης του Πουατιέ ήταν ένας από τους περισσότερο φιλόφρονες ανθρώπους του κόσμου και μέγας γόης. Ήταν ιππότης έξοχος στα όπλα, ακούραστος γυναικοκυνηγός και υπέροχος συνθέτης και τραγουδιστής των έργων του. Ταξίδευε πολύ κι αποπλανούσε τις γυναίκες''.
Τα έργα του (chansoneta, τραγούδι), γραμμένα με εύθυμη διάθεση και χιούμορ, κυμαίνονται από τον χυδαίο ερωτισμό (''Farai un vers, pos mi sonelh...'' όπου περιγράφει πώς αποπλανά δύο -ενδοτικές πάντως- φίλες προσποιούμενος τον βουβό) μέχρι τον εξιδανικευμένο έρωτα (Farai chansoneta nueva...)
Η ελευθεροστομία, το πνεύμα και η ζωντάνια του προκάλεσαν σκάνδαλο αλλά και θαυμασμό. Είναι από τους πρώτους ποιητές των ρομανικών γλωσσών του Μεσαίωνα, από τους ιδρυτές μιας παράδοσης που θα κορυφωθεί με τους [[Δάντης Αλιγκιέρι|Δάντη]], [[Πετράρχης|Πετράρχη]] και [[Φρανσουά Βιγιόν]].
| |||