Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος-Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ο Χάγκεν φλάισερ που αναφέρει τα συγκεκριμένα στοιχεία δεν είναι παλαίμαχος.
Γραμμή 79:
Τον Οκτώβριο του 1943 ξεσπούν αψιμαχίες και μικροσυμπλοκές ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ. Δυο μέρες μετά την ενέδρα και εκτέλεση του Γερμανού Αντισυνταγματάρχη Γιόζεφ Ζάλμιγνκερ στους Λιγγιάδες από τον ΕΔΕΣ στις 3 Οκτωβρίου, ο ΕΛΑΣ αφοπλίζει ένα μικρό αντάρτικο τμήμα του ΕΔΕΣ Θεσσαλίας με την κατηγορία ότι ο αρχηγός του ήταν ζωοκλέπτης και είχε άμεσες σχέσεις με πρώην δωσίλογους.<ref>Στέμμα και Σβάστικα, τόμος 2, σελ. 214</ref> Στις 7/8 Οκτωβρίου έπειτα από ένοπλη συμπλοκή στο Τσεπέλοβο Μετσόβου μεταξύ των δυο οργανώσεων συλλαμβάνονται ανώτερα στελέχη του ΚΚΕ της περιοχής της Ηπείρου.<ref>Β. Τζούκας, Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο</ref> Αφορμή για την συμπλοκή και σύλληψη του Σίμου Καραγκίτση από τον ΕΔΕΣ ήταν οι γεωγραφικές σφαίρες επιρροής των ανταρτοομάδων.<ref>Στέμμα και Σβάστικα, τόμος 2, σελ. 224-226</ref> Αυτό έφερε την άμεση αντίδραση του ΕΛΑΣ και προσωπικώς του Βελουχιώτη όπου διατάζεται η σύλληψη των αντιπροσώπων του ΕΔΕΣ στο [[Κοινό Γενικό Στρατηγείο Ανταρτών|ΚΓΣΑ]], καθώς και εκστρατεία διάλυσης του ΕΔΕΣ στις 9/10 Οκτωβρίου με μεγάλο τμήμα ανταρτών του ΕΛΑΣ. Ο [[Γιώργης Σιάντος|Σιάντος]] υποστηρίζει ότι η εκστρατεία κατά του ΕΔΕΣ πρέπει να διεξαχθεί κεραυνοβόλα και για την αποτελεσματικότητα της επιχείρησης δημιουργείται το Εκστρατευτικό Συγκρότημα Ηπείρου (ΕΣΗ).<ref>Βαγγέλης Τζούκας, οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ηπειρο, σελ.42</ref>
 
Στις 12 του μηνός η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή (ΣΣΑ) ενημερώνεται ότι ο ΕΛΑΣ βρίσκεται σε ένοπλη διαμάχη με τον ΕΔΕΣ λόγω τις απρόκλητης επίθεσης κατά του ΕΛΑΣ στο Τσεπέλοβο και της επιπλέον συνεργασίας του ΕΔΕΣ με τις Γερμανικές δυνάμεις. Κατά ορισμένους παλαίμαχους του ΕΔΕΣ μοναδικήΜοναδική μάλλον, πλην ανεπαρκής ''απόδειξη'' εκείνη την στιγμή για την συνεργασία ΕΔΕΣ-Γερμανών είναι το τηλεγραφικό μήνυμα της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και των ηγετών του Νάσση και Πίσπερη περί της αποστολής του Ερυθρού Σταυρού και του εκπροσώπου της, Μπίκελ. Αποκαλύπτει επίσης στη ΣΣΑ την αντίστοιχη επαφή της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ με την ίδια αποστολή του Μπίκελ και κατά προέκταση με τους Γερμανούς. H 8η Μεραρχία του ΕΛΑΣ δέχεται την συμφωνία για εκεχειρία με τους Γερμανούς, ως τις 14 Οκτωβρίου, αλλά όταν επικοινωνούν με το Γενικό στρατηγείο του ΕΛΑΣ λίγο αργότερα απορρίπτονται όλες οι επαφές κατηγορηματικά. <ref>Στέμμα και Σβάστικα, τόμος 2, σελ. 218-219, 224-226</ref> Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο ερυθρός σταυρός προσπαθούσε μέσω της αντιπροσωπίας να προστατέψει το πληθυσμό της Ηπείρου από τα αντίποινα των Γερμανών λόγω των ενεδρών των ανταρτών.
Σημαντικό ρόλο στις συγκρούσεις μεταξύ ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ έπαιξε ο αφοπλισμός της [[Παράδοση της Μεραρχίας Πινερόλο|Μεραρχίας Πινερόλο]] από τον ΕΛΑΣ αποκτώντας με αυτό τον τρόπο μεγαλύτερη δύναμη σε πολεμικό οπλισμό. Στις 14 Οκτωβρίου ο ΕΛΑΣ περνά τον Αχελώο και επιτίθεται στην περιοχή του Βάλτου και στις δυνάμεις του [[Στυλιανός Χούτας|Στυλιανού Χούτα]], ενώ δέχεται σκληρή κριτική από τους Άγγλους για την εκτέλεση του Νεοζηλανδού Αξιωματικού μετά από λάθος των επιτιθέμενων. Οι μάχες τελικά γίνονταν παράλληλα με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών (επιχείρηση Πάνθηρ), ο Βελουχιώτης έφθασε σε σημείο να δώσει προτεραιότητα εναντίον του ΕΔΕΣ διατάσσοντας την εφεδρική δύναμη της VIII μεραρχίας του ΕΛΑΣ να αποσυρθεί από το μέτωπο κατά του Γερμανικού στρατού και να επιτεθεί στις δυνάμεις του ΕΔΕΣ στην Πλάκα<ref>Αρχείο ΕΛΑΣ, έγγραφο 62, ημερομηνία 20/10/1943</ref><ref>[http://ellinikosemfilios.blogspot.gr/2011/11/blog-post_6920.html ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ Πρωταγωνιστής στον Εμφύλιο Tου Ιάσονα Χανδρινού Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ιστορία του Έθνους (τεύχος 5, Ιούνιος 2009, σελ.26-33) της εφημερίδας Έθνος ]</ref> ενώ και ο Ζέρβας διέλυσε ΕΛΑΣίτικο τάγμα που είχε αποκοπεί από τις γερμανικές επιχειρήσεις και είχε μειωμένο ηθικό<ref> Στέμμα και Σβάστικα, τόμος 2, σελ. 258</ref>. Ο ΕΔΕΣ έφτασε σε σημείο διάλυσης έναντι δύο ανωτέρων αντιπάλων. Στις 31 Οκτωβρίου 1943 στη μάχη της Νεράιδας ο Ζέρβας κινδύνεψε να αιχμαλωτισθεί και διέφυγε τον κλοιό με μερικές δυνάμεις ανταρτών.