Αθανάσιος ο Πάριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αθανάσιος ο Πάριος''' (1721-1813), είναι [[άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] και μία από τις εξέχουσες μορφές του μοναστικού φρονήματος του 18ου αιώνα. Ο ίδιος υπήρξε λόγιος κληρικός και διδάσκαλος του Ελληνικού Γένους<ref>"Αθανάσιος ο Πάριος", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].</ref>, που έδρασε στα χρόνια της [[Τουρκοκρατία]]ς και πολεμήθηκε σφοδρά τόσο από εκκλησιαστικούς κύκλους, εξ αιτίαςεξαιτίας του ότι υπήρξε εκπρόσωπος και ηγέτης των [[Κολλυβάδες|Κολλυβάδων]], όσο και από διανοητικούς, καθώς αντιτάχτηκε στον [[Αδαμάντιος Κοραής|Αδαμάντιο Κοραή]]. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν ''Αθανάσιος Τούλιος'' και καταγόταν από το νησί της [[Πάρος|Πάρου]]. Ο ίδιος ξεχώρισε, σε μία δύσκολη εποχή για το ελληνικό γένος,Ξεχώρισε για τη θεολογική κατάρτισή του, αλλά και για την θύραθεν παιδεία του, διετελώντας διδάσκαλος και σχολάρχης σε αξιόλογες πνευματικές εστίες της εποχής.

Γεννήθηκε πιθανότατα το 1721<ref>Σύμφωνα με τους περισσότερους ερευνητές γεννήθηκε το 1721, υπάρχεικαθώς αναφέρεται πως όταν αποσύρθηκε από τα εκπαιδευτικά του καθήκοντα το 1811, είχε συμπληρώσει ενενήντα χρόνια ζωής (βλ. Π. Β. Πάσχου, ''Εν ασκήσει και μίαμαρτυρίω'', μικρήεκδόσεις μερίδαΑρμός, πουΑθήνα μιλάει1996, γιασελ. έτος15 1722- 16).</ref>, στο χωριό [[Κώστος Πάρου|Κώστος]] της Πάρου και πήρε το όνομα Αθανάσιος<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref><ref name=":0">Π. Β. Πάσχου, ''Εν ασκήσει και μαρτυρίω'', εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 1996, σελ. 15.</ref>. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Τούλιος<ref name=":0" /> και προερχόταν από τη [[Σίφνος|Σίφνο]], αλλά κατοίκησε στην Πάρο αφού νυμφεύτηκε ντόπια γυναίκα. Την πρώτη του μόρφωση την έλαβε στηνστο Πάρο.χωριό Τοτου, 1745ενώ σετο ηλικία1745 24μετέβη ετώνγια οδηγείταισπουδές στη Σμύρνη για σπουδές, όπου μαθητεύειμαθήτευσε δίπλα στον [[Ιερόθεος Δενδρινός|Ιερόθεο Δενδρινό]]<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref><ref name=":1">Π. καιΒ. ενΠάσχου, 1996, σελ. 16.</ref> και συνεχείααργότερα (1751) στην [[Αθωνιάδα Σχολή|Αθωνιάδα σχολή]], όπου και σπουδάζεισπούδασε δίπλαυπό στοντους [[ΕυγένιοςΝεόφυτος ΒούλγαρηςΚαυσοκαλυβίτης|ΕυγένιοΝεόφυτο ΒούλγαρηΚαυσοκαλυβίτη]] και το [[ΝεόφυτοςΕυγένιος ΚαυσοκαλυβίτηςΒούλγαρης|ΝεόφυτοΕυγένιο ΚαυσοκαλυβίτηΒούλγαρη]] (με τον δεύτερο το διάστημα μεταξύ του 1754 και 1757)<ref name=":1" />. ΑπόΣυγκέκριμενα από τον Νεόφυτο εκπαιδεύτηκε στα ''"Γραμματικά"'' και στα ''"Περί Συντάξεως"'' του [[Θεόδωρος Γαζής|Θεοδώρου Γαζή]], ενώ από τον [[Ευγένιος Βούλγαρης|Ευγένιο Βούλγαρη]] τα φιλοσοφικά μαθήματα. Κατόπιν εκπαιδεύεταιεκπαιδεύτηκε στη [[ρητορική]] και την [[ποιμαντική]],. ενώ το

Το 1758, μετά από παρότρυνση και πίεση του Ευγένιου Βούλγαρη, δέχεται τη διεύθυνση της σχολής του Γένους στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει στη σχολή μόνο για 2δύο έτη<ref>Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1, σελίδα 212</ref> καθώς η Σχολή κλείνει λόγω επιδημίας πανώλης στην πόλη. Έτσι καταφεύγει στην [[Κέρκυρα]], όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του δίπλα στο [[Νικηφόρος Θεοτόκης|Νικηφόρο Θεοτόκη]], σπουδάζοντας φυσική. Τελικά οδηγείται στο [[Μεσολόγγι]], μετά από πρόσκληση του συμμαθητή του στην Αθωνιάδα Σχολή Παναγιώτη Παλαμά, που είχε ιδρύσει από το 1760 την ''"Παλαμιαία Σχολή"''. Το 1967 ως και τον 1770 επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνοντας και πάλι τη σχολή του Γένους<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref> και μετά από λίγο δέχεται τιμητική πρόσκληση από το Πατριαρχείο να αναλάβει τη διεύθυνση της Αθωνιάδας σχολής<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>.