Χάρτα του Ρήγα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8:
Ο χρόνος που απαιτήθηκε για να προετοιμαστεί η Χάρτα εκτιμάται από έξι μήνες<ref name=":10">Tolias G., 2010. “Maps printed in Greek during the Age of Enlightenment, 1665-1820”, ''e-Perimetron'', Vol. 5, No 1, :1-48.</ref> έως κάποια  χρόνια,<ref>Dascalakis A., 1937. ''Les œuvres de Rhigas Velestinlis, étude bibliographique suivie d'une réédition critique avec traduction française de la brochure révolutionnaire confisquée à Vienne en 1797'' (thèse). Paris. </ref><ref>Camariano N., 1938. “Contributions à la bibliographie des œuvres de Rigas Velestinlis”, ''Balcania'', I</ref> και συνέβη πριν την άφιξη του Ρήγα στη Βιέννη τον Αύγουστο του 1796 ή κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί.
 
Την εποχή που ο Ρήγας ξεκινά να φτιάχνει την Χάρτα, η επιστημονική χαρτογραφία στην Ευρώπη είχε σημειώσει μεγάλη πρόοδο, κυρίως στις στρατιωτικές της εφαρμογές. Οι χάρτες της στρατιωτικής χαρτογραφίας όμως δεν ήταν γνωστοί στους λόγιους χαρτογράφους. Έτσι, τα χαρτογραφικά πρότυπα που χρησιμοποιεί ο Ρήγας είναι τα διαδεδομένα, κυρίως γαλλικά, και ιδιαίτερα οι χάρτες της σχολής του μεγάλου χαρτογράφου [[{{redwd|Γκυγιόμ Ντελίλ]]|Q1389662|Γκυγιόμ (''Guillaume Delisle'')Ντελίλ}}, που κυριαρχούν στην ευρωπαϊκή χαρτογραφία τον 18ο αιώνα, καθώς και οι επανεκδόσεις τους.<ref name=":3">Λιβιεράτος, Ευάγγελος (2007). “Ζητήματα ‘χαρτογραφίας’ της Χάρτας του Ρήγα”, ''Η Χάρτα του Ρήγα Φεραίου (1797-2007),'' Συμπόσιο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου, Λευκωσία 27 Οκτωβρίου, στο διαδίκτυο <nowiki>http://cartography.web.auth.gr/Kozani/Livieratos_Rigas_paper_EL_2.pdf</nowiki> </ref><ref name=":4">Livieratos E., 2008. “On the cartography of Righas Charta”, ''e-Perimetron,'' Vol.3, No 3, :120-45, http://www.e-perimetron.org/Vol_3_3/Livieratos_a.pdf </ref> Η Χάρτα δεν είναι πρωτότυπο προϊόν, καθώς ο Ρήγας χρησιμοποίησε άλλους προγενέστερους χάρτες εμπλουτίζοντας τους, αλλάζοντας το γεωγραφικό παράθυρο της απεικόνισης και προσθέτοντας θεματική πληροφορία, σύμφωνα με τη δημοφιλή την εποχή εκείνη μέθοδο της συγκριτικής γεωγραφίας<ref name=":5">Τόλιας, Γιώργος (2010). “Αποχαιρετισμός στο Γένος. Αυτοκρατορία και πατριωτισμός στο χαρτογραφικό έργο του Ρήγα (1796-1797)”, ''Χάρτα της Ελλάδος,'' Ν. Κ. Κομνηνός (επιμ.), Αθήνα: Μένανδρος.</ref>, της σύγκρισης και επεξεργασίας δηλαδή των ποικίλων πηγών, χαρτών και βιβλίων ελληνικών και ξένων. Εντός της Χάρτας ο Ρήγας παρέθεσε έως και τέσσερα τοπωνύμια για κάθε οικισμό, συνολικά, περίπου 5.800 διαφορετικές ονομασίες.<ref name=":62">{{Cite book|url=http://ikee.lib.auth.gr/record/134409|title=Ρήγα Βελεστινλή, “Χάρτα της Ελλάδος”: μία χαρτογραφική προσέγγιση|last=Παζαρλή|first=Μαρία Θ.|publisher=Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών|year=2014|isbn=|location=Θεσσαλονίκη|page=}} (διδακτορική διατριβή) (CC-BY-SA).</ref>
 
Για την ταύτιση και επεξεργασία των τοπωνυμίων, εκτός των χαρτών, ο Ρήγας χρησιμοποίησε αρχαιογνωστικά βοηθήματα, όπως η ''Γεωγραφία Παλαιά και Νέα'' του [[Μελέτιος Μήτρου|Μελέτιου Μήτρου]] ή η ''[[Γεωγραφία νεωτερική|Νεωτερική Γεωγραφία]]'' των [[Γρηγόριος Κωνσταντάς|Κωνσταντά]] και [[Δανιήλ Φιλιππίδης|Φιλιππίδη]], η οποία ούτως ή άλλως περιλαμβάνεται στον κατάλογο των αντικειμένων που είχε μαζί του ο Ρήγας κατά τη σύλληψή του<ref>Άμαντος Κ., 1930 (1997). ''Ανέκδοτα έγγραφα περί Ρήγα Βελεστινλή.'' Αθήνα, :145-4, έγγραφο 52, Κατάλογος των αντικειμένων των κατασχεθέντων και μεταφερθέντων εις τα γραφεία αστυνομίας μετά την σύλληψιν του Ρήγα Βελεστινλή, 17 Μαρτίου 1797.</ref>, για κάποιες από τις επιπεδογραφίες τον ''Άτλαντα'' του {{redwd|Ζαν Ντενί Μπαρμπί ντου Μποκάζ|Q910954|Ζαν Ντενί Μπαρμπιέ ντυ Μποκάζ}},<ref>Barbié du Bocage J.-D., 1788. ''Recueil de cartes géographiques, plans, vues et médailles de l’ ancienne Grèce relatifs au voyage du jeune Anacharsis, précédé d’une analyse critique de cartes,'' Paris: De bure aîné.</ref> για τα νομίσματα διάφορα νομισματικά εγχειρίδια, όπως αυτά του αυτοκρατορικού μουσείου της Βιέννης,<ref>Εckel J., 1775. ''Numi veteres anecdoti ex museis Caesareo Vindobonensi, Florentino magni Ducis Etruriae, Granelliano nunc Caesareo, Vitzaiano, Festelicsiano, Savorgnano Veneto, aliisque'', Viennae. </ref><ref name=":11">Λάιος Γ., 1960. “Οι Χάρτες του Ρήγα. Έρευνα επί νέων πηγών”, ''Δελτίον Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας Ελλάδος'', τ. 14., :231-312.</ref><ref>Πέννα Β. 1998. “Τα νομίσματα της Χάρτας του Ρήγα”, ''Η Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή,'' επιμ. Δ. Καραμπερόπουλος, Αθήνα: Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα, :95.</ref> ή προγενέστερους χάρτες οι οποίοι περιείχαν νομίσματα ως διακόσμηση<ref>Παζαρλή Μ., 2001. ''Ένας ‘άγνωστος’ χάρτης από τη συλλογή της Εθνικής Χαρτοθήκης, πηγή έμπνευσης για τη χάρτα του Ρήγα.'' Θεσσαλονίκη: Εθνική Χαρτοθήκη, <nowiki>http://cartography.web.auth.gr/</nowiki> Maplibrary/New/Har_Paz.pdf</ref>. Προσθήκες του Ρήγα εξάλλου είναι και ο αλφαβητικός κατάλογος σημαντικών ηρώων, φιλοσόφων, βασιλέων κ.ά. προσώπων της αρχαίας ιστορίας (φ. 10, 11) και ο χρονολογικός κατάλογος των ηγεμόνων που ξεκινά από τον [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μέγα Αλέξανδρο]] και καταλήγει στον σύγχρονο σουλτάνο [[Σελίμ Γ΄]] (φ. 12, 2, 3), αναπαριστώντας έτσι τη σύνδεση του χώρου με το ιστορικό συνεχές και την ανθρώπινη δραστηριότητα, ανεξαρτήτως καταγωγής, καθώς και τα ιστορικά και μυθολογικά σχόλια δίπλα σε συγκεκριμένα τοπωνύμια, που αφορούν σε γεγονότα της αρχαίας και ρωμαϊκής κυρίως ιστορίας, αλλά και σύγχρονα συμβάντα: τόποι γέννησης επιφανών προσώπων, σημαντικά μνημεία, ιστορικές μάχες και σημαντικά μνημεία της αρχαιότητας, συνθηκολογήσεις της [[Υψηλή Πύλη|Υψηλής Πύλης]] και κινήματα, πληροφορίες για τις φυσικές πρώτες ύλες ή τη βιοτεχνική παραγωγή κ.ά.<ref name=":6">{{Cite book|url=http://ikee.lib.auth.gr/record/134409|title=Ρήγα Βελεστινλή, “Χάρτα της Ελλάδος”: μία χαρτογραφική προσέγγιση|last=Παζαρλή|first=Μαρία Θ.|publisher=Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών|year=2014|isbn=|location=Θεσσαλονίκη|page=}} (διδακτορική διατριβή) (CC-BY-SA).</ref>
 
=== Τα χαρτογραφικά πρότυπα ===
O Ρήγας κατέφυγε σε περισσότερα από ένα πρότυπα προκειμένου να καλύψει ολόκληρη την περιοχή που περιλαμβάνεται μέσα στο γεωγραφικό παράθυρο της Χάρτας. Τα πρότυπα στα οποία καταφεύγει ο Ρήγας ανήκουν στη λεγόμενη “τυπολογία Ντελίλ”<ref name=":3" /><ref name=":4" />, χάρτες δηλ. που ακολουθούν τα πρότυπα της σχολής του [[{{redwd|Γκυγιόμ Ντελίλ]]|Q1389662|Γκυγιόμ (''Guillaume Delisle'')Ντελίλ}} και εκδόθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του 18<sup>ου</sup> αιώνα, τουλάχιστον μέχρι το 1795, εποχή κατά την οποία ο Ρήγας ασχολείται με τη σύνταξη της Χάρτας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί εντούτοις, ότι στους χάρτες της τυπολογίας Ντελίλ συγκαταλέγονται έργα του ίδιου του Ντελίλ αλλά και άλλων χαρτογράφων που αντιγράφουν και επανεκδίδουν τους χάρτες του με ή χωρίς προσθήκες. Η συνήθης πρακτική στη λόγια χαρτογραφία του 18<sup>ου</sup> αιώνα, να εκδίδονται πολλές φορές οι ίδιοι χάρτες από τον ίδιο χαρτογράφο ή από άλλους, η απουσία κάθε σχετικής μνείας σε πηγές στη Χάρτα, αλλά και η σαφής αναφορά ότι ο Ρήγας είχε κατά τη σύλληψή του στις αποσκευές του χάρτες γερμανικής προέλευσης δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για την αναζήτηση ενός μόνο συγκεκριμένου χάρτη που να χρησιμοποιήθηκε από τον Ρήγα<ref name=":3" /><ref name=":4" />, πέρα από το γεγονός ότι και η Χάρτα ακολουθεί το γενικό πρότυπο του Ντελίλ. Ανάμεσα στους χάρτες που έχουν προταθεί, περιλαμβάνονται:
* Για την περιοχή Ελλάδας - Μ. Ασίας, οι χάρτες του Ντελίλ, ''Graeciae Pars Meridionalis'' και ''Graeciae Pars Septentrionalis'', Παρίσι 1707 (σε δύο τμήματα, 64.5Χ46,5 εκ.) μετέπειτα επανεκδόσεις του στο Άμστερνταμ 1733 (J. Conens, P. Mortier) και Laurie & Whittle (1794).<ref name=":7">{{fr}} {{Cite journal|url=https://ahrf.revues.org/106#tocto1n2|title=La carte de Grèce de Rigas et le nom de la Grèce / Analyse de la carte|last=Guiomar|first=Jean-Yves|last2=Lorain|first2=Marie-Thérèse|date=2000}}</ref><ref name=":8">Λιβιεράτος Ε., 1998. “Μία χαρτογραφική ανάγνωση της Χάρτας του Ρήγα”, ''200 Χρόνια της Χάρτας του Ρήγα 1797-1997,'' Πρακτικά επιστημονικής ημερίδας, Κοζάνη 18 Οκτωβρίου 1997. Θεσσαλονίκη: ΧΕΕΕ / Παρατηρητής, σ. 77-83. </ref><ref name=":9">Καραμπερόπουλος Δ. (1998). “Η Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα. Τα πρότυπά της και νέα στοιχεία”, ''Η Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή,'' Δ. Καραμπερόπουλος (επιμ.), Αθήνα: Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα και σε ανάτυπο, Αθήνα 1998.</ref> Επίσης, αγγλικοί χάρτες των J. Blair (1768) με ομοιότητες στο βόρειο τμήμα, J. Senex (1720) και E. Bowen (1715), R. De Vangondy (1755), Homann (1737) κ.ά.<ref name=":8" /><ref>Μελάς, Βίκτωρ Θ. (1997). ''Η Χάρτα του Ρήγα.'' Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.</ref>
* Για το τμήμα ΒΑ του Δούναβη, ο χάρτης του [[{{redwd|Τζοβάνι Αντόνιο Ρίτζι Τζανόνι|Q2903895|Ρίτζι Τζανόνι]] (''Rizzi Zannoni'')}}, ''Carte de la Partie Septentrionale de l' empire Otoman'', Παρίσι 1774 και o χάρτης του Τρανσυλβανού μηχανικού Ρούχερντορφ (''Ferdinand Joseph Ruhedorf''), ''Μappa Specialis Walachiae'', 1788.<ref name=":7" /><ref name=":9" /><ref name=":5" />
Έτσι ο Ρήγας χρησιμοποίησε χάρτες τριών κυρίως τύπων,<ref name=":3" /> τροποποιώντας και συμπληρώνοντας από άλλες πηγές το γεωγραφικό παράθυρο. Η διεύρυνση αυτή του ιστορικού χώρου έγινε εν μέρει για να περιλάβει τις περιοχές στις οποίες απαντάται η γεωγραφική διασπορά του ελληνισμού, αλλά και επειδή η Χάρτα, παρά τον τίτλο της που επιμένει στην απεικόνιση της αρχαίας Ελλάδας, δεν παύει να απεικονίζει την περιοχή όπου ο Ρήγας έχει αντιληφθεί ως θέατρο της μελλοντικής επανάστασης, τα εδάφη δηλαδή της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] στην  Ευρώπη νοτίως του [[Δούναβης|Δούναβη]] και στη [[Μικρά Ασία]].<ref>Παζαρλή, Μαρία Θ. (2014). Ρήγα Βελεστινλή, Χάρτα της Ελλάδος..., ό.π., σελ. 96.</ref>Οι χάρτες που χρησιμοποίησε ο Ρήγας είχαν τις στερεότυπες μικρές διαστάσεις που ήταν δημοφιλείς την εποχή εκείνη, έως 70Χ100 εκ. Φαίνεται ότι ο Ρήγας χρησιμοποίησε τον [[Παντογράφος|παντογράφο]], ένα σχεδιαστικό εργαλείο αναλογικής μεταφοράς σχεδίου από πρωτότυπο σε αντίγραφο, στην ίδια, μεγαλύτερη ή μικρότερη κλίμακα προκειμένου να μεταφέρει και να μεγεθύνει τις απεικονίσεις των ακτογραμμών και τα σχήματα και τη σχετική θέση των τοπωνυμίων.<ref name=":3" />