Υπόθεση Πατσίφικο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Νεότερη ελληνική ιστορία; προστέθηκε η Κατηγορία:Νεότερη ιστορία της Ελλάδας (με το HotCat) |
Το έτος κατά το οποίο ο όχλος προκάλεσε υλικές ζημιές στην κατοικία του Δον Πασίφικο σύμφωνα με λήμμα της εγκυκλοπαίδειας Larousse Britannica |
||
Γραμμή 1:
Η '''Υπόθεση Πατσίφικο''' ήταν μια διπλωματική και πολιτική κρίση μεταξύ [[Ελλάδα]]ς και [[Βρετανία]]ς το [[1847]]-[[1850]] που ανέκυψε με αφορμή την επίθεση το [[1849|1847]] του αθηναϊκού όχλου κατά της περιουσίας του βρετανικής υπηκοότητας Εβραίου ''Δον Πατσίφικο'', προξένου της Πορτογαλίας.
==Ιστορικό==
Η κυβέρνηση είχε απαγορεύσει τη χρονιά εκείνη για πρώτη φορά το «κάψιμο του Εβραίου» ή του «Ιούδα», έθιμο της Αναστάσεως κατά το οποίο έκαιγαν αχυρένιο ομοίωμα Εβραίου. Με αφορμή την απαγόρευση αυτήν όχλος επιτέθηκε στον Εβραίο Δον Πατσίφικο, εισέβαλε στο σπίτι του και προξένησε καταστροφές. Ο Πατσίφικο ζήτησε υπέρογκο ποσό ως αποζημίωση από το ελληνικό κράτος αλλά δεν ικανοποιήθηκε και τότε στράφηκε στη βρετανική κυβέρνηση. Η υπέρμετρη αντίδραση της Βρετανίας, που κορυφώθηκε με τον ναυτικό αποκλεισμό της χώρας από το Βρετανικό Ναυτικό το 1850 και την κατάσχεση ελληνικών πλοίων στο Αιγαίο, ώστε να αναγκαστεί η Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση, αποτελεί πρωτοφανή στην ιστορία των διεθνών σχέσεων αναίτια επίδειξη ισχύος και αμφισβήτηση της κυριαρχίας κυρίαρχου κράτους και έχει παραμείνει κλασικό παράδειγμα στρατηγικής καταναγκασμού μέσω της "διπλωματίας της κανονιοφόρου". Η κρίση έληξε ύστερα από παρέμβαση των άλλων δύο προστάτιδων δυνάμεων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, της [[Γαλλία]]ς και της [[Ρωσία]]ς και αφού η Ελλάδα δέχτηκε ισχυρό οικονομικό πλήγμα. Ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός έμεινε στην ιστορία ως Παρκερικά, από το όνομα του Βρετανού ναυάρχου.
Γραμμή 11:
Ο '''Δαυίδ''' ή '''Νταβίντ''' '''Πατσίφικο''' ήταν Ισπανοεβραίος ή Πορτογαλοεβραίος ([[Γιβραλτάρ]] [[1784]]-[[1854]] [[Λονδίνο]]), τυχοδιώκτης που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το [[1836]] ως Πρόξενος της [[Πορτογαλία]]ς στην [[Αθήνα]] από το [[1836]] ως το [[1842]] οπότε και παύθηκε συνεπεία καταχρήσεων.<ref name=auto1>Γιάννης Καιροφύλας, ''Η ιστορία της συνοικίας του Ψυρή'', εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 2000, σελ.102</ref><ref>[http://www.sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=51&feature=%D5%F0%FC%E8%E5%F3%E7%20%D0%E1%F4%F3%DF%F6%E9%EA%EF%20%AB%D0%E1%F1%EA%E5%F1%E9%EA%DC%BB Παρκερικά]</ref> Στη συνέχεια προσκολλήθηκε στον κύκλο της [[Δούκισσα της Πλακεντίας|Δούκισσας της Πλακεντίας]] που έζησε για κάποιο διάστημα με βοηθήματά της.<ref>Γιάννης Καιροφύλας, ''Η ιστορία της συνοικίας του Ψυρή'', εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 2000, σελ.104</ref> Στη συνέχεια επιδόθηκε στην τοκογλυφία με άγνωστους πόρους.
Διαμένοντας τότε επί της οδού Καραϊσκάκη, της συνοικίας [[Ψυρή]] (Αθήνα), έγινε παραίτιος οχλοκρατικού επεισοδίου σε βάρος του, λόγω ασέβειας που επέδειξε κατά την εκφορά του επιταφίου του Ιερού Ναού Αγίου Φιλίππου και του επακόλουθου εθίμου της καύσης ομοιώματος του [[Ιούδας Ισκαριώτης|Ιούδα]]. Συγκεκριμένα το έτος εκείνο ([[1849|1847]]) πρωτοαπαγορεύθηκε το έθιμο αυτό μετά την εκφορά του Επιταφίου, τουλάχιστον στην Αθήνα λόγω της έκτακτης τότε επίσημης επίσκεψης του Γάλλου τραπεζίτη [[Ρότσιλντ]]. Έτσι ο αθηναϊκός λαός ανέβαλε τη τέλεση του εθίμου για την Δευτέρα του Πάσχα, στη πλατεία Ηρώων (στου Ψυρή). Όταν όμως επενέβη η αστυνομία και ακολούθησαν ταραχές, διερχόμενο το πλήθος προ της οικίας του Πατσίφικο είτε προκαλούμενο απ' τον ίδιο είτε θεωρώντας αυτόν ως υπαίτιο της απαγόρευσης επιτέθηκε στη οικία του προκαλώντας καταστροφές, ο ίδιος δε μόλις που διασώθηκε από τη μανία του πλήθους και κατέφυγε στη αγγλική πρεσβεία, έχοντας πρόσφατα αποκτήσει την αγγλική υπηκοότητα.<ref name=auto1 /> Ιδιαίτερα άξιο προσοχής είναι ότι αμέσως το πρωί της επομένης του συμβάντος ο τότε Άγγλος πρεσβευτής Σερ Έντμοντ Λάιονς προέβη σε [[διάβημα]] προς το ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών για την καταβολή αποζημίωσης στον θιγέντα με το αστρονομικό για τα τότε δεδομένα ποσό των 886.736 δραχμών και 57 λεπτών. Τότε η ελληνική κυβέρνηση βεβαίως αρνήθηκε θεωρώντας ότι το θέμα ανήκει στη Δικαιοσύνη.
Η άρνηση αυτή έδωσε την ευκαιρία στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας [[Πάλμερστον]] να ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση την άμεση καταβολή της αποζημίωσης για τις καταστροφές που υπέστη ο Πατσίφικο, χωρίς να είχε γίνει ούτε στοιχειώδης καταγραφή. Το ποσό αυτό είχε κριθεί πολλαπλάσιο ακόμη και της αξίας των τότε ανακτόρων (της Πλατείας Κλαυθμώνος). Επειδή και τότε η ελληνική κυβέρνηση δεν συναίνεσε σε αυτό, άνευ δηλαδή της δικαστικής οδού, ο Πάλμερστον έφθασε στο πρωτόγνωρο για τα τότε διεθνή δρώμενα να διατάξει τον αγγλικό στόλο να προβεί σε [[Ναυτικός αποκλεισμός|ναυτικό αποκλεισμό]] του Ελληνικού Βασιλείου και ακόμη την κατάσχεση πολεμικών και εμπορικών πλοίων, γεγονότα που έμειναν γνωστά ως ''[[Παρκερικά]]'' κατά το ωμότερο και βιαιότερο τρόπο προκειμένου να πετύχει τους στόχους του, δηλαδή την επιβολή φιλοβρετανικής πολιτικής στην Ελλάδα και την μεταβολή της ακολουθούμενης τότε φιλορωσικής πολιτικής.
| |||