Μαυρίκιος (αυτοκράτορας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μαυρίκιος γεννήθηκε στην ΑραβησσόΑραβησσόν της [[Καππαδοκία]]ς το έτος 539 μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Παύλος και ο ίδιος είχε τρία αδέρφιααδέλφια, τον ΠέτροΠέτρον, τητην ΘεόκτιστηΘεόκτιστην και τητην ΓορδίαΓορδίαν.<ref name="PLRE855">Martindale, Jones & Morris (1992), p. 855</ref>

Ο Μαυρίκιος ήταν διακεκριμένος στρατηγός και χρίστηκε διάδοχος του [[Τιβέριος Β'|ΤιβέριουΤιβερίου]] μια εβδομάδα πριν τον θάνατοθάνατον του τελευταίου, νυμφευόμενος ταυτόχρονα την κόρηκόρην του Αυτοκράτορα. Ο Μαυρίκιος, ικανός ηγέτης και διπλωμάτης, γρήγορα αντελήφθη την ανάγκηανάγκην γιαδια ειρήνηειρήνην με τους Πέρσες ύστερα από σχεδόν δύο δεκαετίες εξαντλητικού πολέμου στην [[ΑρμενίαΑρμενίαν]] και τητην [[ΜεσοποταμίαΜεσοποταμίαν]]. Με τον θάνατοθάνατον του [[Χοσρόης Α'|Χοσρόη Α']] το 579, διαδέχεται τον τελευταίοτελευταίον ο γιοςυιός του Ορμίσδας ο οποίος συνέχισεσυνέχισεν ανεπιτυχώς τον πόλεμοπόλεμον κατά των Ρωμαίων και απέρριψε προτάσεις της ΚωνσταντινούποληςΚωνσταντινουπόλεως γιαδια ειρήνηειρήνην. Ο Ορμίσδας ανατράπηκε τελικώς το 590 και ο γιοςυιός του, Χοσρόης Β', κατέφυγε στο ΒυζάντιοΒυζάντιον γιαδια να ζητήσει βοήθεια. Ο Μαυρίκιος, παρά τιςτες αντιρρήσεις της Συγκλήτου, παρείχε βοήθεια και επανέφερε τον ΧοσρόηΧοσρόην Β' στον θρόνοθρόνον, γιαδια να λάβει ως ανταμοιβή το μεγαλύτερομεγαλύτερον μέρος της περσικής [[Αρμενία|Αρμενίας]] και το δυτικόδυτικόν τμήμα της Καυκάσιας Ιβηρίας, ολοκληρώνοντας έτσι επιτυχώς τον πόλεμοπόλεμον που μαινόταν από το 572.

Επί των ημερών του, Πατριάρχης [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]] ήταν ο [[Πατριάρχης Ιωάννης Δ΄ Νηστευτής|Ιωάννης, ο επονομαζόμενος Νηστευτής]]. Αυτός γιαδια πρώτη φορά στην ιστορίαιστορίαν θα υιοθετήσει τον τίτλοτίτλον "[[Οικουμενικός Πατριάρχης|Οικουμενικός]]", γεγονός που θα πυροδοτήσει το μένος του [[Όσιος Γρηγόριος Α' ο Διάλογος|Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου]]. Ο Ιωάννης όμως, υποστηριζόμενος από τον Αυτοκράτορα, δεν υποχωρούσε μπροστά στιςστες αντιδράσεις του Πάπα, με αποτέλεσμα η Εκκλησία να προχωρήσει ένα σημαντικόσημαντικόν βήμα προς το Σχίσμα που έμελλε να οριστικοποιηθεί το [[1054]].

Ο Μαυρίκιος διεξήγαγεδιεξήγαγεν επιτυχείς [[Εκστρατείες του αυτοκράτορα Μαυρικίου στα Βαλκάνια|αγώνες κατά των Αβάρων και Σλάβων]] στα δυτικά, αποκαθιστώντας τητην βυζαντινήβυζαντινήν κυριαρχίακυριαρχίαν στηστην ΒαλκανικήΒαλκανικήν. ΓιαΔια την αντιμετώπισηαντιμετώπισιν των Λομβαρδών που εισέβαλαν στην [[ΙταλίαΙταλίαν]] πραγματοποίησε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, με βασικήβασικήν αυτήν της δημιουργίας των εξαρχάτων της Ιταλίας, με έδρα τητην Ραβέννα, και της Αφρικής, με έδρα την Καρχηδόνα, αντί για τις παλαιότερες διοικητικές περιφέρειες των ομώνυμων επαρχιών (καταγόμενες από την εποχήεποχήν του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]] και επανιδρυμένες από τον [[Ιουστινιανός Α΄|Ιουστινιανού]]). Μπόρεσε με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσει τον έλεγχοέλεγχον της χερσονήσου, έως έναν βαθμόβαθμόν, ενόσω αυτή κατακλυζόταν από τους Λομβαρδούς. Λέγεται ότι σκόπευε να επαναφέρει το σύστημα της Τετραρχίας προκειμένου η Αυτοκρατορία να ανταποκρίνεται καλύτερα στιςστες προκλήσεις των καιρών.

Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να εξοικονομήσει χρήματα από το δημόσιοδημόσιον ταμείοταμείον καθώς, καθ’ όληόλην τητην διάρκειαδιάρκειαν της βασιλείας του, αντιμετώπιζε σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα λόγω του μακρόχρονουμακροχρόνου πολέμου. Έτσι έλαβε σειρά αντιλαϊκών μέτρων όπως η μείωσημείωσις του μισθού των στρατιωτών. ΧαρακτηριστικόΧαρακτηριστικόν είναι το γεγονός κατά το οποίοοποίον αρνήθηκε την εξαγοράεξαγοράν με λύτρα 12.000 αιχμαλώτων βυζαντινών στρατιωτών από τους Αβάρους, με αποτέλεσμα τητην θανάτωσήθανάτωσίν τους.

Το [[602]] διέταξε τα στρατεύματά του να παραμείνουν κατά τητην διάρκειαδιάρκειαν του χειμώνα στα φυλάκιά τους βόρεια του Δούναβη, προκειμένου να εξοικονομήσει τα έξοδα της επιστροφής τους στην ΚωνσταντινούποληΚωνσταντινούπολιν. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ανταρσία στιςστες τάξεις του στρατεύματος με την ηγεσίαηγεσίαν ενός χαμηλόβαθμου αξιωματικού (εκατόνταρχου) ονόματι [[Φωκάς|Φωκά]]. Ο Φωκάς βάδισε κατά της πρωτεύουσας, όπου κατάφερε να συλλάβει τον ΜαυρίκιοΜαυρίκιον και τα άρρενα τέκνα του και να τους θανατώσει.

Ο Μαυρίκιος είναι επίσης γνωστός γιαδια τητην συγγραφήσυγγραφήν ενός εξαιρετικού εγχειριδίου στρατιωτικής τακτικής, του ''[[Στρατηγικόν|Στρατηγικού]]'', που αποτέλεσε τητην βάσηβάσιν της βυζαντινής στρατιωτικής μηχανής μέχρι και τον 11ο αιώνα.