Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Η '''νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου''' ([[γαλλικά]]: '''Massacre de la Saint-Barthélemy''' = ''Σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου'') αναφέρεται στη σφαγή των [[Γάλλοι|Γάλλων]] [[προτεσταντισμός|προτεσταντών]] ([[Ουγενότοι|Ουγενότων]]) από τους [[Ρωμαιοκαθολικισμός|Καθολικούς]] στο [[Παρίσι]] στις [[24 Αυγούστου]] [[1572]], ανήμερα του [[Απόστολος Βαρθολομαίος|Αγίου Βαρθολομαίου]]. Η σφαγή αυτή διήρκεσε δύο τουλάχιστον μέρες στην πρωτεύουσα και επεκτάθηκε στην επαρχία.
Το τραγικό αυτό επεισόδιο των [[Γαλλικοί Θρησκευτικοί Πόλεμοι|Θρησκευτικών Πολέμων της Γαλλίας]] ήταν αποτέλεσμα τόσο θρησκευτικών, όσο και πολιτικών και κοινωνικών αιτίων. Ήταν αποτέλεσμα της βαθιάς διαίρεσης όλων των στρωμάτων του γαλλικού λαού, του ανταγωνισμού των οικογενειών Γκιζ και
Η ιστοριογραφική παράδοση θέλει ως κύριους υπαίτιους της σφαγής το βασιλιά [[Κάρολος Θ΄ της Γαλλίας|Κάρολο Θ΄]] και τη μητέρα του, [[Αικατερίνη των Μεδίκων]]. Ελλείψει πηγών, οι ιστορικοί ακόμα και σήμερα διαφωνούν για τον ακριβή ρόλο του στέμματος στο γεγονός αυτό. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι υπήρξε βασιλική έγκριση για το μακελειό. Το πρωινό της 24ης Αυγούστου, ο Κάρολος Θ΄ είχε διατάξει τη διακοπή των δολοφονιών, αλλά δεν μπόρεσε να ανακόψει την οργή και το ζήλο του λαού.
Γραμμή 94:
Ο Κάρολος Θ΄σεβόταν τον Κολινύ και αγαπούσε τον Ερρίκο της Ναβάρρας. Ήθελε να είναι δίκαιος και βασιλιάς όλων των Γάλλων. Αλλά είχε διαταραγμένο ψυχικό κόσμο και το βράδυ της 23ης Αυγούστου η μητέρα του τον παγίδευσε : Ό,τι έγινε (η απόπειρα κατά του Κολινύ) δεν απογίνεται. Οι Ουγενότοι θα ζητήσουν εκδίκηση. Πρέπει να τους προλάβουμε. Ή εμείς ή αυτοί.
Η Αικατερίνη θεωρήθηκε το σημαντικότερο πρόσωπο της υπόθεσης. Είχε γιους που έπασχαν σωματικά και ψυχικά κι έπρεπε να παλαίψει με δύο οικογένειες, τους Γκυζ και τους
Αυτά ως προς τις ηθικές ευθύνες. Ως προς τις πολιτικές, μεγάλες είναι και αυτές του Κολινύ. Προσπαθούσε να πείσει τον Κάρολο να βοηθήσει την Ολλανδία στον αγώνα της κατά της Ισπανίας. Το έπαθλο για την Γαλλία θα ήταν η Φλάνδρα. Αλλά αυτό σήμαινε συμμαχία της καθολικής Γαλλίας με τον Γουλιέλμο τον Σιωπηλό, την Ελισάβετ και Γερμανούς ηγεμόνες, όλους Προτεστάντες, και πόλεμο με τον υπέρμαχο του Καθολικισμού, τον πανίσχυρο Καθολικό Βασιλιά, Φίλιππο Β΄της Ισπανίας, και κατ’ επέκτασιν με τον πάπα ! Ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει λογικές αντιδράσεις και σφοδρά πάθη.
| |||