Τα αγγλοσαξονικά είχαν πολλές [[διάλεκτος|διαλέκτους]]. Οι τέσσερις κυριότερες [[διάλεκτος|διάλεκτοι]] ήταν τα [[μερκιανική διάλεκτος|μερκιανά]], τα [[νορθουμβριανή διάλεκτος|νορθουμβριανά]], τα [[καντουαριανή διάλεκτος|καντουαριανά]] και τα [[δυτική σαξονική διάλεκτος|δυτικά σαξονικά]]. Κάθε μια από αυτές τις [[διάλεκτος|διαλέκτους]] σχετιζόταν με ένα ανεξάρτητο αγγλοσαξονικό βασίλειο. Η [[Νορθουμβρία]] και το μεγαλύτερο μέρος της [[Μερκία]]ς κατακτήθηκαν από τους [[Βίκινγκ]] κατά τον [[9ος αιώνας|9ο αιώνα]]. Το υπόλοιπο της [[Μέρκια|Μερκίας]] και ολόκληρο το [[βασίλειο της Καντουαρίας]], που αμύνθηκαν επιτυχώς, ενσωματώθηκαν αργότερα στο [[βασίλειο των Δυτικών Σαξόνων]].
Μετά το πέρας της διαδικασίας ενοποίησης των διαφόρων αγγλοσαξονικών βασιλείων το [[878]] από τον [[Αλφρέδος ο Μέγας|Αλφρέδο τον Μεγάλο]], μειώνεται η σημασία των τοπικών διαλέκτων. Φυσικά, τοπικές διάλεκτοι δεν έπαψαν να υπάρχουν. Στην πραγματικότητα, τοπικές διάλεκτοι εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα, και η ύπαρξή τους μαρτυρείται ιστορικά καθ' όλη τη διάρκεια του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], της [[Αναγέννηση]]ς και της σύγχρονης εποχής – άλλωστε, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αυτομάτως τον τρόπο που μιλούν όποτε επέρχεται κάποια πολιτική αλλαγή.
Παρ' όλ'αυτάΩστόσο, το μεγαλύτερο μέρος των εγγράφων που έχουν διασωθεί από την αγγλοσαξονική περίοδο είναι γραμμένο στη διάλεκτο των Δυτικών Σαξόνων, δηλαδή στη διάλεκτο του βασιλείου του [[Αλφρέδος ο Μέγας|Αλφρέδου]]. Φαίνεται ότι, καθώς η ισχύς του [[Αλφρέδος ο Μέγας|Αλφρέδου]] εδραιωνόταν, παρουσιάστηκε η επιτακτική ανάγκη να τυποποιηθεί η γλώσσα της διοίκησης για να μπορούν ευκολότερα να διοικηθούν οι πιο απομακρυσμένες περιοχές του βασιλείου. Ως αποτέλεσμα, η γραφειοκρατία διεκπεραιωνόταν στη διάλεκτο των Δυτικών Σαξόνων. Εκτός αυτού, ο [[Αλφρέδος ο Μέγας|Αλφρέδος]] είχε πάθος με τη διάδοση της λαϊκής γλώσσας. Έτσι, κάλεσε πολλούς γραφείς από την [[Μερκία]] για να καταγράψει κείμενα που δεν είχαν καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν. Η Εκκλησία επηρεάστηκε, επίσης, καθώς ο [[Αλφρέδος ο Μέγας|Αλφρέδος]] ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα μετάφρασης θρησκευτικών κειμένων στα αγγλοσαξονικά. Για να διατηρήσει την εποπτεία του και να εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν ευρύτερη διάδοση του υλικού, οι μοναχοί και οι ιερείς που εμπλέκονταν στο πρόγραμμα μετέφραζαν τα κείμενα στη διάλεκτο του [[Αλφρέδος ο Μέγας|Αλφρέδου]]. Φαίνεται ότι ο ίδιος ο [[Αλφρέδος ο Μέγας|Αλφρέδος]] μετέφρασε βιβλία από τα [[λατινική γλώσσα|λατινικά]] στα αγγλοσαξονικά, το πιο σημαντικό από τα οποία ήταν ο "[[Ποιμαντικός Κανών]]" του [[Όσιος Γρηγόριος Α' ο Διάλογος|πάπα Γρηγορίου Α']].
Εξαιτίας των εισβολών των [[Βίκινγκ]]ςΒίκινγκς και του διοικητικού συγκεντρωτισμού που επεκράτησε μετά την ενοποίηση των αγγλοσαξονικών βασιλείων υπό την αιγίδα των Δυτικών Σαξόνων, υπάρχουν λίγες γραπτές μαρτυρίες σχετικά με την εξέλιξη των υπολοίπων αγγλοσαξονικών διαλέκτων.
