Αρχαία αγγλική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αγγλοσαξονική δεν ήταν μια στατική [[γλώσσα]], καθώς ομιλείτο για περίπου 700 χρόνια – από την εποχή των μεταναστεύσεων των [[Αγγλοσάξονες|Αγγλοσαξόνων]] που δημιούργησαν την Αγγλία τον [[5ος αιώνας|5ο αιώνα]] μέχρι την περίοδο κατάκτησης της Αγγλίας από τους [[Νορμανδοί|Νορμανδούς]] το [[1066]], μετά από την οποία η γλώσσα υπέστη ριζικές αλλαγές. Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώιμης περιόδου αφομοίωσε μερικά χαρακτηριστικά των γλωσσών με τις οποίες ήρθε σε επαφή, όπως τα [[Κελτικές γλώσσες|κελτικά]] και τις δύο διαλέκτους των [[αρχαία νορβηγική γλώσσα|αρχαίων νορβηγικών]] μετά την εισβολή των [[Βίκιγκ]]ς, που κατέλαβαν τη βόρεια και ανατολική Αγγλία.

Ένα μεγάλο ποσοστό εγγράμματων αγγλοσαξόνων ([[μοναχός|μοναχοί]], [[κληρικός|κληρικοί]] κλπ.) γνώριζαν [[λατινική γλώσσα|λατινικά]], που ήταν τότε η ''διεθνής γλώσσα'' της Ευρώπης. Μερικές φορές είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε χρονικά πότε τα αγγλοσαξονικά δανείστηκαν κάποια λατινική λέξη μελετώντας τις γλωσσολογικές μεταλλάξεις που έχει υποστεί. Υπήρξαν τουλάχιστον τρεις σημαντικές περίοδοι επιρροής της λατινικής γλώσσας. Η πρώτη περίοδος αφορά στην εποχή που οι αρχαίοι [[Σάξονες]] κατοικούσαν ακόμη στην ηπειρωτική Ευρώπη. Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε όταν οι Αγγλοσάξονες έγιναν [[Χριστιανισμός|Χριστιανοί]] και λατινόφωνοι ιερείς κατέκλυσαν τα βασίλειά τους. Η τρίτη περίοδος, κατά την οποία η αγγλοσαξονική γλώσσα δανείστηκε το μεγαλύτερο αριθμό λέξεων λατινικής καταγωγής, ξεκίνησε αμέσως μετά την κατάκτηση της Αγγλίας από τους [[Νορμανδοί|Νορμανδούς]] το [[1066]], οπότε υιοθετήθηκε ένας τεράστιος αριθμός νορμανδογαλλικών λέξεων. Οι περισσότερες από αυτές τις λέξεις προέρχονται από την κλασική λατινική, αν και ένας ικανός αριθμός νορβηγικών λέξεων εισήχθη στη γλώσσα ή, μάλλον, επανεισήχθη με νορμανδική μορφή. Η κατάκτηση της Αγγλίας από τους [[Νορμανδοί|Νορμανδούς]] σηματοδοτεί το τέλος της αγγλοσαξονικής γλώσσας και την έλευση των [[Μεσαιωνικά Αγγλικά|μεσαιωνικών αγγλικών]].

Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος των εγγράφων που έχουν διασωθεί από την αγγλοσαξονική περίοδο είναι γραμμένο στη διάλεκτο των Δυτικών Σαξόνων, δηλαδή στη διάλεκτο του βασιλείου του Αλφρέδου. Φαίνεται ότι, καθώς η ισχύς του Αλφρέδου εδραιωνόταν, παρουσιάστηκε η επιτακτική ανάγκη να τυποποιηθεί η γλώσσα της διοίκησης για να μπορούν ευκολότερα να διοικηθούν οι πιο απομακρυσμένες περιοχές του βασιλείου. Ως αποτέλεσμα, η γραφειοκρατία διεκπεραιωνόταν στη διάλεκτο των Δυτικών Σαξόνων. Εκτός αυτού, ο Αλφρέδος είχε πάθος με τη διάδοση της λαϊκής γλώσσας. Έτσι, κάλεσε πολλούς γραφείς από την [[Μερκία]] για να καταγράψει κείμενα που δεν είχαν καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν. Η Εκκλησία επηρεάστηκε, επίσης, καθώς ο Αλφρέδος ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα μετάφρασης θρησκευτικών κειμένων στα αγγλοσαξονικά. Για να διατηρήσει την εποπτεία του και να εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν ευρύτερη διάδοση του υλικού, οι μοναχοί και οι ιερείς που εμπλέκονταν στο πρόγραμμα μετέφραζαν τα κείμενα στη διάλεκτο του Αλφρέδου. Φαίνεται ότι ο ίδιος ο Αλφρέδος μετέφρασε βιβλία από τα λατινικά στα αγγλοσαξονικά, το πιο σημαντικό από τα οποία ήταν ο "[[Ποιμαντικός Κανών]]" του [[Όσιος Γρηγόριος Α' ο Διάλογος|πάπα Γρηγορίου Α']].