Αντόν Ρουμπινστάιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Bach (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 91:
Τα ρεσιτάλ του Ρουμπινστάιν ήσαν «μυθικών» διαστάσεων. Ο Χάνσλικ αναφέρει σε μια κριτική του, το 1884, ότι ο πιανίστας έπαιξε περισσότερα από 20 κομμάτια σε μία (1) συναυλία στη Βιέννη, μεταξύ των οποίων τρεις σονάτες (σε Φα δίεση Ελάσσονα του Σούμαν και σε Ρε Ελάσσονα και σε Λα, οpus 101) του Μπετόβεν. O Ρουμπινστάιν ήταν ένας άνθρωπος με εξαιρετικά ισχυρή ιδιοσυγκρασία και δεν καταβαλλόταν εύκολα, πρακτικά ακούραστος!. Η ανταπόκριση του κοινού, τού προκαλούσε μιαν έκρηξη [[αδρεναλίνη]]ς, σε σημείο που ενεργούσε με υπεράνθρωπες δυνάμεις. Το ρεπερτόριό του ήταν τεράστιο, ενώ διέθετε και εξαιρετική μνήμη μέχρι τα πενήντα του χρόνια, όταν άρχισε να έχει κάποια κενά και έπρεπε να διαβάζει από παρτιτούρα.
===Ο Ραχμάνινοφ για τον Ρουμπινστάιν===
Ο [[Σεργκέι Ραχμάνινοφ]] παρακολούθησε τις πρώτες ιστορικές συναυλίες του Ρουμπινστάιν ως δώδεκαετής σπουδαστής πιάνου.<ref name="Martyn 367"/> Σαράντα τέσσερα χρόνια αργότερα, είπε στον βιογράφο του, Όσκαρ φον Ρίζεμαν (Oscar von Riesemann): «[Το παίξιμό του] συμπαρέσυρε ολόκληρη τη φαντασία μου και είχε σημαντική επιρροή στις φιλοδοξίες μου ως πιανίστα». Και συνέχισε: «Δεν ήταν τόσο η μεγαλειώδης τεχνική του, που μάγευε τον καθένα, όσο η βαθιά, πνευματικά εκλεπτυσμένη μουσικότητα, που έβγαινε από κάθε νότα και μέτρο που έπαιζε, και τον έκανε να ξεχωρίζει ως ο πιο πρωτότυπος και απαράμιλλος πιανίστας στον κόσμο».
| |||