Αγγλονορμανδική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Πληροφορίες γλώσσας|region=Great Britain and Ireland|familycolor=Indo-European|iso3=xno|linglist=xno|glotto=angl1258|glottorefname=Anglo-Norman|name=Anglo-Norman}}

Η '''αγγλονορμαδική γλώσσα''', επίσης γνωστή ως γαλλονορμανδική ή αγγλογαλλική<ref>{{Cite book|title=Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 1|last=|first=|publisher=Πάπυρος Λαρούς|year=1999|isbn=|location=Αθήνα|page=361}}</ref> , είναι μια ποικιλία της νορμανδικής γλώσσας  που χρησιμοποιήθηκε στην [[Βασίλειο της Αγγλίας|Αγγλία]] και σε μικρότερο βαθμό στα [[Βρετανικά Νησιά]] κατά τη διάρκεια της Αγγλονορμανδικής περιόδου.<ref>For a wide-ranging introduction to the language and its uses, see [https://archive.is/20120724052814/http://www.anglo-norman.net/sitedocs/main-intro.html Anglo-French and the AND] by [[William Rothwell]]</ref>

Όταν [[Γουλιέλμος Α΄ της Αγγλίας|ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής]] καθοδήγησε τη νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας το 1066 αυτός και οι ευγενείς του, και πολλοί από τους οπαδούς του από [[Νορμανδία (διοικητική περιοχή)|τη Νορμανδία]], αλλά και από τη βόρεια και τη δυτική Γαλλία, μιλούσαν  μια σειρά από (βόρειες ποικιλίες των [[Γαλατορομανικές γλώσσες|Γαλατορομανικών γλωσσών]]). Μία από αυτές ήταν η παλιά Νορμανδική, επίσης γνωστή ως "Παλιά Βόρειας Γαλλίας". Άλλοι ακόλουθοι του βασιλιά μιλούσαν ποικιλίες της γλώσσας Πικάρντ ή τη δυτική γαλλική. Αυτό το αμάλγαμα εξελίχθηκε σε μία μοναδική νησιωτική διάλεκτο τώρα γνωστή ως γαλλική αγγλονορμανδική, η οποία συνήθως χρησιμοποιούνταν για τη λογοτεχνία και τελικά για διοικητικούς σκοπούς, από τον 12ο μέχρι τον 15ο αιώνα. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε επακριβώς  τη μορφή αυτής της γλώσσας, καθότι αυτά που είναι γνωστά περιορίζονται σε ό, τι γράφτηκε. Ωστόσο είναι σαφές ότι η αγγλονορμανδική ήταν σε μεγάλο βαθμό, η γλώσσα των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων στη μεσαιωνική Αγγλία.

Η αγγλονορμανδική χρησιμοποιούνταν στα δικαστήρια, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και, σε εύθετο χρόνο, σε ορισμένα τουλάχιστον τμήματα των ευγενών και την αυξανόμενη αστική τάξη. Ιδιωτική και εμπορική αλληλογραφία διεξαγόταν σε αγγλονορμανδική ή αγγλογαλλική, από το 13ο έως το 15ο αιώνα αν και η μορφή της ορθογραφίας συχνά εκτοπίστηκε από ηπειρωτικές ορθογραφίες. Όλες οι κοινωνικές τάξεις εκτός από την αριστοκρατία έγιναν πρόθυμες να μάθουν γαλλικά: χειρόγραφα που περιέχουν υλικό για καθοδήγηση εκμάθησης σε μη φυσικούς ομιλητές εξακολουθούν να υπάρχουν και χρονολογούνται κυρίως από τα τέλη του 14ου αιώνα και μετά.

Αν και τα αγγλονορμανδικά και τα αγγλογαλλικά τελικά επισκιάστηκαν από τα σύγχρονα [[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]], είχαν χρησιμοποιηθεί ευρέως ώστε να επηρεάσουν το αγγλικό λεξιλόγιο μόνιμα. Έτσι, πολλές από τις αυθεντικές [[Γερμανικές γλώσσες|γερμανικές]] λέξεις, συγγενικές λέξεις οι οποίες μπορεί ακόμα να βρεθούν σε [[βόρειες γερμανικές γλώσσες]], [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]], [[Ολλανδική γλώσσα|ολλανδικά]], έχουν χαθεί ή, όπως πιο συχνά παρουσιάζεται, υπάρχουν παράλληλα συνώνυμα της αγγλονορμανδικής, γαλλικής προέλευσης. Γραμματικά η αγγλονορμανδική είχε μικρό αντίκτυπο διαρκείας στα αγγλικά αν και είναι ακόμα εμφανής στην επίσημη και νομική άποψη, όπου η συνήθης ακολουθία ουσιαστικό και επίθετο αντιστρέφεται, για παράδειγμα, ''attorney general'': η ορθογραφία είναι τα αγγλικά, αλλά η σειρά των λέξεων (ουσιαστικό, στη συνέχεια, επίθετο) είναι η γαλλική. Άλλα τέτοια παραδείγματα είναι ''heir apparent''', ''court martial'' και ''body politic''.<ref>Amended version of: Crystal, David. ''The Cambridge Encyclopedia of the English Language''. Cambridge University Press, 1995.</ref>