Μέζαπος Λακωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον οικισμό επισκέφτηκε κατά το [[1805]] ο Άγγλος στρατιωτικός, τοπογράφος και αρχαιολόγος [[Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ]], ο οποίος αναφέρει πως το λιμάνι του Μεζάπου θεωρείτο ως το πιο ασφαλές στη δυτική ακτή της [[Μάνη|Μάνης]]<ref>[[Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ|William Martin Leake]], ''[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/1/0/a/metadata-01-0000970.tkl&do=141333_01.pdf&pageno=311&width=332&height=566&maxpage=544&lang=el Travels in the Morea]'', Volume I, John Murray, London, 1830, σελ. 286 - 287.</ref>. Κατά τον 19ο αιώνα, εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Μεζάπου οικογένειες Νικλιάνων και άλλες συγγενικές ή συμμαχικές φατρίες<ref>Αναργύρου Γ. Κουτσιλιέρη, ''Ιστορία της Μάνης'', Παπαδήμας, Αθήνα 1993, σελ. 131.</ref>.

Κοντά στο χωριό έχει βρεθεί παλαιοχριστιανικός ναός που χρονολογείται μεταξύ του 5ου και 6ου αιώνα<ref>Ελευθέριος Π.Αλεξάκης, ''[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?filename=%2Fvar%2Fwww%2Fanemi-portal%2Fmetadata%2F2%2F8%2F8%2Fattached-metadata-01-0000981%2F141679.pdf&rec=%2Fmetadata%2F2%2F8%2F8%2Fmetadata-01-0000981.tkl&do=141679.pdf&width=474&height=662&pagestart=1&maxpage=383&lang=en&pageno=17&pagenotop=17&pagenobottom=10 Τα γένη και η οικογένεια στην παραδοσιακή κοινωνία της Μάνης]'', Διδακτορική Διατριβή, Αθήναι, 1980, σελ. 17.</ref>. Άλλα αξιοθέατα της περιοχής είναι ο βυζαντινός ναός της Παναγίας της Βλαχέρνας στη θέση Φοκαλωτό, που χρονολογείται μεταξύ των τελών του 12ου και των αρχών του 13ου αιώνα<ref>Αγγελική Μέξια, ''[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/28511#page/306/mode/2up Βυζαντινή ναοδομία στην Πελοπόννησο: η περίπτωση των μεσοβυζαντινών ναών της Μέσα Μάνης]'', Διδακτορική διατριβή, ΕΚΠΑ, 2011, Α΄,σελ. 307, Β΄, σελ. 144.</ref>, καιτα έναςαπομεινάρια παραδοσιακόςτου μανιάτικοςπύργου πύργοςτου Μανιάτη πειρατή Νικολού Σάσσαρη ή Κάτζου, το σπήλαιο Αλατόσπηλο<ref>{{Cite nameweb|url="http:0"//www.mani.org.gr/horia/doitilou/mina/mina.htm|title=Μίνα, Άγιος Γεώργιος, Βάμβακα, Μέζαπος, Αγγειαδάκι, Άγιος Γεώργιος ...|last=|first=|date=|website=mani.org.gr|publisher=Μάνη|accessdate=16 Αυγούστου 2017}}</ref> και τα ερείπια βυζαντινών ή φραγκικών οχυρώσεων<ref>Δήμος Ν. Μέξης, ''Η Μάνη και οι Μανιάτες'', Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήναι 1977, σελ. 203 - 204.</ref>.

Διοικητικά ο Μέζαπος υπήχθη στο δήμο Μέσσης του νομού Λακωνίας, ενώ από το 1899 μέχρι το 1909 υπήχθη προσωρινά στο νομό Λακωνικής. Τον Δεκέμβριο του 1909 επανήλθε με ΦΕΚ στο νομό Λακωνίας όπου υπάγεται μέχρι και σήμερα. Με την κατάργηση του δήμου Μέσσης το 1912 υπήχθη στην επαρχία Οιτύλου, ενώ το 1994 προσαρτήθηκε στο δήμο Διρού. Από το 1997 μέχρι το 2011 υπήχθηαποτέλεσε στονοικισμό του [[Σχέδιο Καποδίστριας|καποδιστριακόκαποδιστριακού]] [[Δήμος Οιτύλου|δήμοδήμου Οιτύλου]], ενώ μετά τις νέες αλλαγές που επέφερε στην τοπική αυτοδιοίκηση το [[Πρόγραμμα Καλλικράτης|πρόγραμμα ''Καλλικράτης'']] ενσωματώθηκε στον [[Δήμος Ανατολικής Μάνης|δήμο Ανατολικής Μάνης]]<ref>{{Cite web|url=http://web3.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_oik.jsp?toponymio_code=14603|title=Μέζαπος Ν. Λακωνίας|last=|first=|date=|website=eetaa.gr|publisher=Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης|accessdate=23 Ιουλίου 2016}}</ref>.