Οίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 2:
[[File:Armoiries Bourbon Espagne.png|thumb|right|150px|Ο θυρεός των Βουρβόνων-Ισπανίας αποτελείται από τους θυρεούς της Καστίλης (επάνω αριστερά), της Λεόνης (επάνω δεξιά), της Αραγωνίας (κάτω αριστερά), της Ναβάρρας (κάτω δεξιά), της Γρανάδας (κάτω) και του Φιλίππου Ε΄ του Ανζού, πριν γίνει βασ. της Ισπανίας (κέντρο).]]
==Ιστορία==
Ο [[Φίλιππος Δ΄ της Ισπανίας|Φίλιππος Δ' Αψβούργων]] βασιλιάς της Ισπανίας είχε τρία τέκνα: τη Μαρία-Θηρεσία, που
Ο Φίλιππος Ε' νυμφεύτηκε την Ελισάβετ Φαρνέζε. To 1731 απεβίωσε ο αδελφός της Ελισάβετ, δούκας της Πάρμας· τον διαδέχθηκε ο υιός της [[Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας|Κάρολος]] που το 1734, κατά τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής (1733-38), κατέκτησε τη Σικελία και τη Νάπολη από τον [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο ΣΤ' Αψβούργων]]. Το 1735 αρχίζουν οι Διαπραγματεύσεις για Συμφωνία, όπου η Σικελία και η Νάπολη κατακυρώνονται στον Κάρολο Γ' με αντάλλαγμα να δώσει την Πάρμα στον Κάρολο ΣΤ'· η τελική Συμφωνία υπογράφεται στη Βιέννη το 1738. Το 1759 διαδέχθηκε τον αδελφό του ως Κάρολος Γ' βασιλιάς της Ισπανίας, αλλά λόγω της Συμφωνίας δεν μπορούσε να είναι και βασιλιάς της Σικελίας και της Νάπολης, έτσι τις παραχώρησε στον δεύτερο επιζώντα υιό του [[Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών|Φερδινάνδο Α']], που έγινε βασιλιάς των Δύο Σικελιών και γενάρχης του κλάδου '''Βουρβόνων-Δύο Σικελιών'''.
Γραμμή 8:
Το 1740 απεβίωσε ο Κάρολος ΣΤ' Αψβούργων και τον διαδέχθηκε η κόρη του [[Μαρία Θηρεσία]], πράγμα που πυροδότησε τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής (1740-48). Με τη λήξη του, η Συμφωνία της Αιξ-λα-Σαπέλ όριζε η Πάρμα να επιστραφεί στους Βουρβόνους-Ισπανίας, έτσι ο αδελφός του Καρόλου Γ', ο [[Φίλιππος της Πάρμα|Φίλιππος]] έγινε δούκας της Πάρμας και γενάρχης το κλάδου '''Βουρβόνων-Πάρμας'''. Ο 7ος απόγονός του είναι ο [[Ιωάννης του Λουξεμβούργου|Ιωάννης]] μεγάλος δούκας του Λουξεμβούργου· τον διαδέχθηκε ο υιός του [[Ερρίκος του Λουξεμβούργου|Ερρίκος]].
Τον Κάρολο Γ' διαδέχθηκε ο πρώτος επιζών υιός του [[Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας|Κάρολος Δ']] ως βασιλιάς της Ισπανίας. Είχε τρεις υιούς, τον [[Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας|Φερδινάνδο Ζ']], τον [[Κάρλος Μαρία|Κάρλος]] και τον [[Φραγκίσκος δε Πάουλα του Κάδιξ|Φραγκίσκο δε Πάουλα]]. Όταν τον πρώτο τον διαδέχθηκε η κόρη του [[Ισαβέλλα Β΄ της Ισπανίας|Ισαβέλλα Β']], ο Κάρλος αμφισβήτησε τη διαδοχή επικαλούμενος το Σαλικό δίκαιο. Η Ισαβέλλα Β'
Την Ισαβέλλα Β' και τον Φραγκίσκου της Ασσίζης διαδέχθηκαν ο υιός τους [[Αλφόνσος ΙΒ΄ της Ισπανίας|Αλφόνσος ΙΒ']] και αυτόν ο υιός του [[Αλφόνσος ΙΓ΄ της Ισπανίας|Αλφόνσος ΙΓ']]. Αυτός είχε τρεις υιούς, από τους οποίους ο πρώτος, ο Αλφόνσος, έκανε μοργανατικό γάμο και έτσι αποκλείσθηκε από τη διαδοχή· εξάλλου δεν είχε απογόνους. Ο δεύτερος, ο Ιάκωβος, από μια επέμβαση που έκανε παιδί, έμεινε κωφός, έτσι παραιτήθηκε της διαδοχής. Αν δεν γινόταν αυτό, οι απόγονοί του -ως οι πρεσβύτεροι των Βουρβόνων- θα εδικαιούντο το στέμμα της Γαλλίας και της Ισπανίας. Ο τρίτος υιός του Αλφόνσου ΙΓ', ο [[Χουάν, κόμης της Βαρκελώνης|Χουάν]] προτίμησε να αυτοεξορισθεί μακριά από την Ισπανία του δικτάτορα [[Φρανθίσκο Φράνκο]]. Μετά το θάνατο του δικτάτορα το 1975, ο υιός του Χουάν, [[Χουάν Κάρλος Α΄ της Ισπανίας|Χουάν-Κάρλος]], έγινε βασιλιάς της Ισπανίας· παραιτήθηκε στα 76 έτη του το 2014, υπέρ του υιού του [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Ισπανίας|Φιλίππου ΣΤ']]. Ο Χουάν-Κάρλος και ο Φίλιππος ΣΤ' είναι επίσης τιτουλάριοι βασιλείς της Γαλλίας.
| |||