Γ΄ Ισλαμικός Εμφύλιος Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Ιστορία της Μέσης Ανατολής (με το HotCat) |
|||
Γραμμή 22:
===Αίγυπτος και Ιράκ===
Αντίσταση στον Μαρουάν και τους Καϊσίτες εμφανίστηκε και στην Αίγυπτο, όπου ο τοπικός κυβερνήτης, [[Χαφς ιμπν αλ-Ουαλίντ ιμπν Γιουσούφ αλ-Χαντραμί]], μέλος της παραδοσιακά κυρίαρχης κοινότητας των πρώτων Αράβων εποίκων, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αναρχία στην Συρία ώστε να αποκαταστήσει την εξέχουσα θέση της στην επαρχία: οι Σύριοι εκδιώχθηκαν από την πρωτεύουσα [[Φουστάτ]], και ο Χαφς άρχισε να στρατολογεί μια δύναμη 30.000 ανδρών, την «Χαφσίγια», μεταξύ των γηγενών προσηλύτων στο Ισλάμ («maqamisa» ή «mawali»). Ο Μαρουάν έστειλε τον Χασάν ιμπν Αταχίγια για να τον αντικαταστήσει, και διέταξε την Χαφσίγια να διαλυθεί. Οι τελευταίοι όμως αρνήθηκαν να υπακούσουν και στασίασαν, πολιορκώντας τον νέο κυβερνήτη στην έδρα του ώσπου αυτός και ο αρχηγός της αστυνομίας («sahib al-shurta») αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την επαρχία. Οι στασιαστές αποκατέστησαν τον μάλλον απρόθυμο Χαφς ως κυβερνήτη. Τον επόμενο χρόνο, το 745, ο Μαρουάν έστειλε τον [[Χαουθάρα ιμπν Σουχάιλ αλ-Μπαχιλί]], επικεφαλής ευάριθμου συριακού στρατού, ως νέο κυβερνήτη. Παρά την θέληση των υποστηρικτν του να αντισταθούν, ο Χαφς πρόθυμα παρέδωσε την θέση του. Ο Χαουθάρα κατέλαβε το Φουστάτ χωρίς αντίσταση, αλλά αμέσως εξαπέλυσε κύμα εκκαθαρίσεων, με θύματα τους αρχηγούς της Χαφσίγια, καθώς και τον ίδιο τον Χαφς.{{sfn|Kennedy|1998|pp=74–76}}
[[File:Dirham of Abd Allah ibn Mu'awiya.jpg|thumb|250px|Αρχυρή δραχμή του [[Αμπνταλλάχ ιμπν Μουαβίγια]], κομμένη στο [[Ισφαχάν]] περί το 746/7]]
Εν τω μεταξύ, στο Ιράκ, η άνοδος του Μαρουάν στον θρόνο συνέπεσε με μια εξέγερση των [[Αλίδες|Αλιδών]] στην Κούφα, υπό τον [[Αμπνταλλάχ ιμπν Μουαβίγια]], τον Οκτώβριο του 744. Η εξέγερση σύντομα κατεστάλη από τον διορισμένο από τον Γιαζίντ Γ΄ κυβερνήτη Αμπνταλλάχ ιμπν Ουμάρ, και τα συριακά του στρατεύματα. Ο Ιμπν Μουαβίγια όμως κατάφερε να ξεφύγει στο [[Τζιμπάλ]], όπου εθελοντές που αντιτίθενταν στο καθεστώς των Ομεϋαδών άρχισαν να συρρέουν γύρω του. Έτσι ο Ιμπν Μουαβίγια κατάφερε να επεκτείνει τον έλεγχό του σε μεγάλο μέρος της Περσίας, συμπεριλαμβανομένων του μεγαλύτερου μέρους του Τζιμπάλ, του [[Αχβάζ]], του [[Φαρς]], και του [[Κερμάν]], με έδρα του αρχικά το [[Ισφαχάν]] και κατόπιν το [[Ιστάχρ]].{{sfn|Hawting|2000|p=99}}{{sfn|Zetterstéen|1987|pp=26–27}} Ο Μαρουάν διόρισε ως κυβερνήτη του Ιράκ έναν υποστηρικτή του, τον Καϋσίτη [[Ναντρ ιμπν Σαΐντ αλ-Χαρασί]], αλλά ο Αμπνταλλάχ ιμπν Ουμάρ κατάφερε να διατηρήσει την υπακοή των καλμπιτών, που αποτελούσνα και την πλειοψηφία του στρατού του. Έτσι για αρκετούς μήνες, οι δυο αντίζηλοι κυβερνήτες ενεπλάκησαν σε σειρά μικροσυγκρούσεων γύρω από την [[αλ-Χίρα]].{{sfn|Hawting|2000|pp=99–100}} Η σύγκρουση αυτή τερματίστηκε απότομα με το ξέσπασμα μιας [[Χαριτζίτες|χαριτζιτικής]] εξέγερσης μεταξύ των φυλών των [[Ραμπία]] στην Άνω Μεσοποταμία. Παρότι συγκαταλέγονταν μεταξύ των βορέιων φυλών, οι Ραμπία, και ιδιαίτερα η φυλή των [[Σαϊμπάν]], εχθρεύονταν τους Μουδαρίτες και Καϊσίτες και δεν αναγνώριζαν την αρχή του Μαρουάν Β΄.{{sfn|Hawting|2000|p=100}}
Αρχικός ηγέτης της εξέγερσης ήταν ο Σαΐντ ιμπν Μπαχντάλ, αλλά πέθανε μετά από λίγο από λοιμό, και τον διαδέχτηκε ο [[αλ-Νταχάκ ιμπν Κάις αλ-Σαϊμπανί]]. Στις αρχές του 745 εισέβαλαν στο Ιράκ και νίκησαν αμφότερους τους Ομεϋάδες κυβερνήτες, που είχαν εν τω μεταξύ ενώσει τις δυνάμεις τους, τον Απρίλιο/Μάιο του 745. Ο Ναντρ κατέφυγε στη Συρία, όπου βρισκόταν ο Μαρουάν, αλλά ο Ιμπν Ουμάρ και οι υποστηρικτές του αποσύρθηκαν στο [[Ουασίτ]]. Τον Άυγουστο του 745 όμως παραδόθηκαν και όχι μόνο ασπάστηκαν τα δόγματα των Χαριτζιτών, αλλά αποδέχθηκαν και τον Νταχάκ, που δεν ήταν καν μέλος της φυλής των [[Κουράις]], στην οποία ανήκε ο [[Μωάμεθ]], ως χαλίφη. ο Ιμπν Ουμάρ ορίστηκε από τον Νταχάκ ως κυβερνήτης του Ουασίτ, του ανατολικού Ιράκ, και της δυτικής Περσίας, ενώ ο ίδιος ο Νταχάκ έμεινε να κυβερνά το δυτικό Ιράκ από την Κούφα.{{sfn|Hawting|2000|p=100}}{{sfn|Veccia Vaglieri|1965|p=90}}
==Ο Εμφύλιος στο Χορασάν και η Επανάσταση των Αββασιδών==
| |||