Λέσχη των Φεγιαντίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Panosk85 (συζήτηση | συνεισφορές)
Panosk85 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 13:
Ο Λε Σαπελιέ, με την ιδιότητά του ως προέδρου της Συνταγματικής Επιτροπής, παρουσίασε στην Εθνοσυνέλευση, στις τελευταίες συνεδρίες της, έναν νόμο που περιόριζε τα δικαιώματα των πολιτικών λεσχών να αναλάβουν συντονισμένη πολιτική δράση, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος να αλληλογραφούν η μια με το άλλη. Ο νόμος πέρασε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1791. Η υποστήριξη αυτού του νόμου από τους μετριοπαθείς Φεγιαντίνους, τους οδήγησε τελικά στην απαξίωση, ενώ οι ριζοσπάστες Ιακωβίνοι που τον αγνόησαν, αναδείχθηκαν στην πιο σημαντική πολιτική δύναμη της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]].
 
Το κύμα αποστροφής για τα λαϊκά κινήματα που ακολούθησε τις [[Σφαγές του Πεδίου του Άρεως]], προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ο Αντουάν Μπαρνάβ, μέσα από τη δραστηριότητά του στην Επιτροπή των Αναθεωρήσεων (αυτή η επιτροπή ήταν υπεύθυνη γαι τον διαχωρισμό των συνταγματικών νόμων από τους νόμους του κοινού δικαίου). Ο Μπαρνάβ και οι σύμμάχοι του, επιθυμόντας την εύνοια του [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουβουβίκου ΙΣΤ΄,]] εξασφαλίσαν στο Στέμμα εξουσίες που είχαν αφαιρεθεί μετά την Επανάσταση του 1789, όπως π.χ., διορισμούς πρέσβεων, στρατιωτικών διοικητών, υπουργών κλπ. Ο βασιλιάς ανταπέδωσε την χάρη κάνοντας τον Μπαρνάβ σύμβουλό του. Κατά την έναρξη της πρώτης συνεδρίας της [[Νομοθετικής Συνέλευσης]], ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ έδωσεαπηύθυνε ομιλία, γραμμένη από τον Μπαρνάβ, και για τους επόμενους έξι μήνες, η [[Γαλλία|Γαλλία]] είχε κυβέρνηση αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως '''Υπουργείο των Φεγιαντίνων.'''
 
Το Μάρτιο του 1792, ως αντίποινα για την αντίθεσή τους στον πόλεμο κατά της [[Αυστρία|Αυστρία]], οι Φεγιαντίνοι υπουργοί εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από τους [[Γιρονδίνοι|Γιρονδίνους]]. Κατηγορούμενοι ως βασιλόφρονες από τους αντιπάλους τους, έγιναν εύκολος στόχος μετά την πτώση της μοναρχίας. Τον Αύγουστο του 1792, μια λίστα με 841 ονόματα Φεγιαντίνων δημοσιεύθηκε, με αποτέλεσμα να συλληφθούν και να δικαστούν για προδοσία. Ο Μπαρνάβ αποκεφαλίστηκε στις 29 Νοεμβρίου του 1793.
Γραμμή 25:
 
 
== Πηγές ==
* Dendena, Francesco. "A new look at Feuillantism: the triumvirate and the movement for war in 1791," French History (2012) 26#1 pp 6–33. 
* Diefendorf, Barbara B. "A Monastery in Revolt: Paris's Feuillants in the Holy League." Historical Reflections/Réflexions Historiques (2001): 301-324.