Θωμάς ο Σλάβος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Ο '''Θωμάς ο Σλάβος''' ή Σκλαβηνός ([[760]] - [[823]]) ήταν [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινός]] στρατιωτικός και σφετεριστής του αυτοκρατορικού θρόνου. Γεννήθηκε στη ΒΑ [[Μικρά Ασία]], στην περιοχή της [[Χαλδία|Χαλδίας]] (Α άκρο του [[Πόντος|Πόντου]]), πιθανότατα μεταξύ του [[760]] και του [[770]] μ.Χ. από φτωχή αγροτική οικογένεια [[σλάβοι|σλαβικής]] καταγωγής. Σλαβικοί πληθυσμοί είχαν εγκατασταθεί νωρίτερα σε μικρασιατικά εδάφη και ιδίως στο [[θέμα του Οψικίου]].
 
Εντάχθηκε στο στρατό και γρήγορα ξεχώρισε κερδίζοντας αξιώματα. Συνδέθηκε με φιλία με τον Λέοντα Αρμένιο, μετέπειτα αυτοκράτορα [[Λέων Ε΄|Λέοντα Ε΄]], ο οποίος είχε στενές φιλικές σχέσεις με τον επίσης αξιωματικό Μιχαήλ Τραυλό, μετέπειτα αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Β'Β΄]]. Το [[803]] τον συναντάμε υψηλόβαθμο αξιωματικό, πιθανώς ''τουρμάρχη'', δηλαδή διοικητή μεραρχίας ή ταξιαρχίας, και υποστηρικτή του στασιαστή στρατηγού Βαρδανίου Τούρκου. Ο Βαρδάνιος προσπάθησε να ανατρέψει τον αυτοκράτορα [[Νικηφόρος Α'|Νικηφόρο Α΄]], αλλά απέτυχε όταν ο [[Λέων Ε΄ ο Αρμένιος|Λέων ο Αρμένιος]] και ο [[Μιχαήλ Β'|Μιχαήλ Τραυλός]] τον εγκατέλειψαν και υποστήριξαν τον νόμιμο αυτοκράτορα. Για τα επόμενα 10 χρόνια, δηλαδή μέχρι και το 813, οι πηγές δεν ανάφερονται κάθόλου στο Θωμά από τη λίμνη Γαζουρού.
Όταν ο φίλος του Λέων έγινε αυτοκράτορας το [[813]], τον απεκατέστησε ορίζοντάς τον τουρμάρχη των [[Φοιδεράτοι|Φοιδεράτων]] στο [[Θέμα Αρμενιακών]]. Τα [[Χριστούγεννα]] του [[820]], αμέσως μετά την δολοφονία του [[Λέων Ε΄|Λέοντος]] από συνωμότες κατευθυνόμενους από τον Μιχαήλ, ο Θωμάς στασίασε κατά του νέου αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Β΄]]. Κέρδισε γρήγορα την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των θεματικών στρατευμάτων της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] λόγω της συμπάθειας που έτρεφαν για τον [[Λέων Ε΄|Λέοντα Ε΄]], της αντιπάθειάς τους απέναντι στον [[Μιχαήλ Β']] και της καλής του φήμης ως αξιωματικού. Οικειοποιήθηκε τα χρήματα των δημοσίων ταμείων στο [[Θέμα Αρμενιακών]] και αλλού, συγκέντρωσε στρατεύματα και ξεκίνησε πορεία προς την [[Κωνσταντινούπολη]]. Στη συνέχεια, ήρθε σε συνεννόηση με τον χαλίφη [[Αλ Μαμούν]] και κέρδισε υποστήριξη, χρήματα και στρατεύματα από τους [[Άραβες]], ενώ στέφθηκε από τον [[Πατριαρχείο Αντιοχείας|Πατριάρχη Αντιοχείας]] [[Ιώβ Α΄ Αντιοχείας|Ιώβ]] αυτοκράτορας με το όνομα Κωνσταντίνος.
 
Σύντομα είχε κερδίσει με το μέρος του όλα τα [[Θέμα (Βυζάντιο)|θέματα]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] εκτός από τα θέματα [[Θέμα Αρμενιακών|Αρμενιακών]] και [[Θέμα του Οψικίου|Οψικίου]] και βάδισε κατά της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]], η πολιορκία της οποίας άρχισε το Δεκέμβριο του [[821]]. Η υποστήριξη του λαού της Πόλης προς τον Μιχαήλ, δύο ήττες του ισχυρού επαναστατικού ναυτικού από τα πλοία του αυτοκράτορα καθώς και μια καταλυτική ήττα από τους [[Βουλγαρία|Βουλγάρους]], οι οποίοι εξεστράτευσαν εναντίον του, κατόπιν συνεννόησης με τον [[Μιχαήλ Β'|Μιχαήλ]], υπό την ηγεσία του [[Ομουρτάγ]], οδήγησαν τον αρχικά πανίσχυρο Θωμά στην καταστροφή. Την άνοιξη του [[823]], η πολιορκία λύθηκε οριστικά κι ο Θωμάς κατέφυγε με τα απομεινάρια του στρατού του στην [[Αρκαδιούπολη]]. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους οι ίδιοι οι κάτοικοι της πόλης τον παρέδωσαν στον αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Β'´|Μιχαήλ Β΄]]. Ο Θωμάς καταδικάστηκε σε ενα θάνατο μαρτυρικό. Ακρωτηριάστηκε στα χέρια και στα πόδια και στη συνέχεια ανασκολοπίστηκε. Το ίδιο τέλος είχε κι ο θετός γιος του, Αναστάσιος.
== Πηγές ==
* ''G. Ostrogorsky, Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους''