Διαλεκτικός υλισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο όρος ''διαλεκτικός υλισμός'' επινοήθηκε το 1887, από τον [[Ιωσήφ Ντίτζγκεν]], έναν σοσιαλιστή που αλληλογραφούσε με τον Μαρξ, κατά τη διάρκεια και μετά την αποτυχημένη [[Γερμανική Επανάσταση του 1848]]. Ως φιλόσοφος, ο Ντίτζγκεν είχε κατασκευάσει τη θεωρία του διαλεκτικού υλισμού ανεξάρτητα από τον Μαρξ και τον Ένγκελς.<ref>Pascal Charbonnat, ''Histoire des philosophies matérialistes'', Syllepse, 2007, p. 477.</ref> Πρόχειρη χρήση του όρου βρίσκεται στη βιογραφία ''Φρίντριχ Ένγκελς'' από τον [[Καρλ Κάουτσκι]],<ref>{{cite web |url=http://www.marxists.org/archive/kautsky/1887/xx/engels.htm |title=Karl Kautsky: Frederick Engels (1887) |publisher=Marxists.org |date=2003-11-23 |accessdate=2012-08-09}}</ref> που γράφτηκε τον ίδιο χρόνο. Ο Μαρξ ο ίδιος είχε μιλήσει για την "υλιστική αντίληψη της ιστορίας", κάτι που αναφέρθηκε ως "[[ιστορικός υλισμός]]" αργότερα από τον Ένγκελς. Ο Ένγκελς παρουσίασε ακόμη περισσότερο την "υλιστική διαλεκτική"- όχι τον "διαλεκτικό υλισμό" στο έργο του [[Διαλεκτική στη Φύση]] το 1883. Ο [[Γκεόργκι Πιεκχάνοφ]], ο πατέρας του Ρώσικου Μαρξισμού, αργότερα εισήγαγε τον όρο "διαλεκτικός υλισμός" στη Μαρξιστική βιβλιογραφία.<ref>For instance, Plekhanov, ''The development of the monist view of history'' (1895)</ref> Ο Ιωσήφ Στάλιν αργότερα οριοθέτησε και όρισε τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό ως την παγκόσμια άποψη του [[Μαρξισμού-Λενινισμού]], και ως μέθοδο μελέτης της κοινωνίας και της ιστορίας της.<ref>as discussed in his 1938 article, Dialectical and Historical Materialism [http://marx2mao.net/Stalin/DHM38.html]</ref>