Κάθοδος των Δωριέων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Αναίρεση έκδοσης 6688952 από τον 37.6.218.165 (Συζήτηση) |
||
Γραμμή 4:
Η σχετική παράδοση οφείλεται στον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]] ο οποίος πρώτος αναφέρθηκε στις μετακινήσεις των Δωριέων στην Ελλάδα.<ref>[http://el.wikisource.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%8E#v56 Ιστορίαι (Ηροδότου)/Κλειώ A, 56]</ref> Σύμφωνα με αυτή την παράδοση οι Δωριείς μετανάστευσαν από τη [[Φθιώτιδα]] στην Ιστιαιώτιδα, στην [[Πίνδος|Πίνδο]], στη Δρυοπίδα και τελικά στην Πελοπόννησο. Οι υποτιθέμενες αυτές μετακινήσεις έμειναν γνωστές ως «Κάθοδος των Δωριέων» ή «Επιστροφή των Ηρακλειδών».<ref>[http://www.kathimerini.gr/344201/article/politismos/arxeio-politismoy/h-ka8odos-h-h-epistrofh-twn-dwriewn Ντούμας Γ., ''H κάθοδος ή η «επιστροφή» των Δωριέων;'' Εφημ. "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Αρχείο Πολιτισμού, 21.12.2008]</ref> <br />
Στην νεώτερη εποχή οι ιστορικοί και αρχαιολόγοι αναζήτησαν κάποια τεκμηρίωση αυτής της παράδοσης και επικαλέστηκαν ως μαρτυρίες την εισαγωγή της χρήσης του [[σίδηρος|σιδήρου]], το έθιμο της καύσης των νεκρών, την παραγωγή της πρωτογεωμετρικής κεραμικής και την καταστροφή των Μυκηναϊκών ανακτόρων. Στην πράξη αυτές οι έρευνες απέδειξαν το αντίθετο, ότι δηλαδή αυτές οι πρακτικές αποτελούν συνέχεια του πολιτισμού των υπομυκηναϊκών χρόνων.<ref>J.B. Bury (1959), Z. Rubinsohn (1975), W.H. Stiebing (1980), E. Vermeule (1960). Αναφέρονται στο Ντούμας Γ. Χρ. (1995), σελ. 178.</ref> Χαρακτηριστικά η E. Vermeule αναφέρει ότι "''οι κυριότεροι νεωτερισμοί των σκοτεινών αιώνων βρίσκονται όχι κατά μήκος της Δωρικής διαδρομής, αλλ' ακριβώς σε εκείνες τις περιοχές οι οποίες δεν κατακλύστηκαν, οι οποίες διατήρησαν επί μακρότατον τις Μυκηναϊκές παραδόσεις και οι οποίες παρέμειναν ανοικτές σε επαφές με την Ανατολή διά θαλάσσης''", δηλ. η Αθήνα, η Κρήτη και η ακτή της Ιωνίας.
Από τα γλωσσολογικά δεδομένα προκύπτουν επίσης ενδείξεις ότι η δωρική διάλεκτος ομιλούνταν και κατά την μυκηναϊκή περίοδο αλλά ήταν κοινωνικά κατώτερη, δεν αναγραφόταν στις πινακίδες και χρησιμοποιούνταν εκτός των ανακτόρων.
| |||