Έλληνες της Αντιόχειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
αν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται Έλληνας... Ο.ο πηγές και πάλι πηγές, διαφορετικά δεν πρόκειται να μπει... |
|||
Γραμμή 1:
Οι '''Έλληνες της Αντιόχειας''' είναι εθνικά μέλη Ελλήνων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας και Ελλήνων Χριστιανών Καθολικών που έχουν ζήσει στη Συρία, το Λίβανο και στην περιοχή της σύγχρονης επαρχίας Χατάι της Τουρκίας, η οποία περιλαμβάνει την παλιά πόλη της Αντιόχειας ή τη σημερινή Αντάκεια, καθώς και τους απογόνους τους στη Μέση Ανατολή και στην Αμερικανική ήπειρο. Η κοινότητα έχει μακρά κληρονομιά, η οποία χρονολογείται από την ίδρυση της Αντιόχειας το 323 π.Χ. από τον Σέλευκο Α΄ Νικάτωρ την εποχή των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Η πλειονότητα των Ελλήνων της Αντιόχειας είναι μίξη πρώιμων Μακεδόνων εποίκων, Ελλήνων της Ρωμαϊκής εποχής, Ελλήνων του Βυζαντίου, εξελληνισμένων Ιουδαίων-Χριστιανών, και Χριστιανών της Συρίας. Μερικοί από αυτούς τους Αραμαίους μιλούσαν Συριακά και έκαναν τη θρησκευτική λειτουργία στην Αρχαία Συριακή Αραμαϊκή. Καθώς τα Αραβικά γίνονταν η κοινή γλώσσα στη περιοχή των Λεβαντίνων σήμερα, η πλειονότητα έχει γίνει μια Χριστιανική Αραβόφωνη κοινότητα, η οποία πρωτίστως μιλά Λεβαντίνικα Αραβικά, αν και πολλοί επίσης μιλούν Ελληνικά και Τουρκικά.
==
Ιστορικά θεωρούνταν μέρος του «Ρωμαίικου Έθνους» από τις Οθωμανικές αρχές. Η κοινότητα είχε έντονη τάση για μετανάστευση στις αρχές του 20ου αιώνα. Καθώς το <ref>Peter Alford Andrews, Ethnic Groups in the Republic of Turkey, Dr. Ludwig Reichert Verlag, 1989, ISBN 3-89500-297-6</ref> Σαντζάκ ήταν τότε μέρος της Συρίας, οι Έλληνες δεν ήταν υποκείμενοι στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Όταν το Χατάι προσαρτήθηκε από την Τουρκία το 1939, πολλοί μετανάστευσαν στη Συρία και τον Λίβανο. Μετά τη δεκαετία του 1960 ένα νέο μεταναστευτικό κύμα οδήγησε τους Έλληνες της Αντιόχειας σε χώρες της Δύσης.
==Λατρευτικές παραδόσεις και λαογραφία==
Μερικές χαρακτηριστικές Ελληνικές ιερατικές τελετές και ύμνοι των αρχαίων Συναγωγών, οι οποίες δημιουργήθηκαν στην Αντιόχεια, έχουν επιζήσει εν μέρει στις εκκλησιαστικές λειτουργίες των Μελχιτών και των Ελληνορθόδοξων κοινοτήτων στην επαρχία Χατάι στη νότια Τουρκία, τη Συρία, το Λίβανο και τους Αγίους Τόπους.
| |||