[[Αρχείο:Strategic Situation of Western Europe 1815.jpg|thumb|300px|Ο στρατηγικός συσχετισμός στη Δυτική Ευρώπη, κατά το 1815. 250.000 Γάλλοι αντιμετώπισαν συνασπισμό περίπου 850.000 στρατιωτών, σε τέσσερα πολεμικά μέτωπα. Επιπλέον, ο Ναπολέων ήταν υποχρεωμένος να αφήσει 20.000 άνδρες στη δυτική Γαλλία, προκειμένου να καταστείλει την εκεί φιλοβασιλική εξέγερση.]]
Στις 13 Μαρτίου 1815, έξι ημέρες πριν φτάσει ο Ναπολέων στο [[Παρίσι]] από τη νήσο [[Έλβα (νήσος)|Έλβα]], οι δυνάμεις που συμμετείχαν στο Συνέδριο της Βιέννης τον κήρυξαν εκτός νόμου<ref>[http://dl.lib.brown.edu/napoleon/time7.html Timeline: The Congress of Vienna, the Hundred Days, and Napoleon's Exile on St Helena], Center of Digital Initiatives, Brown University Library</ref>. ΤέσσεριςΤέσσερεις μέρες αργότερα, το [[Ηνωμένο Βασίλειο]], η [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσία]], η [[Αυστροουγγαρία|Αυστρία]] και η [[Πρωσία|Πρωσσία]] κινητοποίησαν τους στρατούς τους εναντίον της Γαλλίας<ref>Hamilton-Williams 1993, σ.59.</ref>. Ο Ναπολέων ήξερε ότι, εφόσον δεν μπόρεσε να αποτρέψει κάποιες δυνάμεις από τη συμμετοχή τους στον Συνασπισμό, η μόνη του ελπίδα ήταν καταστρέψει τον συμμαχικό στρατό στα νότια των Βρυξελλών προτού αυτός ενισχυθεί, να απωθήσει τους Βρεταννούς στη θάλασσα και μετά να εξουδετερώσει τους Πρώσσους. Επίσης ήταν θετικό το γεγονός ότι στο Βέλγιο η γαλλόφωνη πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν φιλικά προσκείμενη σε αυτόν. Τέλος, τα βρεταννικά στρατεύματα δεν ήταν από τα πλέον αξιόμαχα, καθώς οι περισσότεροι βετεράνοι του [[Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου|Πολέμου της Ιβηρικής Χερσονήσου]] είχαν μεταφερθεί στην Αμερική για να ενισχύσουν τις βρεταννικές δυνάμεις που μάχονταν στον [[Αγγλοαμερικανικός πόλεμος του 1812|Αγγλοαμερικανικό Πόλεμο]], ήδη από το 1812.<ref>Chandler 1966, σσ.1016, 1017, 1093.</ref>
[[Αρχείο:Waterloo Campaign map-alt3.svg|thumb|left|Τα σχέδια της Εκστρατείας του Βατερλώ]]
