Η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική. Είναι μια θεραπεία εκλογής, παρόλο που είναι δύσκοληΑπαιτεί τόσο για το θεραπευτή όσο και για τον ασθενή μακροχρόνια διαδικασία και συνδιασμό θεραπευτικών μεθόδων, (art therapy, σωματική άσκηση, βιοσυντονισμό, εργασία σε ομάδα, δίνοντας παράλληλα ιδιαίτερη έμφαση στην διατροφή). Αυτό συμβαίνει για το λόγο ότι ο ασθενής μπορεί εύκολα να παλινδρομήσει, να εκδραματίσει τις ενορμήσεις του και να εκδηλώσει ασταθείς ή καθηλωμένες αρνητικές ή θετικές μεταβιβάσεις, οι οποίες είναι δύσκολο να αναλυθούν. Η προβλητική ταύτιση και ο διχασμός μπορούν να καταστήσουν προβληματική τη θεραπεία. Γι' αυτό προτιμάται μια προσανατολισμένη προσέγγιση παρά η διερεύνηση του [[ασυνείδητο]]υ. Η συμπεριφορική θεραπεία θεωρείται χρήσιμη, λόγω του ότι βοηθά το άτομο να ελέγξει τις ενορμήσεις και τα ξεσπάσματα, αλλά και να βελτιώσει την ευαισθησία στην κριτική και την απόρριψη. Η διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις παρααυτοκτονικής συμπεριφοράς, όπως τα συχνά κοψίματα, ενώ η εντατική ψυχοθεραπεία σε ενδονοσοκομειακό πλαίσιο είναι χρήσιμη τόσο σε ατομική όσο και σε ομαδική βάση.
