Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά το ποντιφικάτο του δραστικά μέτρα λήφθηκαν αναντίονεναντίον των αιρέσεων που είχαν ανπτυυχθείαναπτυχθεί στη [[Γερμανία]], την [[Αγγλία]], και άλλα μέρη της [[Ευρώπη|Ευρώπης]]· μια ειλικρινής προσπάθεια έγινε επίσης να προκληθεί μια μεταρρύθμιση στα διάφορα [[μοναστικό τάγμα|μοναστικά τάγματα]]. Οι δεκαεννέα προτάσεις του [[Τζον Ουίκλιφ]] (περ. 1320–84) και τα δεκατρία άρθρα του [[Sachsenspiegel]] καταδικάσθηκαν επίσης από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΑ΄ το 1377.

Η επιστροφή του στη Ρώμη στις 17 Ιανουαρίου 1377, αποδίδεται εν μέρει στις συγκινητικές λέξεις της [[Αικατερίνη της Σιένα|Αικατερίνης της Σιένα]]. Αυτό προσπαθήθηκε από τον προκάτοχο του Γρηγορίου, Ουρβανό Ε΄, χωρίς επιτυχία. Η επιχείρηση αναβλήθηκε από μια σύγκρουση μεταξύ του πάπα και της Φλωρεντίας, γνωστή ως "ο [[Πόλεμος των Οκτώ Αγίων]]" για τους "Οκτώ για τον Πόλεμο," οι Φλωρεντινοί δικαστές υπεύθυνοι για τηντη διεξαγωγή του πολέμου. Ο Πάπας έθεσε τηντη Φλωρεντία υπό απαγόρευση για μια περίοδο.

Ο Γρηγόριος ΙΑ΄ δεν επιβίωσε μακράν από αυτήν την αφαίρεση, πεθαίνοντας στις 27 Μαρτίου 1378. Μετά τον θάνατοθάνατό του το Κολλέγιο των Καρδιναλίων πιέσθηκε από τον Ρωμαϊκό όχλο, ο οποίος εισέβαλε στην αίθουσα της ψηφοφορίας, να ψηφίσει έναν Ιταλό Πάπα για τον παπικό θρόνο. Αυτός ο Ιταλός Πάπας ήταν ο [[Πάπας Ουρβανός ΣΤ΄|Ουρβανός ΣΤ΄]]. Λίγο μετά την εκλογή του, ο Ουρβανός κέριδσεκέρδισε την εχθρότητα των Καρδιναλίων. Με την ενθάρρυνση του Γάλλου βασιλιά, οι καρδινάλιοι επέστρεψαν στην Αβινιόν και το 1378 εξέλεξαν έναν Γάλλο πάπα, τον [[Αντιπάπας Κλήμης Ζ΄|Κλήμεντα Ζ΄]].

Αργότερα, το [[Δυτικό Σχίσμα]] δημιουργημένο από την επιλογή ενός αντίπαλου πάπα έβαλε τους κατοίκους της Ευρώπης σε ένα δίλημμα παπικής πίστης. Αυτό το σχίσμα δεν επιλύθηκε πλήρως έως τότε που συγκλήθηκε η [[Σύνοδος της Κωνσταντίας]] (1414-1418) από μια ομάδα των καρδιναλίων. Η σύνοδος τολμηρά εκθρόνισε τους τρέχοντες πάπες και το 1417 εξέλεξε τον [[Πάπας Μαρτίνος Ε΄|Μαρτίνο Ε΄]] ως διάδοχοδιάδοχό τους. Το χάος του Δυτικού Σχίσματος έτσι επέφερε μεταρρυθμιστικές συνόδους και τους έδωσε τηντη δύναμη για το ποιος εκλεγόταν, αντικαθιστώντας (για μια περίοδο) το Κολλέγιο των Καρδιναλίων.