Οδρύσες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με τους Έλληνες ιστορικούς [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]] και [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]], μια βασιλική δυναστεία προέκυψε από τη φυλή των Οδρυσών στη Θράκη γύρω στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ., που κατέληξε να κυριαρχήσει σε μεγάλο μέρος της περιοχής και των λαών ανάμεσα στο [[Δούναβης|Δούναβη]] και το [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίο]] τον επόμενο αιώνα. Μεταγενέστεροι συγγραφείς, βασιλικά νομίσματα και επιγραφές δείχνουν την επιβίωση αυτής της δυναστείας μέχρι τις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., αν και η εμφανής πολιτική επιρροή της μειώθηκε σταδιακά πρώτα υπό την [[Οίκος των Αχαιμενιδών|Περσική]], τη [[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|Μακεδονική]] και αργότερα τη [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαϊκή]] πίεση. Παρά τον τερματισμό της, η περίοδος κυριαρχίας των Οδρυσών ήταν καθοριστικής σημασίας για το μελλοντικό χαρακτήρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, επί της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] και αργότερα.

 

 

Οταν το βασίλειο είχε χωριστεί σε τρία ημιανεξάρτητα βασίλεια ο [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας]]εισέβαλε και κατέλαβε μεγάλο μέρος της Θράκης. Μερικά Οδρυσοί βασιλείς και άλλα Θρακικά φύλα υποτάχθηκαν και πλήρωναν φόρους κατά καιρούς σε διάφορες περιόδους στο Φίλιππο Β, του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μέγα Αλέξανδρο]] και το [[Φίλιππος Ε΄ της Μακεδονίας|Φίλιππο Ε΄]]. Δύο από τα τρία βασίλεια εξαναγκάστηκαν το 352 π.Χ σε καθεστώς υποτέλειας από το Φίλιππο Β ., που το 342 - 341 π.Χ. κατέκτησε την κοιτίδα των Οδρυσών, εκθρονίζοντας βασιλιάδες ή επαναστατημένους υποτελείς. Παρ 'όλα αυτά ο [[Σεύθης Γ΄]](341-300 π.Χ.) επιβίωσε της επέκτασης του Φιλίππου, διατηρώντας τη συνέχεια του βασιλείου, ίσως μόνο ως πελάτης με βάση το μοίρασμα της εξουσίας με το διορισμένο Μακεδόνα [[σατράπη]] της Θράκης [[Λυσίμαχος|Λυσίμαχο]] το 323 π.Χ.. Αλλά ο Σεύθης είχε πολέμησε πολλές φορές κατά του Λυσίμαχου και είχε την πρωτεύουσα στη [[Σευθόπολη]] από το 320 π.Χ. έως ότου λεηλατήθηκε από τους [[Κέλτες]] το 281 π.Χ.. Το 212 π.Χ. ένας στρατός υπό την ηγεσία του Οδρυσού βασιλιά Πλευράτου κατέστρεψε το Κελτικό βασίλειο και την πρωτεύουσά του [[Τύλις|Τύλιδα]]. Το βασίλειο των Οδρυσών διατήρησε συνέχεια με τους δικούς του βασιλιάδες, αλλά χωρίστηκε σε πολλά βασίλεια από τις αρχές του δεύτερου αιώνα π.Χ., μέχρι να υποκύψει στην πλήρη ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 π.Χ.. Το 100 π.Χ. παλινορθώθηκε ένα Θρακικό βασίλειο, ενδεχομένως από τον γιο του Bιθύα, ενός από τους τελευταίους βασιλιάδες των Οδρυσών, δεν είναι σαφές αν ήταν υποτελής της Ρώμης ή εντελώς ανεξάρτητος. Αρκετά χρόνια αργότερα μερικοί Θράκες και Κέλτες κατέλαβαν τα νότια Βαλκάνια, την [[Ήπειρος|Ήπειρο]], τη [[Δαλματία]] και τη βόρεια Ελλάδα και διείσδυσαν στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Ένα άλλο βασίλειο εξ αίματος Οδρυσών επανεμφανίστηκε το 55 π.Χ. (Σαπέοι) και το 30 π.Χ. κατέκτησε ή έλεγχε το άλλο βασίλειο Οδρυσών (Aνταία). Παρόλα αυτά έγινε εντολοδόχος της Ρώμης λίγο αργότερα, μαζί με άλλα θρακικά φύλα. Το 11 π.Χ. ο θείος του Ρωμαίου αυτοκράτορα [[Οκταβιανός Αύγουστος|Αυγούστου]] έγινε βασιλιάς των Οδρυσών, διευκολύνοντας το σταδιακό εκρωμαϊσμό της περιοχής. Η Οδρυσός βασιλιάς δολοφονήθηκε από τη σύζυγό του και το βασίλειό του υποτάχθηκε πλήρως στη Ρώμη το 46 μ.Χ.