Γερμανική Ανατολική Αφρική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αποικία ξεκίνησε με τον [[ΚάρολοςΚκαρλ Πίτερς|Κάρολο ΠίτερςΠέτερς]], τυχοδιώκτη ο οποίος ίδρυσε την Κοινωνία[[Εταιρεία τωνΓερμανικής Γερμανών ΑποικιοκρατώνΑποίκησης]] και υπέγραψε συμφωνίες με πολλούς αυτόχθονες οπλαρχηγούς της ηπειρωτικής χώρας κοντά στη [[Ζανζιβάρη]]. Στις [[3 Μαρτίου]] [[1885]], η Γερμανική Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι είχε χορηγήσει ένα Αυτοκρατορικόκαταστατικό Χάρτηχάρτη (εκδόθηκε στις [[17 Φεβρουαρίου]]) γιαπου ναεπέτρεπε δημιουργήσειστην ηεταιρεία Εταιρίατου Πέτερς να Πίτερςιδρύσει ένα [[προτεκτοράτο]] στην Ανατολική Αφρική. Ο ΠίτερςΠέτερς έφερε στην Ανατολική Αφρική τότε ειδικούς, οι οποίοι άρχισαν να εξερευνούν νότια έως τον [[Ποταμός Ρουφίτζι|Ποταμό Ρουφίτζι]] και βόρεια προς [[Γουίτου]] και κοντά στο [[Λάμου]] στην ακτή.

Ο [[Σουλτάνος της Ζανζιβάρης]] διαμαρτυρήθηκε, αφούκαθώς ισχυρίστηκεθεωρούσε ότιεαυτόν οεξίσου ηγεμόναςηγεμόνα της ηπειρωτικής χώρας. καθώςΟ καιΓερμανός οκαγκελάριος [[Βίσμαρκ]] έστειλανέστειλε πέντε πολεμικά πλοία, τα οποία έφτασαν στις [[7 Αυγούστου]] και εκπαιδεύοντανέστρεψαν τα όπλα τους στο Παλάτι του Σουλτάνου της Ζανζιβάρης. Οι [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανοί]] και [[Γερμανοί]] συμφώνησαν να χωρίσουνμοιράσουν την ηπειρωτική χώρα μεταξύ τους και ο Σουλτάνος δεν είχε άλλη επιλογή παρά να συμφωνήσει.

Η [[Εξέγερση τωντου ΑμπούσιριΑμπουσιρί]] του 1888 πνίγηκε στο αίμα (με τη βρετανική βοήθεια) το επόμενο έτος. Το 1890, το [[Λονδίνο]] και το [[Βερολίνο]] συνήψαν την [[Συνθήκη της Ελιγολάνδης-Ζανζιβάρης]], επιστρέφοντας την [[Ελιγολάνδη]] στη Γερμανία και τη λήψη αποφάσεων σχετικά μεοριοθετόντας τα σύνορα της Γερμανικής Ανατολικής Αφρικής με την [[Βρετανική Ανατολική Αφρική]].

Μεταξύ 1891 και 1894, η φυλή [[Χέχε]], με επικεφαλής τον [[Μκουάουα]], αντιστάθηκαν στην γερμανική επέκταση. Νικήθηκαν από τις αντίπαλες φυλές που υποστήριξαν τους Γερμανούς. Μετά από χρόνια ανταρτοπόλεμου, ο ΜικάουαΜκουάουα ο ίδιος εγκλωβίστηκε και αυτοκτόνησε το 1898.

Η [[Εξέγερση των Μάτζι Μάτζι]] σημειώθηκε το 1905 και υποχώρησεκατεστάλη από τον κυβερνήτη Αδόλφο[[Γκούσταφ ΓουστάβοΆντολφ Κουντφον Φον ΓκότζενΓκαίτσεν]]. Αλλά σκάνδαλο ακολούθησε σύντομα, με τις ιστορίες της διαφθοράς και της βαρβαρότητας, ενώ και το 1907 ο Καγκελάριος Μπούλοου[[Μπέρνχαρντ φον Μπύλοφ]] όρισε τον Φερδινάνδο[[Μπέρνχαρντ ΝτέρνμπεργκΝτέρνμπουργκ]] υπεύθυνο για τη μεταρρύθμιση της αποικιακής διοίκησης., Κατασκεύασεη έναοποία μοντέλοαποτέλεσε πρότυπο αποικιακής αποτελεσματικότητας και διέταξεσυνέβαλε πίστηστην αφοσίωση των ντόπιωναυτοχθόνων στην γερμανική κυριαρχία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Γερμανοί Άποικοιάποικοι στηρίχθηκαν πολύ στους τοπικούς αρχηγούς για να διατηρήσουν την τάξη και τη συλλογή των φόρων. Έως τηνΤην 1η Ιανουαρίου 1914, εκτός από την Τοπική Αστυνομία, ητα στρατιωτικήαποικιακά φρουρά τωνστρατεύματα ([[γρεναδιέροι|ΓρεναδιέρωνΣούτστρουππε]]), στο [[Νταρ ες Σαλαάμ]], [[Μόσι]], [[Ίρινγκα]] και [[Μαχένζ]] περιελάμβανεπεριελάμβαναν 110 Γερμανούς Αξιωματικούςαξιωματικούς, συμπεριλαμβανομένων 42 ιατρών-συμβούλων, 126 μη Υπαξιωματικώνυπαξιωματικών και 2.472 αυτοχθόνων στρατολογημένων ανδρών<ref>Haupt, ''Deutschlands Schutzgebiete in Übersee 1884-1918'', σελ. 32</ref><ref>[[SS-Oberführer]] [[Julian Scherner]] was born here in [[Bagamoyo]] in 1895.</ref>.