Πολιτισμική ταυτότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Περιγραφή: Προστέθηκε Ετικέτες: αφαιρέθηκαν παραπομπές Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 141.255.36.145 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρ... Ετικέτα: Επαναφορά |
||
Γραμμή 5:
Ο πολιτισμός, ως κοινωνική πρακτική, δεν είναι κάτι που κατέχεται από ανθρώπους. Πρόκειται πιο πολύ για κοινωνική διαδικασία με τη συμμετοχή των ατόμων, στα πλαίσια της αλλαγής των ιστορικών συνθηκών.<ref>Nicola, Pratt.Identity, Culture and Democratization: The Case of Egypt (Journal of New Political Science, vol. 27 , no.1, Μάρτιος 2005) </ref>
Ορισμένοι επικριτές της πολιτισμικής ταυτότητας θεωρούν ότι η διατήρησή της , με βάση τις διαφορές, είναι διασπαστική δύναμη για την κοινωνία και ότι ο [[κοσμοπολιτισμός]] δίνει στα άτομα πιο έντονη την αίσθηση της ισότιμης ιθαγένειας (''shared citizenship'').<ref>[http://books.google.com/books?id=_A6qIkbYB_kC ''The Limits of Nationalism''] (''Τα Όρια του Εθνικισμού'') του Chaim Gans. ISBN 978-0-521-00467-1 ISBN 0-521-00467-5</ref>. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πάντοτε τη διάσπαση. Αναφορικά με την βοήθεια στην πράξη που εφαρμόζεται σήμερα από την Διεθνή Κοινότητα, τα κράτη μπορεί να μοιράζονται ένα εγγενές τμήμα της 'δημιουργίας' τους που προσφέρει κοινό έδαφος και εναλλακτικά μέσα για την μεταξύ τους αναγνώριση. Παραδείγματα μπορούν να βρεθούν τόσο από τον παλιό όσο και από τον σύγχρονο κόσμο. Έτσι, στην παλαιά παγκόσμια τάξη τα κράτη της Ευρώπης μοιράζονταν ένα υψηλό επίπεδο πολιτιστικής ομοιογένειας, εξαιτίας της κοινής τους ιστορίας και των "συχνά βίαιων σχέσεων και των πολιτιστικών ριζών από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη" (Μπράουν 2001). Ο Μπράουν επίσης θεωρεί ότι οι επιδράσεις της Δύσης στο [[έθνος-κράτος]] αποδείχθηκαν ένας ελκυστικός παράγοντας και κάτι που συνετέλεσε στην ομοιογένεια πολλών πολιτισμών.<ref>C Brown (2001)
== Παραπομπές ==
| |||