Υποφθοριώδες οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 98:
}}
Το '''υποφθοριώδες οξύ''' είναι [[ανόργανη ένωση|ανόργανη]] [[χημική ένωση]], που περιέχει [[υδρογόνο]], [[οξυγόνο]] και [[φθόριο]], με [[χημικός τύπος|μοριακό τύπο]] '''HFO'''. Είναι ενδιάμεσο προϊόν της [[οξειδοαναγωγή|οξείδωσης]] του [[νερό|νερού]] από στοιχειακό [[φθόριο]].
<math>\mathrm{
<div style='text-align: center;'>▼
</div>
▲<math>\mathrm{F_2 + H_2O \xrightarrow{-40^oC} HF + HFO}</math><ref name="Poll">W. Poll, G. Pawelke, D. Mootz, E. H. Appelman (1988). "The Crystal Structure of Hypofluorous Acid : Chain Formation by O-H · · · O Hydrogen Bonds". Angew. Chem. Int. Ed. Engl. 27 (3): 392–3. doi:10.1002/anie.198803921.</ref>
Το υποφθοριώδες οξύ [[Αντίδραση αποσύνθεσης|αυτοδιασπάται,]] σχηματίζοντας υδροφθόριο και οξυγόνο. Είναι το μόνο υπαλογονώδες οξύ που μπορεί να απομονωθεί στη [[στερεό|στερεή]] κατάσταση. Παράγεται σε χημικά καθαρή μορφή με επίδραση στοιχειακού αερίου φθορίου σε [[πάγος|πάγο]], στους -40°C. Μετά την παραγωγή του συλλέγεται στην αέρια κατάσταση και συμπυκνώνεται στην [[υγρό|υγρή]]:
<math>\mathrm{F_2 + H_2O \xrightarrow{-40^oC} HF + HFO}</math>
</div>
Γραμμή 112 ⟶ 116 :
</div>
Όταν χρειάζεται η χρήση του, συνήθως παράγεται «''[[in situ]]''», με διαβίβαση αερίου φθορίου μέσα σε ένυδρο [[αιθανονιτρίλιο]] (CH<sub>3</sub>CN), εξυπηρετώντας ως ένα πολύ (ισχυρό) [[ηλεκτρονιόφιλο]] [[αντιδραστήριο]] μεταφοράς οξυγόνου<ref>S. Rozen, M. Brand (1986). "Epoxidation of Olefins with Elemental Fluorine in Water/Acetonitrile Mixtures". Angew. Chem. Int. Ed. 25 (6): 554–5. doi:10.1002/anie.198605541.</ref><ref>S. Dayan, Y. Bareket, S. Rozen (1999). "An efficient α-hydroxylation of carbonyls using the HOF·CH3CN complex". Tetrahedron 55 (12): 3657. doi:10.1016/S0040-4020(98)01173-9.</ref> (ή και ολόκληρου [[Υδροξύλιο|υδροξυλίου]]). Με την επίδραση υποφθοριώδους οξέος σε [[φαινανθρολίνη]] παράγεται διοξείδιο 1,10-φαινανθρολίνης<ref>S. Rozen, S. Dayan (1999). "At Last, 1,10-Phenanthroline-N,N'-dioxide, A New Type of Helicene, has been Synthesized using HOF·CH3CN". Angew. Chem. Int. Ed. 38 (23): 3471–3. doi:10.1002/(SICI)1521-3773(19991203)38:23<3471::AID-ANIE3471>3.0.CO;2-O.</ref>, πάνω από [[50 (αριθμός)|50]] [[έτος|χρόνια]] μετά από την πρώτη ανεπιτυχή απόπειρα<ref>F. Linsker, R.L. Evans (1946). "Phenanthroline Di-N-oxides". J. Am. Chem. Soc. 68 (3): 403. doi:10.1021/ja01207a019.</ref>.
Όταν αντιδρά με το νερό, σχηματίζεται
<math>\mathrm{H_2O + HFO \xrightarrow{} HF + H_2O_2}</math>
</div>Όταν αντιδρά με φθόριο, σχηματίζεται
<math>\mathrm{F_2 + HFO \xrightarrow{} HF + OF_2}</math>
</div>Τέλος, αποτελώντας τη μόνη πηγἠ «θετικού» υδροξυλίου (OH<sup>δ+</sup>), δίνει [[Αντίδραση προσθήκης|αντιδράσεις προσθήκης]] σε πολλαπλούς δεσμούς, αντίθετα από τα υπόλοιπα υπαλογονώδη οξέα. Για παράδειγμα:<div style="text-align: center;">
Γραμμή 125 ⟶ 129 :
== Υποφθοριώδη ==
Τα υποφθοριώδη είναι παράγωγα του [[Ιόν|ιόντος]] OF<sup>-</sup>, που είναι η συζυγής [[βάση]] του υπoφθοριώδους οξέος. Ένα παράδειγμα υποφθοριώδους ένωσης είναι το [[υποφθοριώδες τριφθορομεθύλιο]] (CF<sub>3</sub>OF), που επίσης μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι [[Εστέρες (καρβοξυλικοί)|εστέρας]] του υποφθοριώδους οξέος και της τριφθορομεθανόλης (CF<sub>3</sub>OH). Τα [[Άλας|άλατα]] του υποφθοριώδους οξέος, όμως, είναι (στην πραγματικότητα) άγνωστα. Μόνο από την πρωτονιομένη μορφή του ελεύθερου υποφθοριώδους οξέος (H<sub>2</sub>FO<sup>+</sup>) έχουν παρατηρηθεί λίγα άλατα, και αυτά μόνο σε μορφή [[Ένωση συναρμογής|συμπλόκων]] τους.
== Δείτε επίσης ==
| |||