7η Συμφωνία (Μπετόβεν): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
Bach (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
Η πρώτη δημόσια εκτέλεση του έργου έγινε με τον Μπετόβεν στον ρόλο διευθυντή, στη Βιέννη, στις 8 Δεκεμβρίου του 1813, σε ένα φιλανθρωπικού λόγου κονσέρτου, για τους τραυματισμένους στρατιώτες της [[Μάχη του Χάναου|Μάχης του Χάναου]]. Στην ομιλία του Μπετόβεν προς του συμμετέχοντες, τα κίνητρα ήταν σίγουρα: «Είμαστε βαθιά συγκινημένοι από τον καθαρό πατριωτισμό και την προθυμία να θυσιαστούν για χάρη μας».<ref>Original German: „Uns alle erfüllt nichts als das reine Gefühl der Vaterlandsliebe und des freudigen Opfers unserer Kräfte für diejenigen, die uns so viel geopfert haben.“ Quoted in: Harry Goldschmidt. ''Beethoven. Werkeinführungen''. Leipzig: Reclam, 1975, p. 49.</ref>
Το πρόγραμμα περιελάμβανε και το πατριωτικό έργο ''Wellingtons Sieg oder die Schlacht bei Vittoria'', που εκθείαζε τη νίκη των Βρετανών κατά της Γαλλίας του [[Ναπολέοντας Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]]. Η ορχήστρα καθοδηγούταν από τον φίλο του Μπετόβεν Ίγκναζ Σούπανιχ, και περιελάμβανε και μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς της εποχής: τον βιολιστή ο [[Λούντβιχ Σπορ]],<ref name="stein">[[Michael Steinberg (music critic)|Steinberg, Michael]]. ''The Symphony: A Listeners Guide''. pp. 38–43. Oxford University Press, 1995.</ref> τους συνθέτες
Το έργο έγινε δεκτό με θέρμη και το δεύτερο μέρος, το ''Allegretto'', έκλεισε το κονσέρτο.<ref name="stein" /> Ο Σπορ, έκανε μία συγκεκριμένη αναφορά στην αστεία κίνηση του Μπετόβεν ενώ διεύθυνε: «καθώς ήμαστε το sforzando, άπλωσε, ξεχωρίζοντας τα χέρια του, με μεγάλη σφοδρότητα, και κατά την είσοδο του forte, πήδηξε ψηλά στον αέρα».<ref>{{cite book|last1=Spohr|first1=Louis|title=Autobiography|date=1865|publisher=Longman, Green, Longman, Roberts, and Green|location=London|pages=186–187}}</ref> Το κονσέρτο επαναλήφθηκε λόγω της μεγάλης του επιτυχίας.
| |||