Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 30:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας''' ή '''Ριχάρδος ο Ισχυρός''' (''Richard Ier de Normandie'', [[28 Αυγούστου]] [[933]] – [[20 Νοεμβρίου]] [[996]]) κόμης και Γιαρλ της Ρουέν ([[942]] - [[996]]) ήταν γιος και διάδοχος του [[Γουλιέλμος Α΄ της Νορμανδίας|Γουλιέλμου του Μακρόξιφου]] και της Σπρότα, εγγονός του [[Ρόλλο της Νορμανδίας]] του γενάρχη του [[Οίκος της Νορμανδίας|Οίκου της Νορμανδίας]].<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79</ref><ref>The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 32</ref> Ο Ντούντο του Αγίου Κουεντίν στον οποίο ο γιος του Ριχάρδος είχε αναθέσει να γράψει το έργο ''"Συνήθειες και έθιμα των πρώτων δουκών της Νορμανδίας"'' του αποδίδει τον τίτλο του ''"δούκα"''. Ο τίτλος ωστόσο δεν χρησιμοποιήθηκε επίσημα στην Νορμανδική αριστοκρατία της εποχής του, αναφερόταν μονάχα στον ίδιο τον Ριχάρδο σαν αρχηγό των Νορμανδικών στρατιωτικών δυνάμεων σε περίοδο πολέμου.<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), pp. 125–6</ref><ref>For different meanings of Latin word dux (pl. duces), see Dux.</ref> Ο Ριχάρδος Α΄ δεν εισήγαγε τον φεουδαρχισμό στην [[Νορμανδία]] ούτε τον επέκτεινε, στο τέλος της βασιλείας του πολλοί σημαντικοί Νορμανδοί κρατούσαν εδάφη σε φεουδαρχική κατοχή.<ref>Emily Zack Tabuteau, 'Ownership and Tenure in Eleventh-Century Normandy', The American Journal of Legal History, Vol. 21, No. 2, (Apr. 1977), p. 99</ref>
Η μητέρα του Ριχάρδου Α΄ Σπρότα ήταν παλλακίδα που αιχμαλωτίστηκε σε πόλεμο και προσφέρθηκε για γάμο στον πατέρα του Γουλιέλμο.<ref>The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester University Press, 2000), p. 47 n. 77</ref> Ο Γουλιέλμος πληροφορήθηκε την γέννηση του γιου του όταν βρισκόταν σε μάχη εναντίον [[Βίκινγκ]] επαναστατών, η ύπαρξη του κρατήθηκε μυστική μερικά χρόνια μέχρι την στιγμή που συναντήθηκε με τον πατέρα του ο οποίος τον φίλησε και τον έχρισε διάδοχο του, ο Γουλιέλμος έστειλε τον Ριχάρδο να ανατραφεί στην [[Μπαγιέ]].<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 95</ref> Ο Ριχάρδος ήταν περίπου 10 ετών όταν ο πατέρας του έπεσε σε μάχη στις 17 Δεκεμβρίου 942.<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79</ref> Μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Α΄ η Σπρότα έγινε σύζυγος του Έσπερλενγκ ενός πλούσιου μυλωνά με τον οποίο απέκτησε τον Ροβέρτο του Ιβρί, ετεροθαλή αδελφό του Ριχάρδου.<ref>Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 4 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1989), Tafel 694A</ref>
==Συγκρούσεις με τους Φράγκους==
Μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Α΄ (942) ο [[Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας]] τοποθέτησε τον μικρό Ριχάρδο στο γραφείο του πατέρα του. Με την συμβουλή του κόμητος της Φλάνδρας [[Αρνούλφος Α΄ της Φλάνδρας|Αρνούλφου του Γηραιού]] πήρε το παιδί σε Φραγκική περιοχή και το τοποθέτησε στην συνοδεία του κόμητος του Πονθιέ, στην συνέχεια λεηλάτησε και κυρίευσε τα εδάφη του δουκάτου της Νορμανδίας.<ref>Pierre Riche, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993) pp. 262–3</ref> Ο Φράγκος βασιλιάς μοίρασε το δουκάτο δίνοντας την Κάτω Νορμανδία στον [[Ούγος ο Μέγας|Ούγο τον Μέγα]] ενώ είχε το μικρό παιδί υπό κράτηση στην Λον.<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 80</ref> Ο Ριχάρδος δραπέτευσε με την υποστήριξη του Οσμόντ του Σέντβιλ, του Βερνάρδου του Σανλίς που ήταν συνοδός του παππού του Ρόλλο και του Μπέρναρντ Δε Ντέιν.<ref>The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumieges, Orderic Vatalis, and Robert of Torigni, Vol. I, ed. & trans. Elisabeth M.C. van Houts (Clarendon Press, Oxford, 1992) pp. 103, 105</ref>
Το 946 σε ηλικία 14 ετών ο Ριχάρδος συμμάχησε με Βίκινγκ επιδρομείς στη Γαλλία και με την βοήθεια του [[Χάραλντ Α΄ της Δανίας]] κατάφερε να συλλάβει τον Λουδοβίκο Δ΄, ελευθερώθηκε μόνο όταν αναγνώρισε τον Ριχάρδο σαν δούκα και του επέτρεψε να επιστρέψει στην Νορμανδία.<ref>Duncan, Jonathan (1839). The Dukes of Normandy from the time of King Rollo to the expulsion of King John. Joseph Rickerby and Harvey & Darton.</ref> Ο μικρός Ριχάρδος δήλωσε υποτέλεια στον [[Ούγος ο Μέγας|Ούγο τον Μέγα]], ο Ούγος με την σειρά του υποσχέθηκε συμμαχία με τον Ριχάρδο και του πρόσφερε σύζυγο την κόρη του [[Έμμα των Παρισίων]] ενώ ήταν και εκείνη μικρό παιδί, ο γάμος έγινε τελικά το 960.<ref>Duncan, Jonathan (1839). The Dukes of Normandy from the time of King Rollo to the expulsion of King John. Joseph Rickerby and Harvey & Darton.</ref>
==Τελική επικράτηση==
Ο Λουδοβίκος Δ΄ με τον Αρνούλφο τον Γηραιό της Φλάνδρας έπεισαν τον [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] να επιτεθούν στον Ριχάρδο και στον κηδεμόνα του Ούγο, από την Ρουέν προχώρησαν για την [[Αμιένη]] αλλά γνώρισαν την συντριβή (947). Ακολούθησε περίοδο ειρήνης όταν πέθανε ο Λουδοβίκος Δ΄ και τον διαδέχθηκε ο 13χρονος [[Λοθάριος της Φραγκίας]] (954), ο Ούγος στην συνέχεια διόρισε τον ενήλικο πλέον Ριχάρδο κηδεμόνα στον 15χρονο [[Ούγος Καπέτος|Ούγο Καπέτο]] (955).<ref>Duncan, Jonathan (1839). The Dukes of Normandy from the time of King Rollo to the expulsion of King John. Joseph Rickerby and Harvey & Darton.</ref>
Ο [[Θεοβάλδος Α΄, κόμης του Μπλουά]] έκανε νέα επίθεση στην Ρουέν (962) αλλά τα στρατεύματα του συνετρίβησαν από τους Νορμανδούς του Ριχάρδου και αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν διασχίζοντας τον [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]].<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 86</ref><ref>The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 66</ref> Ο Λοθάριος της Φραγκίας φοβήθηκε ότι οι πόλεμοι του Ριχάρδου θα αποσταθεροποιήσουν το βασίλειο του γι'αυτό προσπάθησε να κλείσει μεταξύ τους ειρήνη.<ref>Pierre Riche, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993), p. 265</ref> Το 987 ο Ούγος Καπέτος έγινε βασιλιάς των Φράγκων.
Τα επόμενα 30 χρόνια μέχρι τον θάνατο του στο Φεκάμπ (966) ο Ριχάρδος ο Ισχυρός ασχολήθηκε με την σταθεροποίηση και την επέκταση του βασιλείου που κληρονόμησε από τον πατέρα και τον παππού του, δημιουργώντας το ισχυρότερο πριγκιπάτο στο βασίλειο των Φράγκων.<ref>Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 89</ref>
Ο Ριχάρδος ο Ισχυρός πέθανε τον Νοέμβριο του 966 και τον διαδέχθηκε ο 33χρονος γιος του Ριχάρδος Β΄.
==Οικογενειακοί δεσμοί με μεγάλες οικογένειες==
Ο Ριχάρδος χρησιμοποίησε τους γάμους του για να δημιουργήσει ισχυρές συμμαχίες, ο γάμος του με την Έμμα των Παρισίων έκανε συνέδεσε την οικογένεια του με την νέα ισχυρότατη οικογένεια των [[Οίκος των Καπέτων|Καπετιδών]]. Η δεύτερη σύζυγος του [[Γκούνορ της Νορμανδίας]] από αντίπαλη οικογένεια των [[Βίκινγκ]] των [[Κοταντέν]] πραγματοποίησε νέα ισχυρή συμμαχία, οι αδελφές της δημιούργησαν τον ισχυρό πυρήνα των οπαδών του ίδιου και των απογόνων του.<ref>A Companion to the Anglo-Norman World, ed. Christopher Harper-Bill, Elisabeth Van Houts (The Boydell Press, Woodbridge, 2007), p. 27</ref>
Οι γάμοι των θυγατέρων του με την σειρά τους συνδέθηκαν με τους μεγαλύτερους Ευρωπαϊκούς οίκους της εποχής ιδιαίτερα με το βασίλειο της Αγγλίας.<ref>A Companion to the Anglo-Norman World, ed. Christopher Harper-Bill, Elisabeth Van Houts (The Boydell Press, Woodbridge, 2007), p. 27</ref> Η [[Έμμα της Νορμανδίας]] παντρεύτηκε στον πρώτο της γάμο τον [[Έθελρεντ του Ουέσσεξ]] και μετά τον θάνατο του (1016) παντρεύτηκε στον δεύτερο γάμο της τον [[Κνούτος|Κνούτο]]. Η Έμμα με τους δυο της γάμους απέκτησε τρεις μελλοντικούς Άγγλους βασιλείς τον [[Αρθακανούτος|Αρθακανούτου]] από τον γάμο της με τον Κνούτο, τον [[Εδουάρδος ο Εξομολογητής|Εδουάρδο τον Εξομολογητή]] και τον [[Άλφρεντ Έθελινγκ]] από τον γάμο της με τον Έθελρεντ. Ο δισέγγονος του [[Γουλιέλμος Α΄ της Αγγλίας]] θα μπορέσει (1066) να κατακτήσει τον Αγγλικό θρόνο και να ιδρύσει την Νορμανδική δυναστεία της Αγγλίας.
Ο Ριχάρδος είχε ισχυρές σχέσεις με την εκκλησία με πολλές δωρεές και μεγάλη ευλάβεια.<ref>Stapleton, Thomas (1840). Magni rotuli scaccarii Normanni? sub regibus Angli?</ref> Δώρισε πολλές εκτάσεις γης σε αβαεία και μοναστήρια, το υπόλοιπο διάστημα της βασιλείας του κυριαρχούσε στο δουκάτο ευημερία και ειρήνη.<ref>A Companion to the Anglo-Norman World, ed. Christopher Harper-Bill, Elisabeth Van Houts (The Boydell Press, Woodbridge, 2007), p. 27</ref><ref>Francois Neveux. A Brief History of The Normans (Constable & Robbinson, Ltd, London, 2008), pp. 73. 74</ref>
==Οικογένεια==
Νυμφεύτηκε πρώτα το [[960]] την Έμμα των Παρισίων, κόρη του [[Ούγος ο Μέγας|Ούγου]] κόμη του Παρισιού, η οποία πέθανε το [[966]] χωρίς να αποκτήσει παιδιά.
Αμέσως μετά τον θάνατο της Έμμας, πήγε σε κυνήγι, όπου σταμάτησε στο σπίτι ενός τοπικού δασοφύλακα και ερωτεύτηκε την σύζυγο του δασοφύλακα, Σεϊνφρέντα. Αυτή όμως, ηθικών αρχών, δεν ήθελε να διαλύσει τον γάμο με τον σύζυγό της και του πρότεινε σύζυγο την ανύπαντρη αδελφή της [[Γκούνορ της Νορμανδίας]], η οποία είχε καταγωγή, όπως και ο Ριχάρδος, από τους Βίκινγκς της [[Σκανδιναβία]]ς. Απέκτησαν μαζί επτά παιδιά, μεταξύ αυτών ήταν:
* [[Ριχάρδος Β΄ της Νορμανδίας|Ριχάρδος Β΄]] απεβ. 1026, δούκας της Νορμανδίας.▼
* [[Ροβέρτος Β΄ ο Δανός|Ροβέρτος Β΄]] πριν το 989-1037, αρχιεπίσκοπος του Ρουέν.▼
* [[Μάουζερ του Κορμπέιγ|Μάουζερ]], κόμης του Κορμπέιγ.▼
* [[Έμμα της Νορμανδίας|Έμμα]] π. 985-1052, παντρεύτηκε πρώτα τον [[Έθελρεντ του Ουέσσεξ|Έθελρεντ]] της Αγγλίας και μετά τον [[Κνούτος|Κνούτο]] της Δανίας, Νορβηγίας & Αγγλίας.▼
* [[Μωντ της Νορμανδίας|Μωντ/Μαχώ]] (Ματθίλδη), σύζυγος του [[Όντο Β΄ του Μπλουά|Όντο Β΄]] κόμη του Μπλουά.▼
▲*
▲*
==
<references />
==Πηγές==
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Richard I of Normandy}}▼
*Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984)
*Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988)
*Emily Zack Tabuteau, 'Ownership and Tenure in Eleventh-Century Normandy', The American Journal of Legal History, Vol. 21, No. 2, (Apr. 1977)
*Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993)
*Stapleton, Thomas (1840). Magni rotuli scaccarii Normanniæ sub regibus Angliæ.
*The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011)
*The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester University Press, 2000)
*Thierry Stasser, 'Mathilde, Fille du Comte Richard: Essai d'identification', Annales de Normandie, Vol. 40, Iss. 40-1 (1990)
{{Διαδοχή|[[Δούκες της Νορμανδίας|Κόμης της Ρουέν]]<br />[[942]]–[[996]]|[[Γουλιέλμος Α΄ της Νορμανδίας|Γουλιέλμος Α΄]]|[[Ριχάρδος Β΄ της Νορμανδίας|Ριχάρδος Β΄]]}}
▲{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Richard I of Normandy}}
{{DEFAULTSORT:Ριχαρδος 01 Νορμανδιας}}
| |||