Ο μυλωνάς του Πότσνταμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μυλωνάς του Πότσνταμ''', γνωστότερος παλαιότερα στην ελληνική βιβλιογραφία ως ο '''''Μυλωθρός του Πότσδαμ''''', είναι ένα αφήγημα βασισμένο σε πραγματικά ενδεχομένως περιστατικά,<ref>W. Jellinek μτφρ. Παπαδοπούλου, «το χρονικόν της υποθέσεως» Α΄ σ. 246 </ref> που κομίζεται ως απτό και πειστικό παράδειγμα προκειμένου να καταδειχθεί η υπεροχή της δικαστικής εξουσίας έναντι της εκτελεστικής, σε μια [[Πολιτεία δικαίου]].<ref>[[Μιχαήλ Στασινόπουλος]], Διοικητικό Δίκαιο, σ. 4, 1964</ref>▼

Στην [[Πρωσία]] του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]], κοντά στο [[Πότσδαμ]], ο Βασιλιάς [[Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκος ο Μέγας]] είχε δίπλα στα [[Σανσουσί|θερινά του ανάκτορα]] έναν ανεμόμυλο που έκανε θόρυβο και διατάρασσε τη γαλήνη του. Έτσι, ο Φρειδερίκος κάλεσε τον μυλωνά και απαίτησε να του πουλήσει τον ανεμόμυλό του. Όταν αυτός αρνήθηκε, ο βασιλιάς απείλησε ότι θα του πάρει τον μύλο με τη βία. Η απάντηση του μυλωνά, όπως έμεινε παροιμιώδης, αφαιρετικά, ήταν: «'''Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο'''».<ref>[https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/ΣΥΝΟΔΟΣΑ’_ΣΥΝ_ΜΘ’_2_Οκτωβρίου_1989.doc Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, Ε, Σύνοδος: Α' , Συνεδρίαση: ΜΘ' 02/10/1989]</ref>▼