Λαϊκισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διορθώθηκε λάθος Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
→Κοινωνιολογική προσέγγιση: Διορθώθηκε η ορθογραφία Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 23:
Η επίκληση στην αυθεντία της μάζας και η καταγγελία των ελίτ χάνονται στα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας: ο [[Ιησούς Χριστός]] και ο προφήτης [[Μωάμεθ]] είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Όταν όμως οι ιστορικοί και οι κοινωνικοί επιστήμονες αναφέρονται στο λαϊκισμό, αυτό έχει να κάνει με φαινόμενα της Νεωτερικής εποχής. Γνωστά παραδείγματα λαϊκιστών ηγετών είναι ο [[Θίοντορ Ρούζβελτ]], ο [[Σιμόν Μπολιβάρ]] και ο [[Αδόλφος Χίτλερ]]. Ο λαϊκισμός έχει μία εντυπωσιακή ικανότητα κινητοποίησης του πλήθους. Αυτό μπορεί να είναι καλό ή κακό: ο Χίτλερ οδήγησε την Ευρώπη στον [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]] και στο [[Ολοκαύτωμα]], αλλά υπήρξαν πολλοί λαϊκισμοί με εξαιρετικά προοδευτικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία.<ref>Ernesto Laclau, On Populist Reason, 2005</ref> Στο Ιράν ο [[Μοχάμεντ Μοσσαντέκ]] χρησιμοποίησε τη λαϊκιστική κινητοποίηση για τη χειραφέτηση της χώρας του από ξένους πάτρωνες και για να εθνικοποιήσει την πετρελαϊκή βιομηχανία που ήταν υπό βρετανικό έλεγχο. Αυτό οδήγησε στην ανατροπή του από πραξικόπημα που οργάνωσε η CIA.
Επειδή σε πολλές περιοχές του [[Τρίτος Κόσμος|Τρίτου Κόσμου]], κυρίως στη [[Λατινική Αμερική]], λαϊκιστές ηγέτες πολεμούσαν τα Δυτικά συμφέροντα, ο χαρακτηρισμός «λαϊκιστής» απέκτησε αρνητική χροιά στα χρόνια του [[Ψυχρός Πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]], και η λιτανική καταγγελία του «ανεύθυνου λαϊκισμού» ανήκε στο ιδεολογικο-πολιτικό οπλοστάσιο της Αμερικανικής κυβέρνησης και των κυβερνήσεων των άλλων χωρών του [[ΝΑΤΟ]], που ήθελαν να αποτρέψουν την εθνικοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών.<ref>Brian Loveman, for la Patria: politics and the armed forces in Latin America, 1999</ref> Όμως ο λαϊκισμός είχε αξιόλογη παρουσία και στις ίδιες
Σήμερα στην [[Ευρωπαϊκή Ένωση]], οι [[ευρωσκεπτικισμός|ευρωσκεπτικιστές]] συχνά χαρακτηρίζονται λαϊκιστές από τους υποστηρικτές της Ενωμένης Ευρώπης.
Στην Ελλάδα, ο [[Νίκος Μουζέλης]] και ο [[Γιάννης Σταυρακάκης]] είναι μεταξύ των μελετητών του λαϊκισμού με συμμετοχή στον διεθνή ακαδημαϊκό διάλογο. Ο πρώτος θεωρεί τον λαϊκισμό περισσότερο ως αρνητικό φαινόμενο, ενώ ο δεύτερος υποστηρίζει τις μεγάλες δυνατότητες κινητοποίησης σε δημοκρατική και χειραφετητική κατεύθυνση που διαθέτει ο λαϊκισμός. Τις απόψεις του Σταυρακάκη φαίνεται πως τις συμμερίζονται πλέον ανοιχτά και άλλοι σημαίνοντες διανοούμενοι, όπως ο [[Κωνσταντίνος Τσουκαλάς]], ο οποίος μάλιστα αναρωτιέται σε πρόσφατο άρθρο του: "Μήπως η δημοκρατία θα έπρεπε να επανιδρυθεί ως «λαϊκιστική»;".
== Παραπομπές ==
| |||