Άμλετ (ταινία, 1948): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 26:
Ο Ολίβιε υποδύθηκε τον Άμλετ όντας 40 χρονών, ενώ η Άιλιν Χέρλι που υποδύεται τη μητέρα του, Γερτρούδη ήταν μόλις 28. Ο ηθοποιός υποδύθηκε επίσης το φάντασμα του πατέρα του Άμλετ, ηχογραφώντας από πριν τα λόγια του φαντάσματος κι αναπαράγοντας τον κατά τα γυρίσματα με μειωμένη ταχύτητα. Για πολλά χρόνια όμως υπήρχε η υποψία ότι πίσω από τη φωνή του φαντάσματος βρισκόταν ο σαιξπηρικός ηθοποιός και φίλος του Ολίβιε, [[Τζον Γκίλγκουντ]]. Ο Γκίλγκουντ υποδύθηκε αυτόν το ρόλο, 3 φορές τα χρόνια που ακολούθησαν (το 1964 πλάι στον Ρίτσαρντ Μπάρτον, το 1970 πλάι στον Ρίτσαρντ Τσάμπερλαϊν και το 1994 πλάι στον Κένεθ Μπράνα)<ref>"John Gielgud: The Authorized Biography" by Sheridan Morely Simon & Shuster 2002 pg 463</ref>. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους του Ολίβιε πριν την προβολή της ταινίας ήταν η υποδοχή που επρόκειτο να λάβει, ως Άμλετ, από το κοινό. Φοβόταν ότι το κοινό επρόκειτο να τον αντιμετωπίσει ως το μεγάλο σαιξπηρικό ηθοποιό Λόρενς Ολίβιε κι όχι ως τον πρίγκηπα της Δανίας Άμλετ. Γι' αυτό το λόγο έβαψε τα μαλλιά του ξανθά. Η Τζιν Σίμονς που στα δεκαοκτώ της είχε ήδη μεγάλη κινηματογραφική καριέρα στην Αγγλία (έχοντας εμφανιστεί σε ταινίες του [[Ντέιβιντ Λιν]] και των Έμερικ και Πρέσμπεργκερ), ανέλαβε το ρόλο της Οφηλίας, ένα ρόλο που της απέφερε υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου]] και της άνοιξε τις πόρτες για καριέρα στο Χόλιγουντ.
 
Πριν την προβολή της ταινίας ο Λώρενς Ολίβιε δήλωσε: ''Ο Άμλετ μου, είναι αποτέλεσμα συνεργασίας ενός μικρού γκρουπ ανθρώπων, τα οποία επέλεξα προσεκτικά. Το πιο πιστό γκρουπ ανθρώπων με το οποίο ένας ηθοποιός-σκηνοθέτης είχε ποτέ την τιμή να συνεργαστεί''. Μια περηφάνειαπερηφάνια, από μέρους του Ολίβιε, η οποία ήταν δικαιολογημένη, δεδομένου ότι χάρη στους συνεργάτες του, μαζί με την ιδιοφυή του παρουσία στο ρόλο του σκηνοθέτη, παραγωγού και πρωταγωνιστή της ταινίας, το έργο του απέφερε το Χρυσό Λέοντα στο [[Φεστιβάλ Βενετίας|Φεστιβάλ της Βενετίας]] το 1948 και τέσσερα βραβεία Όσκαρ. Η ταινία γεννήθηκε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, καθώς κατά τα γυρίσματά της (τα οποία διήρκεσαν 6 μήνες), ο Ολίβιε έλαβε τιμητικό Όσκαρ για τη δημιουργία του ''[[Ερρίκος ο 5ος (ταινία)|Ερρίκος ο 5ος]] (Henry V, 1944)'' καθώς και τον τίτλο του Βαρόνου από την Αγγλική Βασιλική Αυλή.
 
== Φωτογραφία ==