Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 561:
 
=== H ίδρυση της ΤΜΤ ===
Εξίσου εθνικιστική, αντικομμμουνιστική και σωβινιστική με την ΕΟΚΑ, υπήρξε η ΤΜΤ [[Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης]]<ref>[http://www.ethnos.gr/politiki/arthro/miteres_patrides_ellada_kai_tourkia-63599039/ «Μητέρες πατρίδες Ελλάδα και Τουρκία»] ethnos.gr</ref> ([[τουρκικά]]: ''Türk Mukavemet Teskilati'', TMT),] οργάνωση που ίδρυσε ο Ραούφ Ντεκτάς σε συνεννόηση με την Άγκυρα. Η εμφάνιση και κοινονική αποδοχή της ΤΜΤ οφείλεται στην αγωνία που δημιουργούσε στους τουρκοκύπριους η προοπτική της Ένωσις. <ref name=":25">{{Cite journal|url=http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/01436598408419791?journalCode=ctwq20|title=An island apart: A review of the Cyprus problem|last=Souter|first=David|date=15/11/2007|journal=Third World Quarterly|accessdate=|doi=http://dx.doi.org/10.1080/01436598408419791}}</ref> H TMT απορρόφησε τις προϋπάρχουσες οργάνωσειςοργανώσεις όπως τηντη Volkan και μερικές άλλες όπως οι ΚιτεμπΚιτέμπ, Καρά Τσετέ (Kara Cete=μαύρη συμμορία), Μέτωπο 9ης Σεπτεμβρίου και 3 Ok (Οk= βέλη). Η πιο σημαντική ήταν η Βολκάν, της οποίας τα μέλη ήταν 60-70 και είχαν παραλάβει όπλα λαθραία από τη Βυρητό. Σημαντικό ήταν και το μέτωπο 9ης Σεπτεμβρίου που το όνομα παρέπεμπε στην καταστροφή της ΣμυρνηςΣμύρνης. Οι οργανώσεις αυτές είχαν δημιουργηθεί μετά τον τραυματισμό 14 Τούρκων στην επίθεση κατά του αρχηγείου της αστυνομίας στην πλατεία Κονακίου στις 21 Ιουνίου 1955{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=816}}
 
Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς σχηματίστηκε η ΤΜΤ, όμως ο εορτασμός της στην [[Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου|ΤΔΒΚ]] γίνεται την 1η Αυγούστου. Ιδρυτής αρχικά είναι ο ΚεμαλΚεμάλ Τανρισεβντι, ο οποίος εργαζόταν στο τούρκικο προξενίοπροξενείο. Αργότερα, αποφασίστηκε από την άγκυρα να σταλθεί ο αντισυνταγματάρχης Ριζά Βουρουσκάν για να ελέγξει τις δυνατότητες που υπήρχαν στην Κύπρο. Την 1η Αυγούστου συνάντησε τον Ντεντκας και αλλουςάλλους παράγοντες της τούρκικης κοινότητας- θεωρείται η ληξιαρχήληξιαρχική της πράξη. Η ΤΜΤ χρηματοδοτήτουνχρηματοδοτούνταν από το τούρκικο υπουργείο Εξωτερικών. Όπλα έφερνε από από τον Λιμνίτη, στον κόλπο της Μόρφου, ενώ κάθε μήνα 20-25 νέοι πήγαιναν στην Τουρκία για εκπαίδευση. Στόχος της ΤΜΤ ήταν να υποκινήσει επεισόδια ανάμεσα στις κοινότητες για να μπορεί να «αποδείξει» ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να συμβιώνουν με τους Τούρκους.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=820-2}}
 
Από την άνοιξη του 1958, ξεκίνησε η ΤΜΤ την εκστρατεία για διχοτόμηση. Πίεζαν τους τουρκοκύπριουςΤουρκοκύπριους να μην είχαν εμπορικές συναλλαγές με Έλληνες, να μην επισκέφτονταιεπισκέπτονται τα μαγαζιά ή εστιατόρια τους. Οι καταστηματάρχες υποχρεώθηκαν να αλλάξουν τις ταμπέλλεςταμπέλες τους στα τουρκικά και παροτρύνονταν να μην μιλούν πια ελληνικά (ετιμωρήτοτιμωρούνταν με πρόστιμο). {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=824}}
 
Την άνοιξη του 1958, τόσο η ΕΟΚΑ όσο και η ΤΜΤ ξεκίνησαν τις επιθέσεις σε αριστερούς. Τα μέλη του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ ήταν προδότες για την ΕΟΚΑ και την ΤΜΤ. Η ΤΜΤ διέταξε τους τουρκοκύπριουςΤουρκοκύπριους να εγκαταλείψουν την ΠΕΟ και να το δηλώσουν με αγγελία σε εφημερίδες. Την πρωτομαγιά, ελληνοκύρπιοιΕλληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοιΤουρκοκύπριοι της ΠΕΟ διαδήλωσαν μαζί- το βράδυ το οίκημα της ΠΕΟ στην τουρκοκυπριακή συνοικία πυρπολήθηκε. Αριστεροί τουρκοκυπριακοί σύλλογοι έκλεισαν. Από τους 3.692 τουρκοκύπριουςΤουρκοκύπριους της ΠΕΟ, οι 1.500 εγκατέλειψαν το συνδικάτο με λόγω των απειλών. {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=825}}. Στη Λεμεσό δολοφονήθηκε ο Αχμέτ Ιμπραήμ επειδή εκφράστηκε δημόσια υπέρ της φιλίας των δύο κοινοτήτων{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=826}}
 
Στις 12 Ιουνίου 1958, έγινε η '''Σφαγή στο Κιόνελι'''<nowiki>. Αγγλικές δυνάμεις απελευθέρωσαν συλληφθέντες έξω από το Κιονελι, ένα αμιγώς τουρκοκυπριακό χωριό, διατάσσοντας τους να πάνε με τα πόδια στο χωριό τους, το Κοντομενό- ήταν συνηθισμένη πρακτική. Πίσω από τον λόφο, αφού χάθηκαν από τα μάτια των Βρετανών, έπεσαν σε ενέδρα Τουρκοκυπρίων οι οποίοι σκότωσαν 9, τον ένα μάλιστα τον αποκεφάλισαν. Οι υπόλοιποι σώθηκαν χάρη στην επέμβαση της Έφιππης Φρουράς. {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=830}. Οι φόνοι συνεχίστηκαν. Ο Γρίβας έδωσε εντολές οι Έλληνες να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους, αλλά σε καμιά περίπτωση να αντεπιτεθούν. Συνολικά σκοτώθηκαν 25 Ελληνοκύπριοι και 4 Τουρκοκύπριοι τον Ιούνη. {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=832} Επιπλέον, τουρκικός όχλος κατέλαβε το προάστιο της Ομορφίτας, έξω από τη Λευκωσία, ένα μέρος από το Καϊμακλί και στη Λεμεσό συνέβη το ίδιο, διώχνοντας τους Έλληνες και Μαρωνίτες της περιοχής. Ο Γρίβας εξέδιδε διαταγές για τους Έλληνες, να μην επιτίθενται πρώτοι, έπρεπε όμως να οργανώσουν επιστροφή στα σπίτια τους. </nowiki>
 
<nowiki>Τις επόμενες μέρες επικράτησε χάρος. Στα τέλη Ιουλίου η ΤΜΤ σκότωσε ένα Έλληνα, η ΕΟΚΑ εκδικήθηκε σκοτώνοντας 3τρεις Τούρκους. Στις 10 Ιουλίου οι Τούρκοι κακοποίησαν 3 Έλληνες μέχρι θανάτου στο Καϊμακλί. Την επόμενη η ΕΟΚΑ έστησε ένέδραενέδρα σε λεωφορείο με τούρκουςΤούρκους εργάτες σκοτώνοντας 5. Συνολικά θύματα αυτής της βιαςβίας ήταν περίπου 100 ανθρώποιάνθρωποι και 170 τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι φόνοι χαρακτηρίζονταν από απίστευτη αγριότητα και τα θύματα ήταν συνήθως άοπλα. {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=836}</nowiki>
 
Ένας ισχυρισμός του ελληνοκυπριακού αφηγήματος, είναι πως η Αγγλία προκάλεσε βία ανάμεσα στις κοινότητες, οι οποίες μέχρι τότε ζούσανεζούσαν χωρίς βίαια περιστατικά ανάμεσα τους. Σύμφωνα με το αφήγημα αυτό, η αγγλίαΑγγλία εισήγαγε την τουρκίαΤουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το 1955, στις Τριμερείς διαπραγματεύσεις του Λονδίνου, για τον ίδιο λόγο. Ωστόσο, συμφωνασύμφωνα με ερευνητές, αυτηαυτή η άποψη είναι αφελής. Οι τουρκοκύπριοιΤουρκοκύπριοι είχαν εκφράσει προ πολλού την αντίθεση τους με την προοπτική της Ένωσις, και όταν στα μέσα του 1955, έγινε σαφές ότι η ΒρεττανίαΒρετανία δυσκολεύεται να διατηρήσει το αποικιακοαποικιακό καθεστώς της, τόσο στον κόσμο, όσο και στην Κύπρο, οι τουρκοκύπριοιΤουρκοκύπριοι ψάξανεέψαξαν για εναλλακτική προστασία αποαπό την ελληνική κυριαρχία, στον Τούρκικο εθνικισμό, ζητώντας Διχοτόμηση (''ταξίμ'' στα τουρκικατουρκικά) του νησιού και Διπλή Ένωση με τις μητέρες πατρίδες.<ref name=":25" />
 
== Αριθμός Θυμάτωνθυμάτων ==
Σύμφωνα με στοιχεία παλιών αγωνιστών, έχασαν τη ζωή τους 250 άτομα. 134 σκοτώθηκαν από ατυχήματα ή βια εντός της ΕΟΚΑ, 100 σκοτώθηκαν ή εκτελέστηκαν (9) από τους Βρετανούς. Οι Βρετανοί έχασαν 104 άνδρες από ενέργειες της ΕΟΚΑ. Ο David Carter υπολόγισε όλα τα μέλη των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων που έπεσαν την περίοδο 55-59, και κατέληξε στον αριθμό 360 (περιλαμβάνουν θανάτους από φίλια πυρά, ατυχήματα, δασικές πυρκαγιές).{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=977-8}}