Διαπόντια νησιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στις αρχές του 2ης χιλιετίας, τα Διαπόντια νησιά, κατακτήθηκαν από τους Φράγκους (τον 11ο αιώνα) και τους Ενετούς (12ος αιώνας), με συχνές επιθέσεις πειρατών από τη Μπαρμπαριά και την Αλγερία. Από τα τέλη του 1383 μέχρι 1386 η κυριαρχία της Κέρκυρας ανήκε στον Charles ΙΙΙ της Νάπολης. Στην επιστολή του ανέφερε ότι στις 19 Απριλίου του 1383 παραχώρησε τα νησιά Οθωνοί Ερεικούσσα, Μαθράκι, Διάπολο και Βίδο, στον ιππότη Θεόδωρο Σκαλίτη ως φέουδα. Το 1537, ο τουρκικός στόλος υπό την αρχηγία του ελληνικής καταγωγής ναύαρχου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα έσφαξαν τους κατοίκους των Οθωνων μετά από μια μακρά μάχη. Στην περιοχή Σταυρός, σε υψόμετρο 217 μ. ένας λευκός πέτρινος σταυρός υπάρχει μέχρι σήμερα προς τιμής των πεσόντων.

Οι τελευταίοι άποικοι των Οθωνών κατέφθασαν από τους Παξούς και τα Ιωάννινα, την Πάργα και την ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου. Μετά την μάχη της Ναυπάκτου το 1571, όταν καταστράφηκε ο τουρκικός στόλος, οι νησιώτες άρχισαν να κινούνται με μεγαλύτερη ασφάλεια. Οι κάτοικοι των Οθωνων αποίκισαν τα δύο άλλα μικρά νησιά, Ερεικούσσα και Μαθράκι. Το 1815, οι Άγγλοι κατέλαβαν τους Οθωνούς και όπως λέγεται, εκει αποστελλονταν άρρωστοι στρατιώτες για ανάρρωση λόγω του καλού κλίματος. Η συνθήκη που υπογράφηκε στις 29 Μαρτίου 1864 μεταξύ των τριών Μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) και του Βασιλείου της Ελλάδας, τα Ιόνια Νησιά -και Διαπόντια νησιά- πέρασαν οριστικά στην ελληνική κυριαρχία στις 21 Μαΐου. Στις 5 Οκτωβρίου, 1864 η Ιόνιος Βουλή πραγματοποίησε την σύγκληση για ένωση με την Ελλάδα υπό το βασιλιά Γεώργιο Α. Από το 1869 μέχρι το 1912 οι Οθωνοί, το Μαθράκι και η Ερείκουσα σχημάτιζαν τον Δήμος Διαποντιων με τους Οθωνούς ως πρωτεύουσα. Το 1913, η Ελλάδα εκκένωσε τη Σάσων.