Φλωρέντιος της Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 33:
|υπογραφή =
}}
O '''Φλωρέντιος του Αινώ''' (''Florent de Hainaut'', [[1255]] - [[23 Ιανουαρίου]] [[1297]]) από τον [[Οίκος του Αβέν|Οίκο του Αβέν]] ήταν [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|πρίγκιπας της Αχαΐας]] από το [[1289]] έως το θάνατό του, κυβερνώντας επ' ονόματι της συζύγου του [[Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας|Ισαβέλλας Βιλλεαρδουίνου]]. Ήταν ο τελευταίος γιος του κόμη [[Ιωάννης Α΄ του Αινώ|Ιωάννη Α΄]] κόμη του Αινώ και της Αδελαΐδας της Ολλανδίας. Από τον πατέρα του κληρονόμησε το αξίωμα του κυβερνήτη (stadholder) της Ζηλανδίας (Zeeland).
 
==Βιογραφία==
Στη συνέχεια πήγε στην αυλή του βασιλιά της Νάπολης [[Κάρολος Β΄ της Νάπολης|Καρόλου Β΄ του Χωλού]] και μπήκε στην υπηρεσία του. Ο Κάρολος τον διόρισε κοντόσταυλο του βασιλείου. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1289 ο Φλωρέντιος νυμφεύτηκε την [[Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας|Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου]] με την οποία απέκτησε μια θυγατέρα, την [[Ματθίλδη του Αινώ|Ματθίλδη]], διάδοχο των γονέων της στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο Φλωρέντιος εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του στην Πελοπόννησο. Διαπραγματεύτηκε τη '''Συνθήκη της Γλαρέντζας''' (1290) με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄|Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο]]. Την εποχή εκείνη πλέον η κατάσταση όμως των φραγκικών ηγεμονιών στην Ελλάδα ήταν απελπιστική. Οι επικυρίαρχοι και προστάτες τους, οι Ανδεγαβοί βασιλιάδες της Νάπολης, είχαν εμπλακεί στον μακροχρόνιο και καταστροφικό γι' αυτούς πόλεμο του Σικελικού Εσπερινού. Η απώλεια της Σικελίας εμπόδιζε τους Ανδεγαβούς από το να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στις περιοχές της Ελλάδας, και αδυνατούσαν να στείλουν στρατεύματα για την υπεράσπιση του Μορέα. Έτσι ο Φλωρέντιος αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη, την οποία διατήρησε έως το 1293, όταν οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την [[Καλαμάτα]]. Ο Φλωρέντιος δεν επιθυμούσε να ξεκινήσει πόλεμο και απέστειλε πρεσβεία στον [[Μιχαήλ Θ΄|Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγο]] για να διαμαρτυρηθεί. Οι Βυζαντινοί επέστρεψαν την Καλαμάτα, αλλά το 1296 κατέλαβαν το κάστρο του Αγίου Γεωργίου στην Αρκαδία. Ο Φλωρέντιος ξεκίνησε να το πολιορκεί αλλά πέθανε στη διάρκεια της προσπάθειας ανακατάληψης.
Ήταν ο τελευταίος γιος του κόμη [[Ιωάννης Α΄ του Αινώ|Ιωάννη Α΄]] κόμη του Αινώ και της Αδελαΐδας της Ολλανδίας, κόρης του [[Φλόρις Δ΄ της Ολλανδίας|Φλόρις Δ΄]] κόμη της Ολλανδίας.
 
Από τον πατέρα του κληρονόμησε το αξίωμα του κυβερνήτη (stadholder) της Ζηλανδίας (Zeeland). Στη συνέχεια πήγε στην αυλή του βασιλιά της Νάπολης [[Κάρολος Β΄ της Νάπολης|Καρόλου Β΄ του Χωλού]] βασιλιά της Νάπολης και μπήκε στην υπηρεσία του. Ο Κάρολος τον διόρισε κοντόσταυλο του βασιλείου. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1289 ο Φλωρέντιος νυμφεύτηκε την [[Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας|Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου]] με την οποία απέκτησε μια θυγατέρα, την [[Ματθίλδη του Αινώ|Ματθίλδη]], διάδοχο των γονέων της στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο Φλωρέντιος εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του στην Πελοπόννησο. Διαπραγματεύτηκε τη '''Συνθήκη της Γλαρέντζας''' (1290) με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄|Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Την εποχή εκείνη πλέονόμως η κατάσταση όμως των φραγκικώνΦραγκικών ηγεμονιών στην Ελλάδα ήταν πλέον απελπιστική. Οι επικυρίαρχοι και προστάτες τους, οι Ανδεγαβοί βασιλιάδες της Νάπολης, είχαν εμπλακεί στον μακροχρόνιο και καταστροφικό γι' αυτούς πόλεμο του Σικελικού Εσπερινού. Η απώλεια της Σικελίας εμπόδιζε τους Ανδεγαβούς από το να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στις περιοχές της Ελλάδας, και αδυνατούσαν να στείλουν στρατεύματα για την υπεράσπιση του Μορέα. Έτσι ο Φλωρέντιος αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη, την οποία διατήρησε έως το 1293, όταν οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την [[Καλαμάτα]]. Ο Φλωρέντιος δεν επιθυμούσε να ξεκινήσει πόλεμο και απέστειλε πρεσβεία στον [[Μιχαήλ Θ΄|Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγο]] για να διαμαρτυρηθεί. Οι Βυζαντινοί επέστρεψαν την Καλαμάτα, αλλά το 1296 κατέλαβαν το κάστρο του Αγίου Γεωργίου στην Αρκαδία. Ο Φλωρέντιος ξεκίνησε να το πολιορκεί, αλλάόμως πέθανεαπεβίωσε στη διάρκεια της προσπάθειας ανακατάληψης.
 
==Οικογένεια==