Κριτική στον Χριστιανισμό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 6969532 από τον Glucken123 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
Ετικέτα: Αναίρεση |
||
Γραμμή 1:
Η '''κριτική στον Χριστιανισμό''' ξεκινάει από την εποχή της εμφάνισης του ως θρησκεία στην [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκή Aυτοκρατορία]]. Οι κριτικοί έχουν σχολιάσει το δόγμα, τις διδαχές και τις πράξεις των Χριστιανών. Οι κατηγορίες συνήθως είναι πως ο Χριστιανισμός προωθεί την βία, την δεισιδαιμονία, την [[διαφθορά]] και τον [[Φανατισμός|φανατισμό]].
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος [[Πορφύριος]] αναδείχτηκε ως ο κύριος κριτικός, με το βιβλίο «Κατά Χριστιανών» στο οποίο ισχυριζόταν πως ο Χριστιανισμός βασιζόταν πάνω σε ψεύτικες προφητείες που δεν είχαν ακόμη πραγματοποιηθεί. Μετά την υιοθέτηση του Χριστιανισμού από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι φωνές εναντίον του Χριστιανισμού καταπιέστηκαν και εξαφανίστηκαν από κυβερνητικές και εκκλησιαστικές αρχές.{{sfn|Martin|1993|p=3-4}} Μια χιλιετία αργότερα, η [[Προτεσταντική Μεταρρύθμιση|προτεσταντική μεταρρύθμιση]] οδήγησε σε ένα θεμελιώδη διχασμό την χριστιανοσύνη και οι κριτικές φωνές εναντίον του χριστιανισμού ξανάρχισαν. Με την επιστημονική Επανάσταση και τον [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμό]], ο Χριστιανισμός βίωσε επιπλέον επιθέσεις από τους [[Βολταίρος|Βολταίρο]], [[Ντέιβιντ Χιουμ]], [[Τόμας Πέιν]] και τον [[βαρόνος του Χόλμπαχ|βαρόνο του Χόλμπαχ]].{{sfn|Martin|1993|p=4}} Τα κεντρικά ζητήματα σε αυτές τις κριτικές ήταν η ιστορική ακρίβεια της Βίβλου και η διαφθορά των Χριστιανικών αρχών.{{sfn|Martin|1993|p=42}}Άλλοι φιλόσοφοι, όπως ο [[Ιμμάνουελ Καντ|Iμμανουέλ Καντ]], ξεκίνησαν τις πρώτες συστηματικές επιθέσεις κατά της Χριστιανικής Θεολογίας, προσπαθώντας να ανατρέψουν τα επιχειρήματα υπέρ του Θεϊσμού.<ref>Kant, Immanuel. ''Critique of Pure Reason'', pp. 553–69</ref> Τους σύγχρονους καιρούς ο χριστιανισμός έχει δεχτεί κριτική από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών κινημάτων και ιδεολογιών. Με την [[Γαλλική Επανάσταση]], εμφανίστηκε ένας αριθμός πολιτικών και φιλοσόφων που κριτίκαραν τα παραδοσιακά χριστιανικά δόγματα.<ref>Robert R. Palmer and Joel Colton, ''A History of the Modern World'' (New York: McGraw Hill, 1995), pp. 388–92.</ref> Μετά την γαλλική Επανάσταση, [[Φιλελευθερισμός|φιλελεύθεροι]] και [[κομμουνιστές]] φιλόσοφοι, όπως ο Τζον Στουάρτ Μιλλ και ο Καρλ Μαρξ, κριτίκαραν το Χριστιανικό δόγμα ότι ήταν χριστιανικό και αντιδημοκρατικό. Ο [[Φρίντριχ Νίτσε|Φρειδερίκος Νίτσε]] υποστήριξε πως το Χριστιανικό δόγμα προωθεί μια νοοτροπία σκλάβου η οποία καταπιέζει τις επιθυμίες που εμπεριέχονται στην ανθρώπινη θέληση. <ref>Robert R. Palmer and Joel Colton, ''A History of the Modern World'' (New York: McGraw Hill, 1995), p.630.</ref> Η [[Ρωσική Επανάσταση|Ρώσικη Επανάσταση]], η [[κινέζικη επανάσταση]] και άλλα σύγχρονα επαναστατικά κινήματα κριτίκαραν με την σειρά τους τις Χριστιανικές ιδέες.
|