Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| πλευρά1 = [[Αρχείο:Flag of the NSDAP (1920–1945).svg|23px]] [[Ναζιστική Γερμανία]]<br/>[[Αρχείο:Flag of Italy (1861-1946) crowned.svg|23px]] [[Φασιστική Ιταλία]]<br/>{{flagicon|Bulgaria|1878}} [[ΒουλγαρίαΒασίλειο της Βουλγαρίας]]

| σθένος1 = '''Ιταλία:'''{{refn|name="R1"|group=R|Τα στατιστικά για τις δυνάμεις και τις απώλειες τις Ιταλίας και της Ελλάδας αναφέρονται τόσο για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο όσο και για τη Γερμανική εισβολή (περίπου 300.000 Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν στην Αλβανία).{{refn|ΓΕΣ/ΔΙΣ (1985), 265}}}}<ref name="R119-144">Richter (1998), 119, 144</ref><br /> 585.000 άνδρες<br />'''Γερμανία:'''<br /> 180680.000 άνδρες,<br /> 5011200 άρματα μάχης<ref name="R-431">Richter (1998), 431</ref><br /> 490 αεροσκάφη<ref name="R-432">Richter (1998) 432</ref>

/>'''Βουλγαρία:'''<br />Άγνωστο

Η '''Γερμανικήγερμανική εισβολή στην Ελλάδα''' ήταν η πολεμική επιχείρηση της [[Ναζιστική Γερμανία|ναζιστικής Γερμανίας]] στον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] κατά της [[Ελλάδα]]ς, που υπαγορεύτηκε, αφενός μεν από το [[Χαλύβδινο Σύμφωνο]], μετά και την αποτυχία που σημείωσε η μεγάλη [[Ιταλική Εαρινή Επίθεση|ιταλική εαρινή επίθεση]], του έτερου μέλους του [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]] και αφετέρου από την παρουσία βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, που θα μπορούσαν έτσι να απειλήσουν τα μετόπισθεν στην επικείμενη επίθεση της Γερμανίας στην [[ΕΣΣΔ]], γνωστή ως «[[Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα]]».

* Το XL (40ό) Σώμα Πάντσερ (Τεθωρακισμένο Σώμα Στρατού), υπό τον Αντιστράτηγο [[Γκέοργκ Στούμμε]] (''Georg Stumme''), αποτελούμενο από την 9η Μεραρχία Πάντσερ (Τεθωρακισμένη Μεραρχία), την 73η Μεραρχία Πεζικού και το Mηχανοκίνητo Σύνταγμα LSSAH[[1η Μεραρχία Πάντσερ SS "Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ"|(''Leibstandarte SS Adolf Hitler'')]] (αργότερα προστέθηκε και η 5η Μεραρχία Πάντσερ).

Το [[1942]] μέλη της [[Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου|Βρετανικής Βουλής]] χαρακτήρισαν την εκστρατεία στην Ελλάδα ως μία «''πολιτική και συναισθηματική απόφαση''». Ο [[Άντονι Ήντεν]] απέρριψε την κριτική, αντιπρότεινε ότι η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν ομόφωνη και ισχυρίστηκε ότι η Μάχη της Ελλάδας καθυστέρησε την επίθεση του [[Άξονας (Β' Π.Π.)|Άξονα]] στη [[Σοβιετική Ένωση]].<ref name="R638-639">Richter (1998), 638–9</ref> Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε από κάποιους ιστορικούς όπως ο Κίγκαν ώστε να αποδείξουν ότι η ελληνική αντίσταση μπορεί να υπήρξε καθοριστικό σημείο στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.<ref name="K144">Keegan (2005), 144</ref> Σύμφωνα με την [[Λένι Ρίφενσταλ]] (''Leni Riefenstahl'') ο Χίτλερ είπε ότι «''αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και χρειάζονταν τη βοήθειά μας ο πόλεμος θα είχε πάρει άλλη διαφορετική τροχιά. Θα προλαμβάναμε το ρωσικό κρύο για βδομάδες και θα κατακτούσαμε το [[Λένινγκραντ]] και τη [[Μόσχα]]. Δεν θα υπήρχε κανένα [[Μάχη του Στάλινγκραντ|Στάλινγκραντ]]''».<ref>Riefenstahl (1987), 295</ref> Παρά τις επιφυλάξεις του ο Άλαν Μπρουκ, αρχηγός του βρετανικού Αυτοκρατορικού Γενικού Επιτελείου, φέρεται να αποδέχεται ότι η έναρξη της επίθεσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση καθυστέρησε εξαιτίας της βαλκανικής εκστρατείας.<ref name="B113" /> Οι Τζον Ν. Μπράντλεϊ (''John N. Bradley'') και Τόμας Μπ. Μπιούελ (''Thomas B. Buell'') καταλήγουν ότι «''παρόλο που κανένα τμήμα της βαλκανικής εκστρατείας δεν ανάγκασε τους Γερμανούς να καθυστερήσουν την [[Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα]], προφανώς όλη η εκστρατεία του ανάγκασε να καθυστερήσουν''».<ref>Bradley-Buell (2002), 101</ref> Από την άλλη πλευρά ο Ρίχτερ αποκαλεί τους ισχυρισμούς του Ίντεν ως «''παραποίηση της ιστορίας''».<ref name="R639-40">Richter (1998), 639–40</ref> Οι [[Μπέιζιλ Λίντελ Χαρτ]] (Basil Liddell Hart) και ντε Γκουίνγκαρντ ισχυρίστηκαν ότι, ακόμα και αν η επιχείρηση Μαρίτα καθυστέρησε την επίθεση του Άξονα στη Σοβιετική Ένωση, αυτό δεν ήταν αρκετό να δικαιώσει την απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης γιατί δεν ήταν ο αρχικός στρατηγικός σκοπός της.<ref name = "R640"/> Το [[1952]] το Ιστορικό Τμήμα του Βρετανικού Κοινοβουλίου κατέληξε ότι η βαλκανική εκστρατεία δεν επηρέασε την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα.<ref name="R640">Richter (1998), 640</ref> Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κιρχούμπελ (''Robert Kirchubel''), «''οι κύριες αιτίες για την μετάθεση την ημερομηνία έναρξης της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα από τις [[15 Μαΐου]] στις [[22 Ιουνίου]] ήταν οι μη ολοκληρωμένες εφοδιαστικές προετοιμασίες και ένας ασυνήθιστα υγρός χειμώνας που κράτησε τα ποτάμια πλημμυρισμένα μέχρι αργά την άνοιξη''»,<ref>Kirchubel (2005), 16</ref> άποψη που συμμερίζεταισυμμερίζονται και οοι ιστορικόςιστορικοί Κρεγκ Στόκινγκς και Έλενορ Χάνκοκ,<ref>{{cite book|συγγραφέας1=Stockings, Craig |συγγραφέας2=Hancock, Eleanor |τίτλος=Swastika over the Acropolis |εκδότης=Brill |κεφάλαιο=Marita and Barbarossa|pages=577–578 |isbn=978-90-04-25457-2 |έτος=2013}}</ref> Τζον Λούκατς<ref>{{cite book|συγγραφέας=Λούκατς, Τζον |τίτλος=Ο Τελευταίος Ευρωπαϊκός Πόλεμος |εκδότης=Ενάλιος |page=157, υποσ. 12 |isbn=978-960-536-112-9 |έτος=2008}}</ref> και Ian Kershaw, ο οποίος απορρίπτει την προαναφερθείσα δικαιολογία του Χίτλερ ως εκ των υστέρων προσπάθεια διάσωσης της υστεροφημίας του.<ref>Kershaw (2002), σελ. 340-1.</ref>

Όσον αφορά τη [[Μάχη της Κρήτης]], παρά την επιτυχία των Γερμανών, το υψηλό τίμημα που κατέβαλαν για την κατάληψη του νησιού, οδήγησε τον Χίτλερ να χάσει την εμπιστοσύνη του στις αεροκίνητες επιχειρήσεις. Η χρήση των επίλεκτων αεροκίνητων μονάδων σε ρόλο πεζικού κατά την εκστρατεία στην ΕΣΣΔ, οδήγησε τον Πτέραρχο [[Κουρτ ΣτουντέντΣτούντεντ]] να δηλώσει ότι ''Η Κρήτη ήταν ο τάφος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών''. Επιπλέον η Κρήτη, ως βάση επιθετικών επιχειρήσεων των δυνάμεων του Άξονα, αποδείχτηκε μικρής αξίας και ούτε αποτέλεσε, όπως ήλπιζαν οι Γερμανοί, το σκαλοπάτι προς το [[Σουέζ]] και τη [[Μέση Ανατολή]], παρά μάλλον την κατάληξη των εκστρατειών στα [[Βαλκάνια]].<ref>Blau (1953), [http://www.history.army.mil/books/wwii/balkan/20_260_4.htm 147]</ref>

{| class="infobox mw-collapsible mw-collapsed" style="width:25em; float:right;margin:0 0 1em 1em;font-size:95%;clear:right;" cellspacing="2"