Ο '''Λουδοβίκος Β΄ της Φλάνδρας''' ή '''Λουδοβίκος του Μαλ''' (''Lodewijk van Male'', [[29 Νοεμβρίου]] [[1330]] - [[30 Ιανουαρίου]] [[1384]]) μέλος του Οίκου της Νταμπιέρ, ήταν κόμης της Φλάνδρας, της [[Νεβέρ]] και του ΡεθέλΡετέλ ([[1346]] - [[1384]]), κόμης του Αρτουά και της Βουργουνδίας ([[1382]] - [[1384]]). Ο Λουδοβίκος ήταν γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Α΄, κόμης της Φλάνδρας|Λουδουβίκου Α΄, κόμητος της Φλάνδρας]] <ref>(FR)Michelle Bubenicek, Quand les femmes gouvernent: droit et politique au XIVe siecle:Yolande de Flandre, Droit et politique au XIV siecle, (Ecole des Chartes, 2002), 54.</ref> και της [[Μαργαρίτα Α΄, κόμισσα της Βουργουνδίας|Μαργαρίτας Α΄, κόμισσας της Βουργουνδίας]] κόρης του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος Ε΄ της Γαλλίας|Φιλίππου του Υψηλού]], βαπτίστηκε από τον επίσκοπο του Αρράς Πέτρο Ρογκέρ τον μετέπειτα πάπα Κλήμεντα ΣΤ΄.
==Γάμος του Λουδοβίκου με την Μαργαρίτα της Βραβάντης==
Ο πατέρας του τακτοποίησε τον γάμο του με την Μαργαρίτα της Βραβάντης κόρη του δούκα της Βραβάντης Ιωάννη Γ΄ στην προσπάθεια του να προσεγγίσει το δουκάτο της Βραβάντης.
Ο πατέρας του σκοτώθηκε στην μάχη του Κρεσύ στον πόλεμο εναντίον του [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας]] (1346). <ref>David Nicolle, Crecy 1346: Triumph of the Longbow, (Osprey, 2000), 13-14.</ref> Ο Λουδοβίκος διαδέχθηκε τον πατέρα του στις τρεις κομητείες της Φλάνδρας, της Νεβέρ και του ΡεθέλΡετέλ ως Λουδοβίκος Γ΄. Η Φλάνδρα είχε καταστραφεί οικονομικά λόγω του εμπορικού αποκλεισμού της Αγγλίας και την έλλειψη μαλλιού γι'αυτό οι συντεχνίες της κομητείας τον πίεσαν σκληρά να διακόψει την συμμαχία του με τον Γάλλους, να αναγνωρίσει τον Άγγλο βασιλιά Εδουάρδο Γ΄ σαν ανώτατο κυρίαρχο του και να παντρευτεί την κόρη του Εδουάρδου Γ΄ Ισαβέλλα. Ο Λουδοβίκος Β΄ προσπάθησε να το αποφύγει και δραπέτευσε στην αυλή του [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου ΣΤ΄ της Γαλλίας]]. Παντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Βραβάντης κατά τις επιθυμίες του πατέρα του (1347) κάτι που προκάλεσε νέα εξέγερση στην Γάνδη, η επιδημία της Μαύρης πανώλης θέρισε και την δική του χώρα και αναγκάστηκε να έρθει σε συμφωνία με τον Άγγλο Εδουάρδο Γ΄ για να επιστρέψει στην [[Φλάνδρα]] σαν κόμης (1349).
