Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Χριστιανισμός]] από τη στιγμή της γέννησης του άρχισε να εξαπλώνεται γρήγορα και η ενοποίηση της λεκάνης της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] από τη Ρώμη βοήθησε πάρα πολύ γι' αυτό. Οι αυτοκράτορες, όμως, μαθαίνοντας τις ιδέες που πρέσβευε για ισότητα όλων των ανθρώπων, για το δικαίωμα των δούλων στην ελευθερία και για την μη αποδοχή της θεϊκής υπόστασης του αυτοκράτορα ξεκίνησαν διωγμούς εναντίον τους. Διωγμοί κατά των χριστιανών έλαβαν χώρα επί [[Νέρων]]α για πρώτη φορά, και επί [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]] για τελευταία. Το [[313]], ο [[Κωνσταντίνος Α' ο Μέγας|Μέγας Κωνσταντίνος]] μαζί με το [[Λικίνιος|Λικίνιο]] εξέδωσαν το [[διάταγμα των Μεδιολάνων]], που εγκαθιστούσε καθεστώς [[ανεξιθρησκία]]ς σε όλη την αυτοκρατορία και άνοιγε το δρόμο στην εξάπλωση του χριστιανισμού.{{πηγή}}

Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που είδε ευνοϊκά την εξάπλωση του χριστιανισμού και που φρόντισε για την αύξηση της δύναμής του. Ο Κωνσταντίνος αποφασίζει ότι η ανανέωση που χρειαζόταν η αυτοκρατορία και η νέα θρησκεία που εξαπλωνόταν ταχύτατα είχαν ανάγκη από μία νέα [[πρωτεύουσα]] και το [[330]] μ.Χ. μετέφερε την έδρα της αυτοκρατορίας στην πόλη που εκείνος έκτισε, τη Νέα Ρώμη ή [[Κωνσταντινούπολη]]. Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου, οι περισσότεροι αυτοκράτορες ήταν χριστιανοί, ή τουλάχιστον ήταν ευνοϊκοί απέναντι στο χριστιανισμό εκτός από τον [[Ιουλιανός ο Αποστάτης|Ιουλιανό]] ([[361]]-[[363]]) που προσπάθησε να σταματήσει την εξάπλωση του χριστιανισμού και να αναβιώσει την [[αρχαία ελληνική θρησκεία]], προσπάθεια που εγκαταλείφθηκε μετά το θάνατό του σε εκστρατεία κατά των [[πέρσες|Περσών]]. Τελικά, ο [[Θεοδόσιος Α']] αναγνώρισε το χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία του κράτους και συνέχισε την πολιτική σκληρών διώξεων κατά των παγανιστών.{{πηγή}}