Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Εξεγέρσεις και πολιτικές εξελίξεις==

Ελάσσονες εξεγέρσεις ήταν τελείως συνηθισμένα γεγονότα μέσα στην Αυτοκρατορία. Τα κατακτημένα φύλα ή πόλεις εξεγείρονταν, και οι [[Λεγεώνα|λεγεώνες]] αποστέλλονταν για να καταπνίξουν την εξέγερση. Ενώ αυτή η διαδικασία ήταν απλή εν καιρώ ειρήνης, ήταν αρκετά πιο περίπλοκη σε καιρό πολέμου, όπως για παράδειγμα στην [[Πρώτος Ιουδαιορωμαϊκός Πόλεμος|Μεγάλη Ιουδαϊκή Εξέγερση]]. Οι Σάξωνες εισέβαλαν στη Βρετανία, οι Βησιγότθοι στην Ισπανία και Γαλλία ενώ και οι Ούννοι προσπάθησαν να κατακτήσουν άλλα εδάφη, όμως νικήθηκαν από τον στρατηγό [[Φλάβιος Αέτιος|Αέτιο]] (451) αλλά αυτή η επιτυχία δεν έσωσε τη Δύση από την πτώση, εφόσον η ίδια η [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] λεηλατήθηκε το 410 από τους Bησιγότθους με αρχηγό τον [[Αλάριχος Α'|Αλάριχο]] και ξανά από τους Βανδάλους το 455. Η προσπάθεια διάσωσης της αυτοκρατορίας συνεχίστηκε από τον αυτοκράτορα [[Μαϊοριανός|Μαϊοριανό]] ο οποίος κατά τη διάρκεια της 4ετούς βασιλείας του ανακατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας και τη Νότια Γαλλία υποτάσσοντας, παράλληλα, πολλά γερμανικά φύλα. Ωστόσο, η δολοφονία του και η τελική επικράτηση των Βανδάλων στην Αφρική έδωσε στις γερμανικές ορδές (γοτθικές φυλές, Βανδάλους, Σάξωνες) την ευκαιρία να αναλάβουν υψηλές θέσεις και προνόμια στο εσωτερικό του δυτικού ρωμαϊκού κράτους όπως ο Βάνδαλος αρχιστράτηγος Στιλίχων καθώς και η εξουσία του Οστρογότθου Οδόακρου, ο οποίος καθαίρεσε των Ρωμύλο Αυγουστύλο καταλύοντας έτσι πρακτικά τη Δυτική Αυτοκρατορία.

 

==Παραπομπές==