Αντόν Τσέχωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1879]] ο Τσέχωφ μπαίνει στο Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Μόσχας, από όπου αποφοίτησε το [[1884]]. Από τα χρόνια του γυμνασίου έγραφε χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα και ως φοιτητής δημοσίευσε τα πρώτα του ευθυμογραφήματα. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά ''Ξυπνητήρι'', ''Θεατής'', ''Μόσχα'', ''Φως και σκιά'', ''Θραύσματα'' κ.ά., με το ψευδώνυμο «Αντόσια Τσεχοντέ». Το [[1884]] κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων, ''Τα παραμύθια της Μελπομένης'' και το [[1885]] τις ''Φανταχτερές Ιστορίες''

 

Παράλληλα με το επάγγελμα του ιατρού, αναπτύσσει μεγάλη και σημαντική συγγραφική δραστηριότητα. Το [[1886]] γράφει το πρώτο του μονόπρακτο με τίτλο ''Κύκνειο άσμα''. Το [[1887]] ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου Κορς στη Μόσχα το έργο του ''Ιβάνοφ'', το οποίο δέχεται αντικρουόμενες κριτικές. Γεγονός που τον οδήγησε να μη δώσει ποτέ σε επαγγελματικό θίασο το δεύτερο θεατρικό του έργο το ''Δαίμονας του δάσους'' (πρώτη μορφή του έργου '' Θείος Βάνιας''). Το [[1888]] του απονέμεται το Βραβείο Πούσκιν. Το [[1891]] ταξιδεύει στην Ευρώπη. Επιστρέφοντας στη Ρωσία εργάζεται εντατικά ως γιατρός για την καταπολέμηση της [[χολέρα]]ς. Εγκαθίσταται στο Μελίχοβο της [[Ουκρανία]]ς, όπου ως γιατρός εξυπηρετεί 26 χωριά και 7 εργοστάσια. Προηγουμένως, έχει επισκεφτεί τη νήσο [[Σαχαλίνη]], μελετώντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των καταδίκων. Το [[1894]] πραγματοποιεί το δεύτερο ταξίδι του στο εξωτερικό. Το [[1896]] ανεβαίνει ανεπιτυχώς στην [[Πετρούπολη]], στο θέατρο Αλεξαντρίνσκι, το έργο του ''[[Γλάρος (θεατρικό έργο)|Ο Γλάρος]]''. Τη χρονιά εκείνη αντιμετωπίζει την πρώτη σοβαρή εκδήλωση της [[φυματίωση]]ς. Επίσης, το [[1896]], με χρήματα που συγκεντρώνει από εράνους, φιλανθρωπίες και παραστάσεις, χτίζει ένα σχολείο στο Ταλέζ. Νέα κρίση της αρρώστιας του [[1897]], τον αναγκάζει να πάει στη Ριβιέρα της Νότιας Γαλλίας, ενώ ανεβαίνει στην ρωσική επαρχία '' ο [[Θείος Βάνιας]]''.