Έιζαφ Χολ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ΧωλΧoλ γεννήθηκε στο Γκόσεν του [[Κονέκτικατ]] (ΗΠΑ). Μαθήτευσε δίπλα σε ένα ξυλουργό σε ηλικία 16 ετών και αργότερα εγγράφηκε στο Σέντραλ Κόλετζ της Νέας Υόρκης. Το [[1856]] νυμφεύθηκε την [[Αντζελίν Στίκνεϋ]], με την οποία απέκτησαν τέσσερις γιους: τον Έιζαφ Τζούνιορ, τον Σάμουελ, τον Άντζελο και τον Πέρσιβαλ.

Το 1856 ο ΧωλΧoλ προσλήφθηκε στο Αστεροσκοπείο του Χάρβαρντ Κόλετζ στη [[Μασαχουσέτη]] όπου αναδείχθηκε σε πολύ καλό υπολογιστή τροχιών. Το [[1862]] διορίσθηκε βοηθός αστρονόμος στο [[Ναυτικό Αστεροσκοπείο των ΗΠΑ]] και μέσα σε ένα χρόνο εκλέχθηκε καθηγητής. Το [[1875]] τοποθετήθηκε υπεύθυνος του [[διοπτρικό τηλεσκόπιο|διοπτρικού τηλεσκοπίου]] των 66 [[εκατοστόμετρο|cm]] του Ναυτικού Αστεροσκοπείου, που ήταν τότε το μεγαλύτερο διοπτρικό τηλεσκόπιο του κόσμου.

Με το παραπάνω τηλεσκόπιο ο ΧωλΧoλ ανακάλυψε τους δύο (και μοναδικούς γνωστούς μέχρι σήμερα) φυσικούς δορυφόρους του Άρη, τον Δείμο στις [[12 Αυγούστου]] [[1877]] και τον Φόβο στις [[17 Αυγούστου]] 1877. Επίσης, πρόσεξε μία μεγάλη λευκή κηλίδα πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνου]], την οποία και χρησιμοποίησε ως δείκτη για να μετρήσει την περίοδο περιστροφής του πλανήτη. Προσδιόρισε την τροχιά του [[Υπερίωνας (δορυφόρος)|Υπερίωνα]] και άλλων δορυφόρων, καθώς και τις [[Αστρομετρία|αστρομετρικές]] τροχιές [[διπλός αστέρας|διπλών αστέρων]]. Εξάλλου, υπολόγισε τη [[μάζα]] του Άρη με τη βοήθεια των δορυφόρων του που είχε ανακαλύψει.

Ο ΧωλΧoλ ερεύνησε και τις αστρικές παραλλάξεις, όπως και τις θέσεις των αστέρων στο σμήνος των [[Πλειάδες (Αστρονομία)|Πλειάδων]].

== Ο ΧωλΧoλ και ο αριθμός ''π'' ==

Στις [[5 Ιουνίου]] [[1872]] ο ΧωλΧoλ υπέβαλε ένα άρθρο με τίτλο «Επί του πειραματικού προσδιορισμού του ''π''» ("On an Experimental Determination of Pi") στο περιοδικό ''Messenger of Mathematics'', που δημοσιεύθηκε το [[1873]] (τόμος 2, σσ. 113-114). Σε αυτή την εργασία, ο Χωλ ανέφερε τα αποτελέσματα ενός πειράματος τύχης που είχε πραγματοποιήσει με υπόδειξή του ο φίλος του αξιωματικός O.C. Fox κατά την ανάρρωσή του από ένα πολεμικό τραύμα (οπότε είχε άφθονο χρόνο στη διάθεσή του). Το πείραμα ήταν η επαναλαμβανόμενη τυχαία ρίψη ενός ευθύγραμμου ατσάλινου σύρματος αμελητέου πάχους πάνω σε μία επίπεδη επιφάνεια με χαραγμένες πάνω της ισαπέχουσες παράλληλες ευθείες. Ο [[αριθμός π]] υπολογίζεται τότε από τη σχέση '''π = 2ml/an''', όπου m είναι ο αριθμός των ρίψεων, l το μήκος του σύρματος, a η απόσταση μεταξύ δύο διαδοχικών παράλληλων γραμμών και n ο αριθμός των φορών που το σύρμα διασταυρωνόταν με γραμμή όταν ριχνόταν. Αυτή η εργασία είναι ίσως η πρώτη χρήση του «γεμίσματος» (διδιάστατου εδώ, αργότερα γενικότερα ν-διάστατου) χώρου με τυχαία δειγματοληψία, που τον εικοστό αιώνα ο [[Νίκολας Μετρόπολις]] ονόμασε [[Μέθοδος Μόντε Κάρλο|«Μέθοδο Μόντε Κάρλο»]].

* Ο κρατήρας '''ΧωλΧoλ''' στο νότιο ημισφαίριο της [[Σελήνη|Σελήνης]] και ο ομώνυμος κρατήρας του δορυφόρου Φόβου επίσης ονομάσθηκαν έτσι προς τιμή του.