Οδυσσέας Ανδρούτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Σύλληψη και θανάτωση του Ανδρούτσου==

[[Αρχείο:Ο Καπετάν Ανδρούτσος το 1795. Θεόφιλος..jpg|μικρογραφία|Ο Καπετάν Ανδρούτσος το 1795. [[Θεόφιλος Κεφαλάς - Χατζημιχαήλ|Θεόφιλος]]]]

Οι παλιές προστριβές του Ανδρούτσου με τους ''καλαμαράδες'', όπως ονόμαζε τους πολιτικούς, και οι έντονες αντιδράσεις του, η τάση τέλος της [[Εκτελεστικό 1824|Εκτελεστικού]] να τον παραγκωνίζει και να μην του χορηγεί τα απαιτούμενα χρήματα και εφόδια για τη συγκρότηση ισχυρού στρατού και στρατοπέδων στη Στερεά, είχαν απογοητεύσει τον Ανδρούτσο. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Πελοπόννησο, η απροθυμία της κυβερνήσεως να τον βοηθήσει και ο κίνδυνος των επαρχιών της Στερεάς Ελλάδας από την προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων, τον είχαν κάνει στις αρχές Αυγούστου [[1824]] να έλθει σε επαφή με τους Τούρκους αρχηγούς για να βάλει ξανά ''καπάκια'', μολονότι μόλις τον Απρίλιο, στη συνέλευση των Σαλώνων, είχε αποφασισθεί «κανένας στρατιωτικός να μην ημπορεί να βάλει τα λεγόμενα καπάκια». Διαβλέποντας παντού μηχανορραφίες των πολιτικών, ο Ανδρούτσος αποσύρεται απογοητευμένος στη σπηλιά του, στη Μαύρη Τρύπα, στα βόρεια του Παρνασσού, κοντά στο χωριό Βελίτσα. Οι κινήσεις και οι διαθέσεις του όμως τον έκαναν περισσότερο ύποπτο στην κυβέρνηση, και κυρίως στον [[Ιωάννης Κωλέττης|Κωλέττη]] και στους άλλους εχθρούς του, που ζητούσαν να διορίσουν άλλους καπεταναίους στη θέση του. Η καχυποψία του ενισχύθηκε όταν έμαθε τη σύλληψη του [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Κολοκοτρώνη]]. Τα γεγονότα αυτά επηρέασαν τόσο πολύ τον Ανδρούτσο, ο οποίος θέλοντας να φοβίσει τους ''καλαμαράδες'', ενώθηκε με τους Τούρκους με τον όρο να του δώσουν την αρχηγία των επαρχιών της Εύβοιας, Ταλαντίου, Λιβαδιάς και Θήβας.