|
=== Ανέκδοτα ===
Τα αδιάφοραδιάφορα ανέκδοτα που έφτασαν ως τις μέρεςημέρες μας, επιβεβαιώνουν το πνεύμα του και την ανεκτικότητά του:<br />
Όταν κάποιος διορίστηκε σ’σε ένα αξίωμα και άρχισε να τον ευχαριστεί πομπωδώς, λέγοντας ''«Κύριε, είμαι ανάξιος...»'', ο Ερρίκος τον διέκοψε.: ''«Το ξέρω καλά, αλλά ο ανεψιός μου με παρακάλεσε να σας διορίσω»''.<ref>Tallemant des Réaux, Historiettes 9, (αγγλ. μετάφρ. ως Miniature Portraits, Νέα Υόρκη χχ)</ref><br />
Όταν κάποτε ενώ πήγαινε να δειπνήσει, τον σταμάτησε κάποιος με μιανμια αίτηση κικαι αρχισεάρχισε να λέει ''«Μεγαλειότατε, ο βασιλεύς των Λακεδαιμονίων Αγησίλαος...»'', ''«Διάβολε»'' είπε ο Ερρίκος ''«τον έχω ακουστά, αλλά εκείνος είχε δειπνήσει ενώ εγώ όχι»''. <ref>H.D. Sedwick, Henry of Navarre, 274 (Indianapolis 1930)</ref> <br />
Πήγαινε στα θέατρα να δει τις κωμωδίες, που τον σατίριζαν. Γελούσε πρώτος αυτός κικαι εξουδετέρωνε την σάτιρα. ''«Όλα τα δάση του βασιλείου μου δεν θα έφταναν για ικριώματα, αν έπρεπε να κρεμάσω όλους αυτούς, που γράφουν ή κηρύττουν εναντίον μου»''.<ref>Sully, ibid, IV 128 n</ref> <br />
Ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού τον επέπληττε συνεχώς για τις ερωτικές του αταξίες. Μια μέρα ο Ερρίκος του είπε: ''«Αύριο είστε καλεσμένος μου στο γεύμα. ΤίΤι φαγητό σας αρέσει;»'', ''«Φασιανός»''. Μετά το γεύμα η πρόσκληση επανελήφθη για την άλλη μέρα. Και πάλι φασιανός. Και τρίτη, τέταρτη και δέκατη μέρα. Πάντα φασιανός. Στο τέλος ο αρχιεπίσκοπος δεν άντεξε: ''«Μα κάθε μέρα φασιανό, Μεγαλειότατε ;»'', ''«Μα κάθε βράδυ βασίλισσα, Σεβασμιότατε ;»''
==Παραπομπές==
|
