Ρωμαϊκή μυθολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διόρθωση συνδέσμου |
Heima (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 59:
Παρά τις μεταρρυθμίσεις του Αυγούστου, η ρωμαϊκή θρησκεία στην [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|αυτοκρατορία]] επικεντρωνόταν όλο και περισσότερο στον αυτοκρατορίκό οίκο. Ο ίδιος ο Αύγουστος θεοποιήθηκε μετάτο θάνατό του. Τούτη η διαδικασία της θεοποίησης αυτοκρατόρων είχε ξεκινήσει πολύ πριν εγκαθιδρυθεί η αυτοκρατορική περίοδος στη Ρώμη, με τον Ιούλιο Καίσαρα. Κατόπιν οι αυτοκράτορες Αύγουστος, Κλαύδιος, Βεσπασιανός και Τίτος θεοοιήθηκαν με τη σειρά τους, και μετά τη βασιλεία ([[96]]-[[98]]) του Μάρκου Κοκκήιου Νέρβα (Marcus Cocceius Nerva), πολύ λίγοι αυτοκράτορες "απέτυχαν" να λάβουν την τιμητική διάκριση.
Στην αυτοκρατορία πολλές θρησκείες έγιναν δημοφιλείς και διαδόθηκαν ευρέως. Ανάμεσά τους διακρίνεται η λατρεία της [[Ίσις (μυθολογία)|Ίσιδας]] και η [[Ιράν|περσική]] λατρεία του θεού [[Μίθρας|Μίθρα]]. Οι συγκεκριμένες θρησκείες είχαν μυστηριακό χαρακτήρα, όπως και ο [[Χριστιανισμός]] που άρχισε να κερδίζει γοργά έδαφος στη Ρώμη. Παρά τους άγριους διωγμούς που έγιναν από τον [[Νέρων|Νέρωνα]] και τον [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανό]] κυρίως, για πολιτικούς λόγους, μια και ο Χριστιανισμός ως κίνημα είχε συγκεκριμένες αξιώσεις στην κοσμική και θρησκευτική δομή της ρωμαϊκής κοινωνίας, οι οπαδοί της νέας θρησκεία πλήθαιναν διαρκώς. Έγινε επίσημα υποστηριζόμενη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους υπό τον [[Κωνσταντίνος Α' ο Μέγας|Κωνσταντίνο Α΄]] που κυβέρνησε ως μονοκράτωρ από το [[324]] έως το [[337]] π.Χ. Όλες οι λατρείες εκτός της χριστιανικής απαγορεύθηκαν το [[391]] μ.Χ. με ''έδικτο'' (διάταγμα) του [[Θεοδόσιος Α΄|Θεοδόσιου Α΄]]. Η παλαιά ανεξίθρησκη Ρώμη είχε πλέον πεθάνει. Έκτοτε ξεκίνησε μια εκτεταμμένη καταστροφή των ναών και των αρχαίων μνημείων με ζωντανό παράδειγμα της καταστροφή τρου [[Σεράπειο|Σεράπειου]] στην [[Αλεξάνδρεια]].
==Δικτυακοί τόποι==
| |||